Από το Final Fantasy VII στο Zelda: Πώς ο Ντέιβιντ Λιντς επηρέασε τον κόσμο των video games;

Εκτός από τον Τζορτζ Λούκας, ο Ντέιβιντ Λιντς είναι αναμφισβήτητα ο σκηνοθέτης κινηματογράφου και τηλεόρασης με τη μεγαλύτερη επιρροή στα βιντεοπαιχνίδια.

Το να είσαι εν μέρει «Lynchian» σημαίνει να μαγεύεις το κοινό σε μια ονειρική κατάσταση, και τα βιντεοπαιχνίδια είναι ένα μέσο που μπορεί να αναπαραστήσει οπτικά την κίνηση μέσω της φαντασίας. Πολλά παιχνίδια αντλούν άμεση έμπνευση από το έργο του και πώς όχι άλλωστε.

Ο Ντέιβιντ Λιντς και το Playstation

Ο Λιντς καταλάβαινε τη σύνδεση. Το 2000 σκηνοθέτησε μια σουρεαλιστική διαφήμιση του PlayStation 2, 60 δευτερόλεπτα με φλόγες, εκκωφαντικούς συναγερμούς και απίθανες εικόνες.

Ο σκηνοθέτης ενδιαφέρθηκε κάποτε να δημιουργήσει ένα παιχνίδι, το «Woodcutters From Fiery Ships», ένα συναρπαστικό αλλά καταδικασμένο σχέδιο με έναν Ιάπωνα προγραμματιστή παιχνιδιών περιπέτειας για PC. Ο Λιντς το περιέγραψε ως ένα «πράγμα αίνιγμα … ένα όμορφο είδος τόπου για να βάλεις τον εαυτό σου.

Προσπαθείς να φτιάξεις ένα μικρό μυστήριο και μια μικρή ιστορία, αλλά θέλεις να είναι σε θέση να λυγίσει στον εαυτό του και να χαθεί, να χαθεί πραγματικά». Ο ίδιος δήλωσε στον Guardian ότι το πρότζεκτ «μπλοκαρίστηκε από την αρχή» επειδή οι παίκτες δεν θα ενδιαφέρονταν για κάτι τέτοιο. Δύο δεκαετίες εκ των υστέρων και η ιστορία θα αποδείκνυε ότι το ένστικτο αυτό ήταν λάθος, καθώς μερικά από τα πιο δημοφιλή και επιδραστικά παιχνίδια θα κουβαλούσαν αυτό το πνεύμα.

«The Legend of Zelda: Link’s Awakening» (Nintendo)

Legend of Zelda

Το επόμενο παράδειγμα μπορεί να σας εκπλήξει, αλλά η σειρά Legend of Zelda της Nintendo έπαιζε συχνά με τον σουρεαλισμό. Η πρώτη της πραγματική απόπειρα – καθώς και η πρώτη της σημαντική προσπάθεια για μια ιστορία που ξεφεύγει από τα όρια της διάσωσης πριγκίπισσας – ήταν το παιχνίδι «Link’s Awakening» για το Game Boy του 1993. Η Nintendo έφερε ακόμη και τον συνδημιουργό του «Twin Peaks» Μαρκ Φροστ για μια συζήτηση σχετικά με την ιστορία του παιχνιδιού.

Αργότερα, στο Nintendo 64, το «Majora’s Mask» έθεσε υπό αμφισβήτηση τους ρόλους που παίζει ο καθένας μας μέσα από τις μάσκες που φοράει. Αυτά τα δύο παιχνίδια παραμένουν οι πιο τραγικές ιστορίες που αφηγήθηκε ποτέ ο οίκος.

«Υπάρχει συγκεκριμένη τέχνη σε κάθε ένα από αυτά τα μέσα, και όμως επικαλύπτονται. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η επιδίωξη είναι καθολική στην τέχνη και την ψυχαγωγία»

Ο Ντέιβιντ Λιντς και η Konami

Ο Λιντς δεν ασχολήθηκε ποτέ ολοκληρωτικά με τον τρόμο, αλλά το DNA του βρίσκεται παντού στο είδος, ιδίως στα βιντεοπαιχνίδια. Το «Silent Hill», που κυκλοφόρησε το 1999 για το πρώτο PlayStation, απέφυγε τη γοητεία του παιχνιδιού τρόμου με τα πλάσματα και τα ζόμπι για να δημιουργήσει κάτι πολύ πιο παρανοϊκό και εκνευριστικό, και μια ετερόκλητη ομάδα προγραμματιστών της Konami αναζήτησε καθοδήγηση από τον Λιντς.

