Η απαγόρευση του νικάμπ στη Γαλλία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα σύμφωνα με την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Το θέμα επανεκκινήθηκε έπειτα από την καταγγελία δύο Γαλλίδων που είχαν καταδικαστεί με βάση νόμο που απαγορεύει να κυκλοφορείς καλυμμένος-η σε δημόσιο χώρο.

Η επιτροπή αποφάνθηκε πως αυτό βλάπτει το δικαίωμά τους να εκδηλώνουν τα θρησκευτικά τους πιστεύω και μπορεί να οδηγήσει στην περιθωριοποίησή τους. Καλεί, δε, τη Γαλλία να αποζημιώσει τις γυναίκες.

Βεβαίως, ο προεδρεύων της επιτροπής έσπευσε να δηλώσει πως η απόφαση δεν συνιστά δημόσια στήριξη του νικάμπ. Πως ο ίδιος το θεωρεί «μια μορφή καταπίεσης». Δεν είναι όμως παράλογο, στο όνομα της πολιτικής ορθότητας να «υποχρεώνει» με την απόφασή του μια δημοκρατική χώρα να αποδεχτεί «μια μορφή καταπίεσης»;

Να «υποχρεώνει» την Ευρώπη να συμβιώσει με το σκληροπυρηνικό Ισλάμ, οι οπαδοί του οποίου και δεν ενσωματώνονται στον Δυτικό τρόπο ζωής (όπως παλαιότερα αφελώς κάποιοι νόμιζαν πως θα έκαναν) και σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις τον εχθρεύονται;

Χθες στον σταθμό του τρένου στη Βικτώρια, όπου κυκλοφορούν πλέον πολλές μαντηλοφορούσες, ένας άντρας έκανε έντονη παρατήρηση σε έναν άλλον, κατηγορώντας τον πως κοίταξε ανάρμοστα την καλυμμένη αδελφή του.

Αν δεν είχε έρθει το τρένο θα είχαν αρπαχτεί στα χέρια. Πενήντα χρόνια πηγαινοέρχομαι στην περιοχή, στο κέντρο της Αθήνας, ποτέ δεν είχα φανταστεί πως θα ήμουν αυτόπτης μάρτυρας σε τέτοια διένεξη! Αναρωτήθηκα τίνος το μέρος θα έπαιρνε η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Και πως θα είχε αντιδράσει η καλυμμένη αδελφή, αν είχε φωνή.