Ως κατάφωρο ευτελισμό των θεσμών από τα χέρια μιας επικίνδυνης κυβέρνησης, χαρακτηρίζει το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ τη διαδικασία και την ψηφοφορία για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής αναφορικά με τους πρώην υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη.

Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, όπως ανακοίνωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά την αποχώρηση από τη «διαδικασία-ντροπή», δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα αυτής, καθώς δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 86 του Συντάγματος για τη λήψη απόφασης με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.

Δηλαδή, όπως εξηγούν από τη Χαριλάου Τρικούπη, αν δεν υπάρχει σώμα τουλάχιστον 151 βουλευτών που μπορεί να αποφασίσει, το αποτέλεσμα της κάλπης δεν παράγει έννομα αποτελέσματα και δεν είναι έγκυρο. Και όπως επισημαίνουν, υπάρχει και σχετικό διαδικαστικό προηγούμενο, μάλιστα τρεις φορές στο παρελθόν (δύο για την υπόθεση Βατοπεδίου και μία για την υπόθεση Παυλίδη).

Παράλληλα, διαμηνύουν ότι θα επανέλθουν με αίτημα για σύσταση προανακριτικής επιτροπής ώστε να ερευνηθούν από τη Δικαιοσύνη μέσω προανακριτικής επιτροπής οι δύο υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας.

«Κυβέρνηση αποτυχημένη και αποχωρούσα»

Από τη Χαριλάου Τρικούπη χρησιμοποιούν υψηλούς τόνους για τη χθεσινή στάση της κυβέρνησης. Όπως τονίζουν, «είναι μια κυβέρνηση αποτυχημένη και αποχωρούσα! Και σύντομα με την ψήφο του ελληνικού λαού θα μπει τέλος σε αυτόν τον κατήφορο. Τον κατήφορο της χειραγώγησης των θεσμών, των κοινωνικών ανισοτήτων και της εκτεταμένης διαφθοράς».

Όπως ανέφερε στο MEGA η υπεύθυνη πολιτικού σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Άννα Διαμαντοπούλου, «πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια να εξηγήσουμε πόσο πολύ χτυπήθηκε η Δημοκρατία και πόσο πολύ ευτελίστηκε η κοινοβουλευτική διαδικασία. Εμείς ως ΠΑΣΟΚ θεωρούμε ότι αυτή η διαδικασία δεν είναι πλέον έγκυρη, είναι σαν μην έγινε. Και θα καταθέσουμε ξανά πρόταση για προανακριτική επιτροπή. Από εδώ και πέρα θεωρώ ότι μπαίνουμε σε μία πολύ περίεργη περίοδο».

Βενιζέλος: Ευτελισμός των θεσμών λόγω κρίσης νομιμοποίησης

Παράλληλα, ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, εξαπέλυσε μύδρους για το «κοινοβουλευτικό κατάντημα», όπως το χαρακτήρισε.

Έφερε ως παράδειγμα τις τρεις φορές που η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας αποχώρησε από συνεδριάσεις της Βουλής που είχαν ως αντικείμενο προτάσεις για τη συγκρότηση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέταση.

«Και τις τρεις φορές ο έλεγχος της διαδικασίας περιήλθε στους παρόντες βουλευτές της αντιπολίτευσης και δεν διεξήχθη μυστική ψηφοφορία επειδή δεν ήταν παρόντες τουλάχιστον 151 βουλευτές, όση δηλαδή είναι η αναγκαία κατά το Σύνταγμα πλειοψηφία. Οι προτάσεις για συγκρότηση επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης δεν απορρίφθηκαν αλλά παρέμειναν εκκρεμείς. Ο τότε Πρόεδρος της Βουλής αείμνηστος Δημήτρης Σιούφας, παρών ο ίδιος στην έδρα, αποδέχθηκε τη θέση της αντιπολίτευσης σεβόμενος το άρθρο 67 του Κανονισμού της Βουλής», υπογράμμισε.

Έκανε λόγο για ακραίο διασυρμό του κοινοβουλίου. «αναρωτιέμαι, ποιος λόγος υπήρχε να συντελεστεί αυτός ο ακραίος διασυρμός του Κοινοβουλίου; Η κυβερνητική πλειοψηφία θα μπορούσε να μετάσχει κανονικά στην ψηφοφορία και οι προτάσεις να μη συγκεντρώσουν 151 θετικές ψήφους και να απορριφθούν έστω με κάποιες διαρροές  ψήφων βουλευτών της συμπολίτευσης. Το θεσμικό και πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση θα ήταν πολύ μικρότερο από το κόστος της εικόνας ευτελισμού των θεσμών που καταγράφτηκε».

Πρόσθεσε πως «αν όλο αυτό είναι επίδειξη απόλυτης αδιαφορίας για το συνταγματικό πλαίσιο λειτουργίας της Βουλής, η κατάσταση είναι θεσμικά ολισθηρή. Αν όλο αυτό είναι αποτέλεσμα πολιτικού φόβου για τη συνοχή της πλειοψηφίας, το υφέρπον πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με τέτοιες μεθοδεύσεις υψηλού πολιτικού κόστους. Αν η μετακίνηση  από το «μοντέλο Τριαντόπουλου / Καραμανλή» στο χθεσινό μοντέλο, σημαίνει ότι τώρα δεν υπάρχει πλέον ούτε η στοιχειώδης άνεση να δηλώνεται εμπιστοσύνη στον «φυσικό δικαστή» του Ειδικού Δικαστηρίου, τότε τα πράγματα μπορεί να έχουν βάθος μη ορατό ακόμη δια γυμνού οφθαλμού».

Τέλος, ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι «κοινός παρονομαστής φαίνεται να είναι η κρίση εσωτερικής εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης παρά τα επιφαινόμενα. Μια τέτοια κρίση καθίσταται όμως σχεδόν αυτόματα κρίση νομιμοποίησης».

Ειδήσεις Σήμερα: