Και όμως, το Ιράν θα μπορούσε να συντρίψει τον αμερικανικό στόλο – Ο Αμερικανός στρατηγός που το απέδειξε

Από τότε που επιτέθηκε η Χαμάς στο Ισραήλ, στην Ανατολική Μεσόγειο κάνουν αισθητή την παρουσία τους δύο αεροπλανοφόρα -με 7.500 άνδρες προσωπικό το καθένα- των ΗΠΑ «για την αποτροπή εχθρικών ενεργειών εναντίον του Ισραήλ» και «κάθε απόπειρας να εξαπλωθεί ο πόλεμος», κατά δήλωση του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Λόιντ Όστιν. Ένα τρίτο επίσης αεροπλανοφόρο βρίσκεται στον Περσικό Κόλπο.

Αν και το Ιράν φαίνεται να κινείται με προσοχή -παρά την έντονη ρητορική-, ώστε να μην προκαλέσει πολεμική συμπλοκή και με τις ΗΠΑ, ωστόσο ένα -φανταστικό;- ερώτημα είναι τι θα μπορούσε να συμβεί στον πανίσχυρο αμερικανικό στόλο σε μια διένεξη με τη Τεχεράνη.

Ο ευφυής Αμερικανός στρατηγός των Πεζοναυτών Πωλ Βαν Ρίπερ είχε δώσει την πολύ δυσάρεστη απάντηση περίπου 20 χρόνια πριν: Ένας στρατός σαν του Ιράν –δηλαδή πολύ πιο απαρχαιωμένος από αυτόν των ΗΠΑ- θα μπορούσε να στείλει στον πάτο της θάλασσας αμερικανικά αεροπλανοφόρα!

Πως όμως θα ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο;

Η ακριβότερη άσκηση του Αμερικανικού Στρατού

Στο γύρισμα του αιώνα, οι ΗΠΑ είχαν πραγματοποιήσει τα πιο εντυπωσιακά στρατιωτικά παίγνια, τη περίφημη άσκηση Millennium Challenge του 2002.

Ειδικότερα, τo Κογκρέσο είχε δώσει εντολή η συγκεκριμένη στρατιωτική άσκηση να «διερευνήσει κρίσιμες πολεμικές προκλήσεις σε επιχειρησιακό επίπεδο πολέμου που θα αντιμετωπίσουν οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ μετά το 2010». Χρειάστηκαν προετοιμασίες δύο ετών και ένας προϋπολογισμός 250 εκατ. δολ. [σχεδόν μισό δισ. δολ σήμερα], για μια άσκηση που θα συμμετείχαν 13.500 στελέχη από 17 τοποθεσίες προσομοίωσης και 9 τοποθεσίες εκπαίδευσης πραγματικής δύναμης.

Ο βετεράνος του Πολέμου του Βιετνάμ υιοθέτησε μια ασύμμετρη στρατηγική, ειδικότερα, χρησιμοποιώντας ξεχασμένες μεθόδους

Τα παίγνια είχαν προωθηθεί από το Πεντάγωνο επίδειξη «τεχνολογιών αιχμής» και προοριζόταν να παράσχει στους διοικητές «κυρίαρχη γνώση του πεδίου μάχης» για τη διεξαγωγή «ταχέων αποφασιστικών επιχειρήσεων» εναντίον μελλοντικών αντιπάλων.

Ο Βαν Ρίπερ, λοιπόν θα αναλάμβανε τον ρόλο ενός διοικητή του εχθρού –δηλαδή του ιρανικού στρατού- που θα διεξήγαγε έναν σκληρό αμυντικό πόλεμο, ενάντια σε μια πολύ πιο ισχυρή δύναμη -αυτή των ΗΠΑ- την οποία θα διοικούσε ο αντιστράτηγος Burwell Baxter Bell.

Ο απόστρατος στρατηγός Πωλ Βαν Ρίπερ (Πηγή: Wikipedia).

Ο Ρίπερ είχε προετοιμάσει προσεκτικά το σχέδιό του, έχοντας απώτερο στόχο να προστατέψει υποτίθεται το «καθεστώς» και την απομάκρυνση των εισβολέων Αμερικανών. Οι αντίπαλοι θα αναλάμβαναν να εξασφαλίσουν τις θαλάσσιες διαδρομές στη περιοχή, να καταστρέψουν τα όπλα μαζικής καταστροφής και να εξαναγκάσουν το ιρανικό καθεστώς να εγκαταλείψει τα ηγεμνικά του σχέδια.

