Η σύντροφός του, Rachael Slattery, δημοσίευσε την είδηση στις 13 Αυγούστου, μια εβδομάδα μετά το θάνατο του μουσικού Tillett. «Λυπάμαι πολύ που πρέπει να μεταδώσω τα νέα. Πριν από μία εβδομάδα, ο Louis Tillett έφυγε από τη ζωή» έγραψε η Slattery στο Facebook.

«Ο Τζακ και εγώ ήμασταν μαζί του μέχρι το τέλος. Ευχαριστούμε τα νοσοκομεία Royal Prince Alfred και Concord που επέτρεψαν στον Τζακ και σε μένα να μείνουμε για μέρες και εβδομάδες κάθε φορά, μέχρι το θάνατό του».

Η δήλωση της Slattery συνεχίζει: «Σας παρακαλώ να τον θυμάστε όπως ήταν, σύμφωνα με τα λόγια της Hellen Rose, ένας «θρασύς Δρυίδης». Έφερε χαρά στον πόνο μας, φως στο σκοτάδι μας και μια καλή δόση σκανταλιάς.

«Έκανα μεγάλη προσπάθεια για να καταστήσω τη μουσική του διαθέσιμη παντού όπου ήταν δυνατόν. Θα αφήσω συνδέσμους στα σχόλια για να τους βρείτε. Ο Louis δώρισε το σώμα του στην Επιστήμη. Δεν θα υπάρξει κηδεία. Αλλά σας παρακαλώ μείνετε συντονισμένοι για νέα σχετικά με το μνημόσυνο του».

Photo: Instagram

Μια μακρά, μουσική πορεία 

Ο Tillett κυκλοφόρησε επτά σόλο άλμπουμ κατά τη διάρκεια της μουσικής του καριέρας, με το πιο πρόσφατο, το Soliloquy, να κυκλοφορεί το 2006. Το 1995, ο Tillett και ο πολυοργανίστας Charlie Owen συνεργάστηκαν για να κυκλοφορήσουν το άλμπουμ Midnight Rain, το οποίο κέρδισε το βραβείο των κριτικών του Rolling Stone για το καλύτερο άλμπουμ το 1996.

Αφού συνεργάστηκε με μέλη των Died Pretty και Catfish, ο Tillett ηγήθηκε του συγκροτήματος The Aspersion Castle. Το 2000, ήταν το θέμα του ντοκιμαντέρ «A Night At Sea With Louis Tillett».

Το 2018, ο Tillett κυκλοφόρησε ένα αναδρομικό/μεγαλύτερο άλμπουμ επιτυχιών, To Ride A Dead Pony, το οποίο ακολουθούσε τις δεκαετίες της καριέρας του.

Ακούστε το Swimming in the Mirror

«Πρόκειται για μια συλλογή σπάνιων και ζωντανών ηχογραφήσεων, η οποία προέκυψε από την επιθυμία μου να δώσω μια ιστορική γραμμή στους οπαδούς της μουσικής, οι οποίοι είχαν μόνο περιορισμένες ιδέες για το τι έγραψα ή ερμήνευσα, ανάλογα με την εμπειρία τους» έγραψε ο Tillett σε δελτίο τύπου.

«Είτε αυτό αφορούσε ανθρώπους στην Αυστραλία, είτε στην Ευρώπη, υπήρχαν πάντα κενά στο μουσικό μου ταξίδι, όπου ένιωθα ότι ήθελα να απεικονίσω τις πολλές και διαφορετικές συνθέσεις, επιρροές και εμπειρίες που συνέβησαν στην πορεία, ώστε όλα τα ακροατήρια να δουν ολόκληρη την εικόνα.

»Αυτό είναι μια μουσική αναδρομή στις πρώτες μου ηχογραφήσεις με τους Wet Taxis, και τους No Dance, μέχρι τις μεγαλύτερες μπάντες των Ego Trippers from Hell, και The Aspersion Caste, και τις πολύ σπάνιες ηχογραφήσεις που έκανα με τους Paris Green».

Photo: Instagram

*Με στοιχεία από themusic.com.au