Ο σοφός λαός έχει μία σοφή παροιμία: όπου υπάρχει καπνός, ξέρετε τι άλλο υπάρχει. Φωτιά. Και συνήθως καίει τους ψεύτες και τους κλέφτες. Πάλεψα πολύ να πείσω τον εαυτό μου πως πίσω από την παραίτηση Σακελλαρίου δεν κρύβεται τίποτα.

Παρά μόνο η ευθιξία ενός ευπρεπούς δικαστικού λειτουργού, που δεν άντεξε να διαρρέουν πληροφορίες από τη διάσκεψη του ανωτάτου Δικαστηρίου στο οποίο προεδρεύει, σε ένα ζήτημα οικονομικής, μεν, αλλά μείζονος σημασίας, δε, για τον μέσο Έλληνα.

Αμέσως μετά, όμως, από την πρώτη αυτή σκέψη, άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια της απορίας: Πρώτον, αν αναλογιστούμε τις διαρροές που κατά καιρούς έχουν υπάρξει από διασκέψεις Δικαστηρίων, δεν θα έπρεπε να έχει μείνει κανένας Πρόεδρος στη θέση του.

Δεύτερον, γιατί έπρεπε να το κάνει 45 μέρες πριν την αναγκαστική αποχώρησή του από το σώμα;

Τρίτον και ίσως το σημαντικότερο: Εχει αυτή η κυβέρνηση λευκό ποινικό μητρώο στο «αδίκημα» των θεσμικών παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη; Αν απαντούσα ναι, θα την έκρινα αθώα περιστερά και τώρα.

Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με τα απαύγασμα της θεσμικής αλητείας. Με την κρίση όχι απλά επί παντός επιστητού, αλλά και για θέματα που αυτοί που κυβερνούν είναι παντελώς άσχετοι. Με Υπουργό Δικαιοσύνης που επιπλήττει τους Δικαστές για τις αποφάσεις τους. Με πρωθυπουργό που την θεωρεί θεσμικό εμπόδιο.

Ο Ερντογάν της Ανατολής βάζει φυλακή τους Δικαστές που δεν είναι του γούστου του. Ποιός μπορεί να με πείσει πως ο Ερντογάν της Δύσης, δεν «παραίτησε» τον κάποτε «φιλοσυριζαίο» Πρόεδρο; Ή τον εξανάγκασε με πιέσεις για να «μαζευτεί»;

Ποιός μπορεί να με πείσει ότι ο Τσίπρας δεν σήκωσε το τηλέφωνο;

H Σοφία Νικολάου είναι δικηγόρος (www.sofianikolaou.com)

Headlines