Σκότωσε τον βίαιο σύζυγό της για να αμυνθεί και τώρα τιμωρείται: καρέ καρέ η περιπέτεια της άτυχης Μελέκ

«Χρησιμοποίησα το δικαίωμά μου για να προστατεύσω τα παιδιά του και τον εαυτό μου. Πέρασα δύσκολες ώρες βασανιστηρίων και σεξουαλικής επίθεσης», δήλωσε η 31 ετών Melek Ipek, η οποία βρίσκεται υπό κράτηση εδώ και τρεις ημέρες αδίκως.

Ήταν ο σύζυγός της, Ramazan Ipek, που πήρε πρώτος το τουφέκι και απείλησε την ζωή της Melek και των παιδιών τους. Επρόκειτο για έναν άνδρα εξαιρετικά βίαιο, για τον οποίο είχε μιλήσει αρκετές φορές η άτυχη γυναίκα στην αστυνομία. Με πάθος για τα όπλα, έμπλεκε συχνά σε καυγάδες και ήταν βίαιος και επιθετικός ακόμα και με την οικογένειά του. Εξαπέλυε απειλές και τους τρομοκρατούσε συστηματικά.

Φωτογραφία δημοσιευμένη με την συγκεκριμένη λεζάντα από το 3point magazine

Το χρονικό της δολοφονίας του Ramazan από την απεγνωσμένη Melek που τελούσε σε νόμιμη άμυνα

Για 12 ολόκληρα χρόνια, η Melek ήταν θύμα συστηματικής βίας και κακοποίησης από τον ίδιο της τον σύζυγο. Ο Ραμαζάν Ιπέκ ξεσπούσε πάνω της από τα πρώτα κιόλας χρόνια του έγγαμου βίου τους. Μια φορά, της είχε πει: «Θα σε σκοτώσω και θα σε  δώσω να σε φάνε τα σκυλιά, κανείς δεν μπορεί να σε βρει»

Λίγο πριν την δολοφονία του βίαιοι άντρα από τα χέρια της απεγνωσμένης συζύγου του, ήταν εκείνος που, με στραμμένο το όπλο πάνω στην Melek και τα δύο κορίτσια τους, είπε: «πείτε την τελευταία σας προσευχή»!

«Μου έδειξε το τουφέκι. Τον παρακαλούσα να μην μας σκοτώσει, να πάψει πια. Όταν συνειδητοποίησα ότι επρόκειτο να πυροβολήσει στ’ αλήθεια, πήγα μπροστά από τα παιδιά μου. Οι δύο κόρες μου έκλαιγαν αγκαλιασμένες. Έσπρωξα το τουφέκι από τα χέρια του, στόχος μου ήταν να διώξω τα παιδιά μου από το δωμάτιο. Εν τω μεταξύ, αυτός πυροβόλησε κιόλας, η σφαίρα ευτυχώς βγήκε έξω από το παράθυρο, δεν τραυματίσαμε. Η άντρας μου μου έδειξε ξανά το τουφέκι και τον παρακάλεσα να μην πυροβολήσει ξανά. Αυτή τη φορά κατεύθυνε το τουφέκι προς τα παιδιά μας.

Με απείλησε ότι πρώτα θα με κάνει να δω τις κόρες μου νεκρές κι ύστερα θα με σκότωνε κι εμένα. Φοβόμουν πολύ, έτρεμα. Με χτύπησε στο κεφάλι και στο πρόσωπο με την λαβή του όπλου. Με έσυρε από τα μαλλιά στο άλλο δωμάτιο και με χτύπησε με τα πόδια του και τα χέρια του κι εκεί, καθώς ήμουν πεσμένη κάτω. Πήρε το τηλέφωνο από την τσέπη μου και συνέχιζε να με βαράει στο πρόσωπο.  Μου είπε να κάνω ησυχία, αλλά εγώ ούρλιαζα μέχρι που με έσφιξε τόσο πολύ στον λαιμό που υποθέτω ότι έχασα τις αισθήσεις μου. »

Όταν ξύπνησε η γυναίκα, βρήκε τα χέρια της δεμένα με χειροπέδες και το σώμα της επίσης δεμένο σε εμβρυακή στάση στο πάτωμα της τουαλέτας του σπιτιού. όταν ανέκτησε τις αισθήσεις της, ο Ramazan Ipek την υποδέχτηκε με κρύο νερό σε πρόσωπο και σώμα. «Τότε, κατάλαβα πως με είχε βιάσει ενώ ήμουν αναίσθητη. Ο άντρας μου έκανε μπάνιο και καθάριζε τους τοίχους από ίχνη αίματος σα να μην είχε συμβεί τίποτα απολύτως. Ύστερα, άρχισε πάλι τις απειλές, αυτή τη φορά με ένα μαχαίρι που ακουμπούσε κάτω από το στήθος μου, μια κάτω από τον αριστερό μαστό, μια κάτω από τον δεξιό.»

«Πεθαίνεις», της έλεγε και η Melek ήταν, πλέον, πιο τρομοκρατημένη από ποτέ. Απειλούσε να σκοτώσει τα κορίτσια αν τυχόν και έβγαζε άχνα, έτσι η γυναίκα προσπαθούσε να μείνει σιωπηλή. Κάποια στιγμή, την έλυσε και την άφησε να κάνει ένα ντους. Μόλις βγήκε από το μπάνιο, σκουπίστηκε με την πετσέτα και νόμιζε πως όλα είχαν τελειώσει προς το παρόν, μέχρι που ο σύζυγός της την έδεσε και πάλι με χειροπέδες, με τα χέρια σφιχτά πίσω στην πλάτη.

«Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Του ζήτησα να αφαιρέσει τις χειροπέδες, αλλά μάταια. Εκείνος συνέχιζε τις απειλές ότι θα με σκοτώσει το επόμενο πρωί και τέτοια. Τα κορίτσια μου ήταν στο άλλο δωμάτιο. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ,  γιατί φοβόμουν και κρύωνα. Το πρωί αυτός έφυγε για την πρωινή προσευχή και με άγριο ύφος μας είπε να τον περιμένουμε. Με δυσκολία σύρθηκα και εντόπισα το όπλο.

Κατάφερα να το κρατήσω στα χέρια μου και τον περίμενα να γυρίσει, με σκοπό να τον φοβίσω και να τον κάνω να σταματήσει. Όταν η πόρτα του δωματίου άνοιξε απότομα, εγώ στεκόμουν στην άκρη, τρόμαξα και το όπλο εκπυρσοκρότησε. Πρώτα, σκέφτηκα ότι μόλις είχε σκοτωθεί μόνη μου. Ύστερα, τον είδα νεκρό, πεσμένο κάτω, να αιμορραγεί. Πήρα αμέσως τηλέφωνο για να ενημερώσω την χωροφυλακή ότι είχα μόλις πυροβολήσει τον άντρα μου.  Η πόρτα χτύπησε, η χωροφυλακή και το ασθενοφόρο ήρθε. Ο χωροφύλακας έβγαλε τις χειροπέδες μου και ντύθηκα. Έχω μετανιώσει που αφαίρεσα μια ζωή, αλλά αν δεν το έκανα θα είχαν χαθεί τρεις: η δική μου και, κυρίως, των δύο μου παιδιών».

Η βία χωρίς τέλος και η τιμωρία των θυμάτων

Αυτήν την στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις η Melek βρίσκεται υπό κράτηση. Η ίδια, σύμφωνα με δήλωσή της, πιστεύει ότι η δικαιοσύνη θα βρει το δρόμο της και  ελπίζει να αφεθεί ελεύθερη. Ο δικηγόρος της υποστήριξε πως «μόλις ο φάκελος της εξεταστεί προσεκτικά θα αφεθεί σίγουρα ελεύθερη». Το κίνημα της Τουρκίας έχει σηκώσει ψηλά το θέμα της Melek İpek και στα social media έχει ήδη πυροδοτηθεί σειρά συζητήσεων για το ζήτημα των γυναικοκτονιών και την παράλληλη καταδίκη των γυναικών που υπερασπίζονται τον εαυτό τους.

Για το πατριαρχικό σύστημα δικαιοσύνης της συντηρητικής Τουρκίας (και, φυσικά, όχι μόνο) μια γυναίκα όταν της ασκηθεί βία πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο να παραδοθεί στο βασανιστή της και να πεθάνει στα χέρια του ή να αντισταθεί και να τιμωρηθεί στην συνέχεια. Η Melek έπρεπε να απολάμβανε ήδη κάποια υπηρεσία ψυχικής στήριξης και συνθήκες καλύτερες από αυτές ενός κρατητηρίου.

Η Melek δεν είναι η μόνη γυναίκα με μια θλιβερή ιστορία ενδοοικογενειακής βίας που  σοκάρει, απλώς είναι από τις λίγες που κατάφερε να αντισταθεί και να επιζήσει.

Στην Τουρκία καθημερινά τουλάχιστον μια γυναίκα χάνει τη ζωή της λόγω ενδοοικογενειακής βίας. Ο πραγματικός αριθμός μπορεί να είναι μεγαλύτερος καθώς η Τουρκία δεν δημοσιοποιεί επίσημα στοιχεία. Σύμφωνα με την ομοσπονδία των τουρκικών συλλόγων αρωγής γυναικών, από τις αρχές του χρόνου και το 2020 δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 312 γυναίκες. Η βία έχει ενταθεί λόγω και της πανδημίας, επισημαίνουν σχετικές οργανώσεις, ενώ το γεγονός ότι οι άνδρες που βιαιοπραγούν εναντίον των γυναικών τους και μένουν ατιμώρητοι στις περισσότερες περιπτώσεις, εντείνει το φαινόμενο.

Αν αυτή η υπόθεση είχε λάβει χώρα εν Ελλάδι, τα πράγματα θα ήταν ξεκάθαρα: όλες οι προϋποθέσεις για τη νόμιμη άμυνα θα πληρούνταν. Κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη στην κρίση για το αν τηρήθηκε το αναγκαίο μέτρο της άμυνας που, εν προκειμένω, οδήγησε σε αφαίρεση ζωής, είναι η επικινδυνότητα και η ένταση της επίθεσης, το είδος της απειλούμενης βλάβης, οι συνέπειες της αμυντικής ενέργειας και κάποιοι άλλοι τέτοιοι όροι.

Ένας νοήμων άνθρωπος κατανοεί ότι η Melek είναι αθώα και πρέπει να ελευθερωθεί αμέσως. Σήμερα, ζει χάρη στο θάρρος της να αμυνθεί και να προστατέψει τα παιδιά της και η κοινωνία της, ουσιαστικά, την τιμωρεί για αυτό.

Ο διάλογος σχετικά με τις ανά τον κόσμο γυναικοκτονίες φαίνεται πως ολοένα ανοίγει, τελικά… Όπως γράφτηκε και στο 3point magazine «Το 2015, η 28χρονη Σιλέμ Ντογάν έγινε φεμινιστικό σύμβολο όταν δολοφόνησε τον κακοποιητή άντρα της τον Ιούλιο του ’15 δηλώνοντας «πάντα εμείς, οι γυναίκες; Ας πεθαίνουν και οι άντρες καμιά φορά!»»!