Η Νάπολι υποδέχτηκε τη Φιορεντίνα στο Ντιέγκο Μαραντόνα. Το κατάμεστο Ντιέγκο Μαραντόνα από (τυπικά) 54.726 παθιασμένους οπαδούς, μιας και σίγουρα το τελικό νούμερο που μπήκε στο γήπεδο θα είναι αρλετά μεγαλύτερο.

Ο κόσμος στις εξέδρες προσέφερε για άλλη μια φορά απίστευτες εικόνες αγνής οπαδικής λατρείας, αν και ελάχιστοι ενδιαφέρονταν για το τι θα γινόταν στα 90′ της αναμέτρησης. Όλοι είχαν έρθει για την φιέστα της κατάκτησης του πρωταθλήματος 33 χρόνια μετά το προηγούμενο υπό την ηγεσία του θρυλικού Ντιέγκο Μαραντόνα που έχει δώσει το όνομά του στο γήπεδο.

Στα του ματς η Νάπολι ξεκίνησε και πάλι εξαιρετικά αγχωμένη μπροστά στο κοινό της. Έδωσε γρήγορα δικαιώματα στους Βιόλα που απείλησαν δύο φορές με τον Γιόβιτς (15′, 18′) αλλά ο Γκολίνι ήταν εκεί και με μεγάλες επεμβάσεις κράτησε το μηδέν για τους γηπεδούχους, που δεν απείλησαν ιδιαίτερα με το 0-0 του ημιχρόνου να τους κάνει να αισθάνονται… τυχεροί.

Στο δεύτερο μέρος με το «καλησπέρα» η Νάπολι κέρδισε πέναλτι από το απρόσεχτο μαρκάρισμα του Άμπραμπατ, με τον Οσιμέν να αναλαμβάνει την ευθύνη της εκτέλεσης αλλά τον Τερατσιάνο να μαντεύει σωστά και να αποκρούει!

Ο Νιγηριανός αρχισκόρερ των Παρτενοπέι δεν το έβαλε κάτω και στο 64′ φεύγοντας στην πλάτη της άμυνας της Φιορεντίνα, νίκησε τον Τεραντσίνο με τεχνική λόμπα, όχι όμως και το… δοκάρι που του στέρησε άλλο ένα γκολ στη χρονιά.

Στο 72′ όμως ανέλαβε δράση ο Κβαρατσκέλια που είχε μπει στο ματς ως αλλαγή αντί του τραυματία Λοζάνο. «Χόρεψε» τον Νικολάς Γκονζάλες με τον τελευταίο στην προσπάθειά του να τον ανακόψει του έκανε πέναλτι, το οποίο δόθηκε μετά την επικύρωση και από το VAR.

Ο Οσιμέν πήρε εκ νέου την ευθύνη της εκτέλεσης θέλοντας να ρεφάρει από τις δυο προηγούμενες χαμένες ευκαιρίες και τελικά τα κατάφερε νικώντας τον Τεραντσιάνο στο 74′ και κάνοντας το 1-0 για τη Νάπολι εν μέσω τρελών πανηγυρισμών και αποθέωσης.