Αν δεν έχετε δει ακόμα το «Minari» σας συμβουλεύουμε να το κάνετε άμεσα. Πρόκειται για την βαθιά συγκινητική ημι-αυτοβιογραφική ταινία του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Λι Άιζακ Τσάνγκ στην οποία αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας Αμερικανο – Κορεατών που μετακομίζει στην αγροτική ενδοχώρα των Η.Π.Α. την δεκαετία του ’80.

Μετά από μια ολόκληρη δεκαετία σκληρής δουλειάς στα πτηνοτροφεία της Καλιφόρνια, ο Τζέικομπ (ο πατέρας της οικογένειας) ονειρεύεται να γίνει αγρότης και να καλλιεργεί την δική του φάρμα. Οι ισορροπίες όμως αλλάζουν όταν η γιαγιά της οικογένειας καταφθάνει από την Νότια Κορέα.

Μετά το τέλος της ταινίας ίσως να θέλετε να δοκιμάσετε και εσείς το minari, το πράσινο, πιπεράτο λαχανικό απ’ το οποίο πήρε τον τίτλο της.

Όπως εξηγεί ο ίδιος ο σκηνοθέτης: «Αυτό που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον με το minari είναι το γεγονός ότι φυτρώνει πολύ πιο γερό τη δεύτερη φορά, αφού πεθάνει τη πρώτη και επιστρέψει. Αυτό το στοιχείο υπάρχει και στη ταινία. Το θεωρώ ποιητικό αυτό το φυτό».

Εκτός αυτού, το minari είναι και πολύ νόστιμο. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει ή δεν το έχετε ξανακούσει, διαβάστε παρακάτω μερικά στοιχεία γι’ αυτό:

Το minari είναι λαχανικό που συναντάται κυρίως στην Ασία. Όπως φαίνεται και στην ταινία, φυτρώνει σε πλάι σε ρυάκια και σε υγρά εδάφη και μεγαλώνει χωρίς να χρειάζεται πολλή φροντίδα. Πολλοί υποστηρίζουν έχει μάλιστα και θεραπευτικές ιδιότητες. Υπάρχουν ειδή που, ενώ μοιάζουν πολύ με το minari, είναι εξαιρετικά δηλητηριώδη γι’ αυτό και δεν ενδείκνυται η συλλογή του σε άγρια μορφή (εξαιρούνται βέβαια όσοι έχουν εκπαιδευτεί να το ξεχωρίζουν).

Στην μαγειρική της Νότιας Κορέας τα φύλλα του χρησιμοποιούνται ως λαχανικό και μυρωδικό για την παρασκευή κίμτσι, μπίμπιμπαπ, πιάτων με ψαρικά και namul (μια κατηγορία συνοδευτικών πιάτων με βάση τα πράσινα λαχανικά).

Κάποιοι προτείνουν αν δεν έχεις minari να το αντικαταστήσεις με μαϊντανό αλλά στην πραγματικότητα, αν και μοιάζουν εμφανισιακά, minari και μαιντανός διαφέρουν πολύ σε γεύση.

Με λίγη τύχη θα το βρείτε σε Κορεάτικα και άλλα ασιατικά καταστήματα τροφίμων, ιδιαίτερα στην αρχή της άνοιξης που είναι η εποχή του.