Πέρυσι, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Μασαχίρο Ίτο επιβεβαίωσε ότι οι πρώτες ιδέες για το «Silent Hill 2» ήταν εμπνευσμένες από την ταινία του Λιντς «Lost Highway». Η ίδια η σειρά Silent Hill ενέπνευσε δεκαετίες παιχνιδιών ψυχολογικού τρόμου, μέχρι και το περσινό indie αριστούργημα «Mouthwashing» (που σε κάνει να το λιγουρεύεσαι).

Και η Nintendo στη λίστα

Το γεγονός ότι ακόμη και η γνωστή Nintendo προσχώρησε σε αυτό το κύμα δεν αποτελεί έκπληξη. Στη δεκαετία του 1990, η εμμονή της Ιαπωνίας με το «Twin Peaks» πυροδότησε ένα είδος Lynchmania, με τους ανθρώπους να αναπαριστούν ακόμη και κηδείες για τη Laura Palmer. Η απεικόνιση της Αμερικής στην εκπομπή γοήτευσε την Ιαπωνία και αμέτρητους επίδοξους δημιουργούς βιντεοπαιχνιδιών.

Το «Twin Peaks» μέσα στο «Final Fantasy VII»

Το «Twin Peaks» βρίσκεται παντού πάνω στο «Final Fantasy VII», το πρωτοποριακό παιχνίδι του PlayStation του 1997, το οποίο μπορεί να είναι το πρώτο μεγάλου προϋπολογισμού έργο του μέσου. Ο σκηνοθέτης Γιοσινόρι Κιτάσε δήλωσε ότι το «Twin Peaks» είναι η αγαπημένη του σειρά όλων των εποχών και η πλοκή του παιχνιδιού του καταδύεται βαθιά στη φύση της συνείδησης και της ταυτότητας του εαυτού. Οι θαυμαστές έχουν παρατηρήσει και κάποιους ισχυρούς μουσικούς δεσμούς: Στο YouTube, μια λίστα αναπαραγωγής συγκεντρώνει τραγούδια από τη σειρά που ακούγονται ύποπτα παρόμοια με την πιο τζαζ μουσική του παιχνιδιού.

Το 2010, ο εκκεντρικός σκηνοθέτης παιχνιδιών Χιντετάκα Σουεχίρο, πιο γνωστός ως Swery65, θα κυκλοφορήσει το «Deadly Premonition», μια εξιστόρηση του «Twin Peaks» που χρησιμοποιεί συμπτωματικά στοιχεία gameplay από το «Majora’s Mask» για να δημιουργήσει μια κωμόπολη ανθρώπων με χρονοδιαγράμματα και περίεργες συμπεριφορές.

Ο Χιντέο Κοτζίμα

Και πριν γίνει αναμφισβήτητα ο πιο δημοφιλής και διάσημος σκηνοθέτης παιχνιδιών στον κόσμο, ο νεαρός Χιντέο Κοτζίμα επέκρινε τον αμερικανικό στρατιωτικό φετιχισμό, εμπλουτίζοντάς τον με υπερφυσική κακία στη σειρά Metal Gear.

Το 2001, ο Κοτζίμα φαντάστηκε ένα πολύ οικείο μέλλον ενός ψηφιακού κολαστηρίου δηλητηριασμένου με παραπληροφόρηση. Για τον Λιντς, η φρίκη βρίσκεται στις αβεβαιότητες της ζωής, ενώ ο Κοτζίμα κράτησε έναν καθρέφτη στο τεχνολογικά εμμονικό μέλλον μας, όπου η τεχνητή νοημοσύνη χτίζει την κόλαση στη γη.

«Ο ήχος είναι, και νομίζω ότι κάθε σκηνοθέτης θα το αντιλαμβανόταν αυτό, το 50% της εικόνας. Το να τον παντρέψεις με την εικόνα είναι το κόλπο».

