Η επιλογή του Νίκου Νταμπίζα για τη θέση του τεχνικού διευθυντή του Παναθηναϊκού είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να κάνει τούτη τη στιγμή ο Γιάννης Αλαφούζος. Και γιατί ο «Ντάμπι» γνωρίζει όλα όσα πρέπει σε μια δύσκολη για τον Παναθηναϊκό συγκυρία (δύσκολη ήταν και το 2013) και γιατί έχει το «know how» ώστε να χτίσει μια ομάδα με χαμηλό μπάτζετ που θα μπορέσει να σταθεί.

Αρκεί να στηριχτεί. Και ο Νταμπίζας και ο προπονητής που θα καθίσει στον πάγκο. Με ποιο τρόπο; Με το να καταφέρει η διοίκηση να διατηρήσει τουλάχιστον τους παίκτες που υπάρχουν στο ρόστερ ή έστω το 85-90% αυτών. Για να υπάρχει μια «βάση» να ξεκινήσεις να χτίζεις γύρω της και να προσθέσεις τις «πινελιές» που θα χρειαστούν.

Έναν καλό φορ, που θα σου λύσει το επιθετικό πρόβλημα και 3-4 πιτσιρικάδες που θα μπορέσουν να προσφέρουν και αποτελεσματικές λύσεις και ενθουσιασμό και σίγουρα να μην αποτελούν μεταγραφές που θα γίνουν απλά και μόνο για να γίνουν.

Ο περιορισμός στις μεταγραφές σχεδόν «δένει» τα χέρια του Παναθηναϊκού, αλλά γι’ αυτό επιλέχτηκε ο Νταμπίζας. Με γνώμονα πως ξέρει πολύ καλά όχι μόνο την ελληνική αγορά, αλλά και τις μικρές ηλικίες αυτής. Που έχει την επαφή με προπονητές οι οποίοι θα τον οδηγήσουν στις σωστές επιλογές, που έχει στο τηλέφωνό του αριθμούς ατζέντηδων οι οποίοι δεν θα του πουλήσουν… φύκια, αλλά κανονικούς ποδοσφαιριστές.

Ο σχεδόν διαλυμένος σε όλα τα επίπεδα Παναθηναϊκός, μπορεί να βρει τον δρόμο του – όχι μόνο διοικητικά, αλλά – και αγωνιστικά, αρκεί η επιλογή του Νταμπίζα να στηριχτεί απ’ όλους. Και μαζί με την επιλογή του Νταμπίζα, να υπάρξει και η επιλογή ενός προπονητή που θα μπορέσει να υπηρετήσει το συγκεκριμένο πλάνο. Όπως είναι ο Γιώργος Δώνης.