Σε ποια εστιατόρια συχνάζει η ελίτ από το Παρίσι έως την Μπογκοτά;

Ορισμένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια στον κόσμο ήταν πιο καθοριστικά για την πολιτική μιας χώρας από ό,τι για τη γαστρονομία της – εστιατόρια όπου η άρχουσα τάξη γευματίζει με εχεμύθεια ή ρισκάρει το ακριβώς αντίθετο. Από το Παρίσι μέχρι την Αγία Πετρούπολη και το Λονδίνο, αυτά τα εστιατόρια έχουν φιλοξενήσει επισκέπτες από παραστρατιωτικούς δολοφόνους μέχρι εκδιωγμένους πολιτικούς και αμφιλεγόμενους πρωθυπουργούς.

Σε αυτά τα εστιατόρια, έχουν υπογραφεί συμφωνίες και έχουν διαλυθεί συμμαχίες πάνω από τα πολυτελή τραπεζομάντηλα τους. Για ορισμένους πανίσχυρους θαμώνες, το πιο αγαπημένο τους μέρος λειτουργεί ως ένα είδος γούρι ή δεύτερου γραφείου, με το επιπλέον πλεονέκτημα ότι σερβίρει εξαιρετικό φαγητό.

Στα απομνημονεύματα της, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, η οποία στην πραγματικότητα μεγάλωσε σε ένα σπίτι άνωθεν του La Rotonde, αφηγείται πώς μέθυσε για πρώτη φορά στο εστιατόριο του κάτω ορόφου

Παρίσι | La Rotonde

Η μπρασερί La Rotonde, όπως και άλλα παρόμοια εστιατόρια στο Παρίσι, είναι κάτι περισσότερο από ένα μέρος όπου οι επισκέπτες μπορούν να γευτούν θαλασσινά και κρεμμυδόσουπα, γλώσσα meunière και ταρτάρ. Τα τελευταία χρόνια, κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Εμανουέλ Μακρόν, έχει γίνει σύμβολο του Γάλλου ηγέτη και της τρικυμίας γύρω από την θητεία του.

Θα έλεγε κανείς, έστω άτυπα, ότι ο πρωθυπουργός «ενθρονίστηκε» ακριβώς εκεί, πίσω από τα εκτυφλωτικά παράθυρα και την κόκκινη τέντα που συγκροτούν την πρόσοψη αυτού του καφέ, λιγότερο φανταχτερού από το Fouquet’s, το οποίο θεωρείται το αγαπημένο ενός άλλου Γάλλου προέδρου, του Νικολά Σαρκοζί.

Το La Rotonde, που στεγάζεται στη γωνία των λεωφόρων Montparnasse και Raspail, υπήρξε ένα από τα συνήθη στέκια των συγγραφέων της Χαμένης Γενιάς και των μποέμ της Montparnasse, καθώς και των Ισπανών εξόριστων της δεκαετίας του 1920, μια εποχή όπου, κάθε μέρα, μεταξύ 1:00 και 3:30 το μεσημέρι, διάσημοι Ισπανοί, μεταξύ των οποίων και ο Miguel de Unamuno, μαζεύονταν στο καφέ, καθισμένοι στο πίσω μέρος, δίπλα σε ένα παραθυράκι που έχει θέα στη λεωφόρο Raspail.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αποτέλεσε σημείο συνάθροισης για τους υπαρξιστές. Στα απομνημονεύματα της, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, η οποία στην πραγματικότητα μεγάλωσε σε ένα σπίτι άνωθεν του La Rotonde, αφηγείται πώς μέθυσε για πρώτη φορά στο εστιατόριο του κάτω ορόφου.

View this post on Instagram

A post shared by La Rotonde Montparnasse (@larotondemontparnasse)

Μπογκοτά |  Pajares Salinas

Στο Pajares Salinas, πέραν του φαγητού και του καλού δείπνου, συνωμοτεί κανείς και νόστιμα, είχε πει κάποτε ένας Κολομβιανός αρθρογράφος. Οι πιο ισχυροί άνθρωποι της Κολομβίας βρίσκονται να απολαμβάνουν αυτό το εκλεκτικό, χαμηλά φωτισμένο εστιατόριο στη βόρεια Μπογκοτά. Οι πλουσιότεροι επιχειρηματίες και οι παντοδύναμες πολιτικές ελίτ -οι πραγματικοί ευγενείς του σύγχρονου κόσμου μας- έχουν αναπαυθεί στα βελούδινα καθίσματα του.

Ο τωρινός πρόεδρος της Κολομβίας, Γκουστάβο Πέτρο, έκανε κάποιες εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ωστόσο η πρώτη κυρία, Βερόνικα Αλκοσέρ, ήταν πιο σταθερή φιλοξενούμενη και συχνά κατέφθανε μαζί με την κλίκα των Ισπανών συμβούλων της. Το Pajares Salinas είναι γνωστό ως ένα μέρος όπου μπορεί κανείς να μεθύσει λίγο, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια του «ευγενούς πνεύματος». Και αν κάποιος ξεπεράσει αυτά τα όρια, τρεις σοφέρ τον περιμένουν επί τόπου για να μεταφέρουν στο φινετσάτο σπίτι του.

