Αυτή τη φορά δεν υπάρχει η λέξη «θολώνει» σε συνέντευξη υπουργού στο ΑΠΕ – ΜΠΕ. Υπάρχει, όμως, η λέξη «αυτιστική», την οποία ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης αποδίδει στην αντιπολίτευση («αν μου επιτρέπετε τον όρο», λέει ο ίδιος). Δεν γνωρίζουμε τι περιεχόμενο δίνει ο υπουργός στον όρο και κάτι μέσα μας βαθύ λέει ότι δεν θέλουμε να μάθουμε.

Φαίνεται και ο ίδιος τόσο σίγουρος ώστε να επενδύει σε μία λέξη όλο το εξουσιαστικό μένος προς τους πολιτικούς αντιπάλους. Ούτε η «γειτνίαση» με το καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο Υγείας φαίνεται να του ενέπνευσε αυτοσυγκράτηση.

Κι έτσι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο ειδικής αγωγής -τα άτομα που ανήκουν στο φάσμα των αυτιστικών διαταραχών- έγινε κυριακάτικος τίτλος (ευτυχώς φευγαλέος από τη φύση του).

Αρκεί ίσως να θυμίσουμε στον υπουργό ένα βίντεο από αμερικανική καμπάνια τάμπλετ που απευθυνόταν σε ανθρώπους με αυτισμό. Εκεί ο νεαρός Ντίλαν εξηγούσε στο ακροατήριό του πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο: «Μπορώ να βλέπω τον άνεμο, να ακούω τα λουλούδια».

Πώς να το κάνουμε πιο λιανά για τον υπουργό; Είναι σαν δύο ταξιδιώτες που δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα, ο ένας από τους δύο δεν αναγνωρίζει τους συμβολισμούς που συγκροτούν τον προσωπικό πολιτισμό -την ευγένεια, για παράδειγμα- και ο ένας από τους δύο χρειάζεται «μεταφραστή συναισθημάτων».

Ο ένας; Λάθος, και οι δύο.

Headlines