Συνεργάστηκε με τους Ναζί, «ξέπλυνε» τον Χίτλερ: Ο Γουόρντ Πράις και η Daily Mail ήταν τα όργανα του διαβόλου

Ο Τζορτζ Γουόρντ Πράις ήταν ίσως το πιο αφοσιωμένο «πλυντήριο» του Ναζισμού και σίγουρα ο αγαπημένος του Αδόλφου Χίτλερ.

Ο «πρίγκιπας του Τύπου με το μονόκλ», όπως τον αποκάλεσε ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο επιτυχημένους, αλλά και πιο ανήθικους δημοσιογράφους στην ιστορία.

Ο Γουόρντ Πράις, ο οποίος γεννήθηκε το 1886, έγινε ο κορυφαίος ρεπόρτερ της εφημερίδας Daily Mail, αφήνοντας πίσω τον ανταγωνισμό με μια σειρά από αποκλειστικά ρεπορτάζ.

Γιος κληρικού, έζησε για 75 χρόνια και πέθανε σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένος αλλά εξαιρετικά πλούσιος, αφήνοντας περισσότερες από 125.000 λίρες στη διαθήκη του, «σε μια εποχή που», γράφει ο Έβανς, «που ο μέσος ετήσιος μισθός στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν περίπου 1.000 λίρες».

Όταν ο Γουόρντ Πράις πήγαινε σχολείο, ένας φίλος του είπε ότι η φιλοδοξία του ήταν να γίνει είτε «επίσκοπος είτε στο προσωπικό της Daily Mail». Άκουσε το κάλεσμα της τελευταίας και γρήγορα έγινε ο κορυφαίος δημοσιογράφος της Mail, αφήνοντας τον ανταγωνισμό να σκοντάφτει στο πέρασμά του.

Πέθανε το 1961 σε ηλικία 75 ετών, ξεχασμένος, αλλά εξαιρετικά πλούσιος. Το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του είχε αποκτηθεί τη δεκαετία του 1930, όταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντός του ήταν οι Ναζί. Όπως αναφέρει ο ιστορικός Ρίτσαρντ Έβανς στο νέο του βιβλίο με τίτλο Interviewing Hitler: How George Ward Price Became the World’s Most Famous Journalist, ο Γουόρντ Πράις «είχε πάντα μια θέση» δίπλα στον Χίτλερ, ο οποίος τον υποδεχόταν με ένα χαμόγελο μετά την προσάρτηση της Αυστρίας.

Η δημοσιογραφική του κάλυψη των γεγονότων προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, όταν τον συνάντησε, φέρεται να του είπε: «Βλέπω ότι ήσουν ξανά στη Γερμανία, σφίγγοντας τα ματωμένα χέρια των ναζί φίλων σου».

Ωστόσο, ο δημοσιογράφος ισχυρίστηκε στην αυτοβιογραφία του Extra-Special Correspondent (1957) σε μια προσπάθεια του να αντικρούσει τις κατηγορίες ότι ήταν φασίστας, ότι «κατέγραφε με ακρίβεια τις δηλώσεις του Χίτλερ, αφήνοντας τους Βρετανούς αναγνώστες να διαμορφώσουν τη δική τους γνώμη»

Παρά ταύτα, πολλοί τον χαρακτήρισαν ως «αποτελεσματικό διεθνές φερέφωνο για τον Ντούτσε και τον Φύρερ».

Το βιβλίο του Έβανς φέρνει στο φως το τεκμήριο που καταδικάζει τον Τζορτζ Γουόρντ Πράις. Έξι μήνες μετά το Άνσλους, ο δημοσιογράφος πέρασε αρκετές ημέρες στο εξοχικό του Χίτλερ στις Βαυαρικές Άλπεις, όπου είχε αποκλειστική πρόσβαση στον ναζιστή ηγέτη.

Στο τέλος της παραμονής του, όπως γράφει ο Έβανς, ο δημοσιογράφος «κατέβηκε από το βουνό με τη μεγαλύτερη είδηση στον κόσμο». Η είδηση αφορούσε την αποφασιστικότητα του Χίτλερ να προσαρτήσει τη σουδητική περιοχή της Τσεχίας.

Παρόλα αυτά, το άρθρο που δημοσιεύτηκε στη Daily Mail ήταν μια πιο ήπια εκδοχή από αυτήν που είχε γράψει ο δημοσιογράφος. Ο Έβανς αποκαλύπτει ότι, στο ημερολόγιό του, ο Γκέμπελς γράφει ότι «ο Χίτλερ αναθεωρεί ακόμη τη συνέντευξη του Τζορτζ Γουόρντ Πράις, η οποία βγήκε πολύ καλά. Ήταν κάπως υπερβολικά εκδηλωτική».

Αν ο Τζορτζ Γουόρντ Πράις επέτρεψε στον Χίτλερ να επεξεργαστεί το κείμενό του, τότε αυτό αποτελεί την απόλυτη προδοσία της δημοσιογραφίας σημειώνει ο ιστορικός.

Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό να δηλώνεις ότι είσαι απλά ένας ακριβής χρονικογράφος, από το να επιτρέπεις στον συνεντευξιαζόμενό σου να εξωραΐσει την εικόνα του. Και όταν αυτός ο άνθρωπος είναι ο Χίτλερ, τότε «αυτό είναι το ίδιο το κακό», καταλήγει ο Έβανς.