Το «Alan Wake 2» θυμίζει το «Twin Peaks» και το «Lost Highway», καθώς διαθέτει πολλαπλούς πρωταγωνιστές, μεταξύ των οποίων δύο εθισμένους στον καφέ πράκτορες του FBI που ερευνούν παράξενους φόνους σε μια νυσταγμένη πόλη του βορειοδυτικού Ειρηνικού. (Remedy Entertainment)

Alan Wake

Ο κατάλογος των παιχνιδιών που ενέπνευσε ο Λιντς είναι αμέτρητος (η σειρά Persona είναι ένα άλλο εξέχον παράδειγμα). Αλλά εκτός από τον Κοτζίμα, ο φημισμένος Φινλανδός σκηνοθέτης παιχνιδιών Σαμ Λάκε είναι ίσως ο πιο επιτυχημένος δημιουργός του gaming που θυμίζει τον Λιντς. Η σειρά θρίλερ «Alan Wake» διαδραματίζεται στην περιοχή του Λιντς, την πατρίδα του, τον βορειοδυτικό Ειρηνικό, όπως το «Twin Peaks», και στο δεύτερο παιχνίδι πρωταγωνιστεί ένα ζευγάρι εθισμένων στον καφέ και αμήχανων πρακτόρων του FBI.

«Δεν θα υπήρχε το ‘Alan Wake’ χωρίς αυτόν», δήλωσε ο Λέικ για τον Λιντς στην ομιλία του κατά την παραλαβή του βραβείου Andrew Yoon Legend Award στα New York Game Awards την Τρίτη.

«Ένα ταξίδι σε ένα μυστικό μυστήριο. Νομίζω ότι αυτό είναι που αναζητούμε – μια παρουσία που μερικές φορές αισθανόμαστε φευγαλέα στην καθημερινή μας ζωή, αλλά κάτι που είναι αόρατο για εμάς, που μας αρνείται», συνέχισε ο Λάκε.

«Υποψιαζόμαστε ότι είναι εκεί, αλλά εθελοτυφλούμε, και δεν μπορούμε να το φτάσουμε μέχρι να ανοίξει μια πόρτα και να μας επιτρέψει να το κυνηγήσουμε και να ταξιδέψουμε σε έναν κρυφό κόσμο. Αυτό μπορεί να είναι υπέροχο και μπορεί να είναι τρομακτικό».

Παρόλο που δεν συναντήθηκαν ποτέ, είναι σαφές ότι ο Λάκε έχει καταλάβει καλά γιατί η επιρροή του Λιντς είναι αισθητή σε όλα τα καλλιτεχνικά μέσα. Το «Alan Wake 2» συνδυάζει άρτια την ποπ μουσική, την λογοτεχνία και gameplay για να δημιουργήσει ένα διαδραστικό παζλ συλλογικής συνείδησης.

«Ο ήχος είναι το 50% της εικόνας»

Θυμίζει την προσέγγιση του Λιντς στη δημιουργία ήχων. «Ο ήχος είναι, και νομίζω ότι κάθε σκηνοθέτης θα το αντιλαμβανόταν αυτό, το 50% της εικόνας», δήλωσε ο Λιντς σε συνέντευξή του στο Paris Review το 2014 για τον μακροχρόνιο επιμελητή ήχου του, τον αείμνηστο Άλαν Σπλετ. «Το να τον παντρέψεις με την εικόνα είναι το κόλπο».

Ο Λέικ προκάλεσε αυτό το πνεύμα στην ομιλία του. «Υπάρχει συγκεκριμένη τέχνη σε κάθε ένα από αυτά τα μέσα, και όμως επικαλύπτονται. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η επιδίωξη είναι καθολική στην τέχνη και την ψυχαγωγία», είπε. Αυτό που κάνει τα παιχνίδια ξεχωριστά, είπε -το μείγμα των μέσων τους, η διαδραστικότητά τους- είναι στην υπηρεσία «ενός συγκεκριμένου ταξιδιού που κάνεις, και το μυστικό μυστήριο είναι κάτι για το οποίο εργάζεσαι ενεργά, για να το αναζητήσεις και να το συναρμολογήσεις, όλα αυτά μας ελκύουν και μας κάνουν ενεργό μέρος της εμπειρίας, πλήρως αφοσιωμένους».

*Πηγή: Washington Post