View this post on Instagram

A post shared by Pajares Salinas (@pajaressalinas)

Λονδίνο |  The Cinnamon Club

Για πολλές δεκαετίες, το απόγειο της γεύσης για τον βρετανικό ουρανίσκο ήταν ένα καλό κάρυ – κάρυ είναι η γενική λέξη που δίνεται σε κάθε πιάτο ινδικής προέλευσης ή έμπνευσης με την χαρακτηριστική πικάντικη σάλτσα.  Αποτέλεσε βασικό πιάτο της αγγλικής κουζίνας όπως τα fish & chips ή η πουτίγκα Yorkshire. Και οι βουλευτές του Westminster δεν ήταν άγνωστοι στο εξωτικό φαγητό. Οι κανόνες του παιχνιδιού άλλαξαν το 2001, όταν ο επιφανής σεφ Vivek Singh άνοιξε το The Cinnamon Club.

Ο Vivek Singh αναμειγνύει τα παραδοσιακά στοιχεία της ινδικής κουζίνας με τις δυτικές συνταγές που είναι γνωστές και δημοφιλείς στην πελατεία του, και έχει προσδώσει στον χώρο έναν αέρα κομψότητας που ταιριάζει στα γούστα των πολιτικών που έρχονται στο Λονδίνο και το Westminster, το «αρχηγείο» της εξουσίας του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ο Rishi Sunak, ο αμφιλεγόμενος πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, ινδικής καταγωγής και ινδουιστής, επέλεξε το The Cinnamon Club για να υποδεχθεί περισσότερους από εβδομήντα εθελοντές που ήρθαν να στηρίξουν την εκστρατεία του για την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος. Έχασε από τη Liz Truss, όμως δύο μήνες αργότερα εκείνη παραιτήθηκε και ο Sunak εξελέγη νέος πρωθυπουργός.

View this post on Instagram

A post shared by Sarah O’Brien (@sarah_j_obrien)

Βαρκελώνη | Ca l’Isidre

Εάν οι τοίχοι της ιδιωτικής τραπεζαρίας του Ca l’Isidre μπορούσαν να μιλήσουν, τα κρυφά μυστικά της θα ήταν αρκετά για να δημιουργηθεί ταινία πολιτικού περιεχομένου, στην οποία οι συμφωνίες, οι διάλογοι, οι διαφωνίες και οι αντιπαραθέσεις διευθετούνται με καλό φαγητό και κρασί.

Έχοντας μια εξευγενισμένη αίσθηση της εχεμύθειας, αυτό το εστιατόριο που προσφέρει μοντέρνα καταλανική κουζίνα. Kαθώς βρίσκεται δίπλα στο σταθμό του μετρό Paral-lel, έχει θρέψει την πολιτική τάξη της Καταλονίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η οποία σήμερα ξεπερνά τον μισό αιώνα. Το εστιατόριο ιδρύθηκε από τον Isidre Gironès και τη σύζυγο του, Montserrat Salvó, αλλά τώρα διευθύνεται από την κόρη τους, Núria Gironès, η οποία διευθύνει την κομψή τραπεζαρία – έναν ιδιωτικό χώρο με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, όπου τα λευκά τραπεζομάντιλα είναι ;άψογα σιδερωμένα και τα φρέσκα λουλούδια «κλέβουν την παράσταση».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Restaurant Ca L’Isidre (@calisidre)

Αγία Πετρούπολη | Stáraya Tamozhnia

Το εστιατόριο Old Customs House (Stáraya Tamozhnia, στα ρωσικά) είναι το εστιατόριο από όπου ξεκίνησε ο επικεφαλής του Wagner Group, Yevgueni Prigozhin. Το εστιατόριο, το οποίο ιδρύθηκε το 1996 στην καρδιά της Αγίας Πετρούπολης, στο νησί Vasilievsky, αντικριστά από τα Χειμερινά Ανάκτορα, είναι το μέρος όπου ο Prigozhin, ο οποίος πέθανε τον Αύγουστο σε μια ανεξιχνίαστη αεροπορική συντριβή, δύο μήνες μετά την αποτυχημένη εξέγερση του, πρωτοξεκίνησε να δημιουργεί το δίκτυο του και να συναντιέται με την πολιτική ελίτ της Ρωσίας. Ανάμεσά τους: Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, το δεξί χέρι τότε του δημάρχου της πόλης.

Το εστιατόριο, όπως μαρτυρά και το όνομα του, βρίσκεται σε ένα παλιό τελωνείο του 18ου αιώνα, και αυτή η ιστορία αποτελεί πηγή έμπνευσης για τη διακόσμησή του, η οποία φτάνει στο σημείο να περιλαμβάνει μαριονέτες τσαρικών αξιωματούχων. Αλλά αν προσπεράσετε το ιδιαίτερο στυλ του μαγαζιού, θα βρείτε ένα από τα πιο φινετσάτα μαγαζιά στην «πολιτιστική πρωτεύουσα» της Ρωσίας. Το μενού του στρέφεται γύρω από τη ρωσική γαστρονομία, μαζί με κάποιες ευρωπαϊκές παραλλαγές αυτών των πρωτότυπων πιάτων.

*Με πληροφορίες από Elpais | Kεντρική φωτογραφία θέματος: Ιnstagram | irisvanlunenburg