«Η αδυναμία του Χίτλερ»

Ο «πιο προνομιούχος» δημοσιογράφος του Χίτλερ φέρεται να υπηρέτησε τη ναζιστική προπαγάνδα με πάθος και είχε μια προνομιακή σχέση με το Γ’ Ράιχ. Σύμφωνα με τον Γερμανό ιστορικό Χανς-Άντολφ Γιάκομπσεν, ο Πράις ήταν «πιο ευπρόσδεκτος για συνεντεύξεις στην Καγκελαρία του Ράιχ από όλους τους άλλους ξένους δημοσιογράφους», και η εφημερίδα του «υποστήριζε τον Χίτλερ πιο έντονα και πιο σταθερά από οποιαδήποτε άλλη εφημερίδα εκτός Γερμανίας».

Ο Φράνκλιν Ριντ Γκάνον, συγγραφέας του The British Press and Germany (1971), υποστήριξε μάλιστα ότι ο Χίτλερ τον θεωρούσε «τον μοναδικό ξένο δημοσιογράφο που τον κάλυπτε χωρίς προκατάληψη».

Επιπλέον ήταν γνωστές οι βαθιές διασυνδέσεις του με ακροδεξιούς κύκλους. Ήταν στενός συνεργάτης του Όσβαλντ Μόσλεϊ, επικεφαλής του Βρετανικού Φασιστικού Κόμματος (BUF), και ιδρυτικό μέλος του January Club, μιας ομάδας που είχε στόχο να προσελκύσει την υποστήριξη του κατεστημένου για τον BUF.

Η σχέση του με τους Ναζί δεν περιοριζόταν μόνο στη δημοσιογραφική κάλυψη. Ο Τζιμ Γουίλσον, συγγραφέας του Nazi Princess (2011), αποκάλυψε ότι ο Γουόρντ Πράις, ο οποίος είχε αναπτύξει «μια μοναδική σχέση με τον Χίτλερ», συνέλαβε την ιδέα για τον Μόσλεϊ και τον Λόρδο Ρόδερμιρ, ιδιοκτήτη της Daily Mail, να ιδρύσουν από κοινού μια εταιρεία για την παραγωγή και διανομή προϊόντων μέσω των 500 παραρτημάτων του φασιστικού κόμματος.

Το βρώμικο παρελθόν της Daily Mail

Η στενή του σχέση με τον Ρόδερμιρ αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο δημοσιογράφος τον συνόδευσε στην πρώτη του συνάντηση με τον Αδόλφο Χίτλερ, τον Δεκέμβριο του 1934. Στη συνάντηση αυτή, ο Χίτλερ ευχαρίστησε τον Ρόδερμιρ, ενώ το ίδιο βράδυ οργάνωσε το πρώτο του μεγάλο επίσημο δείπνο για ξένους επισκέπτες, με προσκεκλημένους τον Γκέμπελς, τον Γκέρινγκ και τον φον Ρίμπεντροπ.

Η Daily Mail συνέχισε να υποστηρίζει τον φασισμό. Ο ίδιος ο Λόρδος Ρόδερμιρ δημοσίευσε άρθρο με τίτλο Hurrah for the Blackshirts όπου εξυμνούσε τον Μόσλεϊ, ενώ ο Γουόρντ Πράις κάλυψε μια συγκέντρωση του φασιστικού κόμματος με πλήρη υποστήριξη, περιγράφοντας τους αντιφασίστες διαδηλωτές ως «κόκκινους χούλιγκαν» που «πήραν αυτό που τους άξιζε».

Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ο Ρόδερμιρ πλήρωνε €5.800 ετησίως (€232.000 σημερινά) στην πριγκίπισσα Στέφανι φον Χοενλόε, μια στενή εμπιστευόμενη του Χίτλερ.

Όπως αναφέρει η Daily Telegraph, η MI6 είχε πληροφορίες ότι η πριγκίπισσα είχε αναλάβει να πείσει τον Ρόδερμιρ να υποστηρίξει την επιστροφή εδαφών στη Γερμανία με αντάλλαγμα το ποσό των €348.000.

«Ευχάριστος άνθρωπος ο Χίτλερ»

Το 1937, ο Γουόρντ Πράις δημοσίευσε το βιβλίο του I Know These Dictators, γεμάτο επαίνους για τον Χίτλερ.

Τον περιέγραψε ως έναν άνθρωπο με «ανθρώπινη, ευχάριστη προσωπικότητα», καλλιτεχνική φλέβα, «ισχυρή τάση για θλίψη και τρυφερότητα» και «αγάπη για τα παιδιά και τα σκυλιά».

Υπερασπίστηκε επίσης τη μεταχείριση των Εβραίων και των σοσιαλιστών από το ναζιστικό καθεστώς, υποστηρίζοντας ότι «η ανεκτική στάση του μέσου Αγγλοσάξονα προς τους Εβραίους και τους Κομμουνιστές φαινόταν στα μάτια των Ναζί ως ηλίθια απάθεια μπροστά σε έναν πραγματικό κίνδυνο».

Το βιβλίο Ιnterviewing Hitler: How George Ward Price Became the World’s Most Famous Journalist του Ρίτσαρντ Έβανς κυκλοφορεί από τις εκδόσεις The History Press.