Ο βετεράνος του Πολέμου του Βιετνάμ υιοθέτησε μια ασύμμετρη στρατηγική, ειδικότερα, χρησιμοποιώντας ξεχασμένες μεθόδους για να μην τον εντοπίζει το εξελιγμένο δίκτυο ηλεκτρονικής επιτήρησης των Αμερικανών. Χρησιμοποίησε αγγελιοφόρους μοτοσυκλετιστές, όπως το μακρινό παρελθόν- ώστε να στέλνει τις διαταγές στα στρατεύματα στη πρώτη γραμμή, καθώς και σήματα με φανούς, όπως και στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε να μην χρειάζεται η χρήση ραδιοεπικοινωνίας για την απογείωση αεροπλάνων.

Το χρονοδιάγραμμα της πορείας της άσκησης

Οι «Ιρανοί» του Ρίπερ έλαβαν τελεσίγραφο από τους αντιπάλους –το οποίο ήταν απαίτηση για παράδοση- που έπρεπε να απαντηθεί σε 24 ώρες. Γνωρίζοντας ο Ρίπερ τις προθέσεις του αντιπάλου πέταξε στη μάχη έναν στόλο μικρών σκαφών για να καθορίσει τη θέση του στόλου του Blue μέχρι τη δεύτερη ημέρα της άσκησης.

Σε ένα προληπτικό χτύπημα, ο στρατηγός χάρισε τέτοια ομοβροντία με πυραύλους κρουζ στον αντίπαλο που κατέκλυσε τους ηλεκτρονικούς αισθητήρες του καταστρέφοντας 16 πολεμικά πλοία, μεταξύ των οποίων και ένα αεροπλανοφόρο.

Σε πραγματική μάχη αυτό θα ισοδυναμούσε με τον θάνατο 20.000 Αμερικανών στρατιωτών. Λίγο μετά την επίθεση με πυραύλους κρουζ, ένα άλλο σημαντικό τμήμα του αμερικανικού ναυτικού «βυθίστηκε» από μια αρμάδα μικρών «ιρανικών» σκαφών, που πραγματοποίησαν τόσο συμβατικές όσο και επιθέσεις τύπου καμικάζι, καθώς δεν μπορούσαν να εντοπιστούν. Οι ανορθόδοξες πρακτικές του, απέδειξαν ότι οι βασικές παραδοχές στις οποίες ο αμερικανικός στρατός ανέπτυξε την ισχύ του ώστε να προετοιμαστεί για τον μελλοντικό πόλεμο ήταν το λιγότερο προβληματικές.

«Αλλάξατε του κανόνες, παραιτούμαι»

Ενώ, όμως, εξελισσόταν η άσκηση, αλλάξανε οι κανόνες με αποτέλεσμα να ενισχυθούν οι «αμερικανικές» δυνάμεις προκαλώντας αντιδράσεις σε στρατιωτικούς κύκλους και φυσικά στον ίδιο τον Ρίπερ. Ο ίδιος υποστήριξε ότι πήγαν χαμένα 250 εκατ. δολάρια ενώ επέκρινε το σενάριο της νέας άσκησης και έτσι παραιτήθηκε. Κατηγόρησε τους υπεύθυνους της άσκησης ότι αλλάξανε τους σκοπούς της άσκησης μόνο και μόνο για να ενισχύσουν το υπάρχον δόγμα του αμερικανικού στρατού αντί να χρησιμεύσει η άσκηση ως εμπειρία μάθησης.

Από την άλλη, μια τέτοια πανωλεθρία, όπως αναφέρεται στην επίσημη έκθεση του Πενταγώνου μετά την άσκηση, μπορεί να αποδοθεί και σε διάφορες ελλείψεις στις δυνατότητες προσομοίωσης και στο σχεδιασμό που εμπόδισαν σημαντικά τις ικανότητες μάχης και διοίκησης των αντίπαλων του Ρίπερ.

Για παράδειγμα: μια χρονική καθυστέρηση στις υπηρεσίες πληροφορίες, επιτήρησης και αναγνώρισης που προωθούνται στις «αμερικανικές δυνάμεις» από τον υπεύθυνο της άσκησης (προσομοίωσης), διάφορα σφάλματα που περιόρισαν τις δυνατότητες άμυνας των «αμερικανικών» πλοίων και σφάλμα στην προσομοίωση που τοποθετούσε τα πλοία μη ρεαλιστικά κοντά στα ιρανικά στρατεύματα.

Ας ελπίσουμε να μην έρθει ποτέ η ώρα για να μάθουμε αν ο Ρίπερ είχε δίκιο ή άδικο.