36

Ένα γονίδιο που ελέγχει τα επίπεδα σωματικού λίπους σε διάφορα πειραματόζωα θα μπορούσε στο μέλλον να οδηγήσει σε νέες θεραπείες κατά της παχυσαρκίας και του διαβήτη. Όσο περισσότερο λειτουργεί το γονίδιο, τόσο λιγότερο το λίπος.

Το γονίδιο adp (adipose, λιπώδης) λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο στις μύγες, τα νηματώδη σκουλήκια και τα ποντίκια, και άρα είναι πολύ πιθανό να λειτουργεί με τον ίδιο μηχανισμό και στον άνθρωπο.

«Αν αυξήσεις τη λειτουργία του, γίνεσαι αδύνατος, και αν μειώσεις τη λειτουργία του, παχαίνεις», δήλωσε στο Reuters ο Τζόναθαν Γκραφ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.

Ο Δρ Γκραφ και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν γενετική μηχανική για να απενεργοποιήσουν εντελώς το γονίδιο σε πειραματόζωα ή να αυξομειώσουν την έκφρασή του. Ποντίκια στα οποία το adp εκφραζόταν περισσότερο από το κανονικό ήταν πιο αδύνατα, παρόλο που έτρωγαν το ίδιο ή και περισσότερο, και αντιμετώπιζαν μειωμένο κίνδυνο διαβήτη.

Το adp, υποθέτουν οι επιστήμονες, είναι ένα ρυθμιστικό γονίδιο, ελέγχει δηλαδή τα επίπεδα λειτουργίας άλλων γονιδίων. Βρίσκεται μάλιστα σε μια περιοχή του γονιδιώματος που έχει ήδη συνδεθεί με την παχυσαρκία.

Στο εξελικτικό παρελθόν του ανθρώπου, ποικιλίες του adp που ευνοούν τη συσσώρευση λίπους ίσως επέτρεπαν την επιβίωση σε περιόδους έλλειψης τροφής.

Επόμενο βήμα των ερευνητών είναι να διαπιστώσουν αν οι άνθρωποι που φέρουν συγκεκριμένες ποικιλίες του γονιδίου έχουν πράγματι τάση παχυσαρκίας.

Στις έρευνες θαμπορούσαν να συμμετάσχουν οι ινδιάνοι Πίμα από τις νοτιοδυτικές ΗΠΑ, καθώς και οι Αβορίγινες της Αυστραλίας, οι οποίοι τείνουν να γίνονται παχύσαρκοι και να εμφανίζουν διαβήτη όταν ακολουθούν το δυτικό τρόπο ζωής.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Cell Metabolism.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