Κάθε φορά που επιχειρείται να αρθρωθεί οποιοσδήποτε κριτικός λόγος για την περίοδο της «αμέριμνης διακυβέρνησης» του Κώστα Καραμανλή, υψώνεται παραδόξως από αριστερά και δεξιά τείχος προστασίας.
Εξεγείρονται διάφοροι υπερασπιστές και υποστηρικτές του, ωσάν να θίγονται τα ιερά και τα όσια της φυλής. Σε σημείο που ευλόγως να διερωτάται ο καθείς για το πάθος και την ορμή των Ηρακλέων του καραμανλικού στέμματος.