Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών βρέθηκε την Πέμπτη ο διακεκριμένος σκηνοθέτης Μπομπ Ουίλσον, ο οποίος στις 18-21 Ιουλίου θα παρουσιάσει στον ίδιο χώρο, και στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, την τελευταία του παραγωγή «The old woman» με πρωταγωνιστές τους Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ και Γουίλιαμ Νταφόε.

Ο Μπομπ Ουίλσον ανέβηκε στη σκηνή και ξεκίνησε τη διάλεξη-περφόρμανς για τη δημιουργική διαδικασία του έργου του, με μια παρατεταμένη σιωπή. Σαν τα εκπληκτικά βιντεοπορτέτα του, που ενώ είναι ακίνητα κάποια στιγμή ζωντανεύουν.

Μόνος του πάνω στη σκηνή, ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανέτρεξε σε έργα ορόσημα της καριέρας του και στοιχεία από τη ζωή του σε ένα one man show.

«Μεγάλωσα σε μια επαρχιακή πόλη του Τέξας, που δεν υπήρχε τίποτε. Στη Νέα Υόρκη, πήγα θέατρο στο Μπρόντγουεϊ, δεν μου άρεσε αυτό που είδα. Τα μπαλέτα του Μπαλανσίν, μου άρεσαν πολύ. Η θέαση του χορού είχε τη μεγαλύτερη επίδραση στο έργο μου. Και η θέα ενός αστυνομικού στο δρόμο, έτοιμου να χτυπήσει με γκλομπ ένα κωφάλαλο αφροαμερικανό έφηβο, που αντί να τον βάλουν σε αναμορφωτήριο τον υιοθέτησα, άλλαξε τη ζωή μου». Ήταν το 1967 κι ο Μπομπ Ουίλσον ήταν 26 ετών.

Ξεκίνησε με τον Ρέιμοντ «έναν διάλογο, μέσα από τις ζωγραφιές, τις χειρονομίες, κι αποφάσισα να γράψω ένα θεατρικό με την βοήθειά του. «Το Βλέμμα του Κωφού» (‘Deafman Glance’), διάρκειας 7 ωρών που το ανέβασα πρώτη φορά στο σπίτι μου στη Νέα Υόρκη, όχι με επαγγελματίες ηθοποιούς». Η σιωπηλή αυτή όπερα, που πρωταγωνιστούσε ο κωφάλαλος έφηβος έδωσε δείγμα γραφής και κέρδισε αναγνώριση.

Αν και ο Μπομπ Ουίλσον δεν αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια στο Τέξας είναι γνωστό, από την βιογραφία του, ότι αντιμετώπιζε πρόβλημα στην εκφορά του λόγου (τραυλισμό) και δυσκολία στην κοινωνική προσαρμογή. Μία 70χρονη δασκάλα χορού και θεραπεύτρια, η δεσποινίς Byrd Hoffman, λειτούργησε όμως σαν μέντοράς του και τον βοήθησε να απελευθερώσει την εσωτερική του ένταση με αργές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις.

Αφού αποφοίτησε από το τοπικό πανεπιστήμιο (Διοίκηση Επιχειρήσεων) ο Μπομπ Ουίλσον, πήγε το 1963 στη Νέα Υόρκη για να παρακολουθήσει μαθήματα αρχιτεκτονικής. Εκεί ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος (στο «America Hurrah» στο θέατρο Λα Μάμα) και έπειτα με την ομάδα του, που ονόμασε Byrd Hoffman School of Byrds προς τιμήν της δασκάλας του.

«Το μεγάλο μάθημα της υποκριτικής είναι να στέκεσαι σωστά στη σκηνή. Μπορείς να σταθείς ακίνητος και να τραβήξεις την προσοχή του κοινού; Η Τζέσι Νόρμαν, σε συναυλία της μετά την 11η Σεπτεμβρίου, έβαλε τα κλάματα, και μετά το τρίτο τραγούδι, σταμάτησε να κλαίει και στάθηκε σιωπηλή και ακίνητη επί δέκα λεπτά. Τα μεγάλα συναισθήματα που ένιωθε τα μετέφερε ακίνητη στο κοινό» .

Στη διάρκεια της παρουσίασης, ο Μπομπ Ουίλσον ανέλυε με θεατρικότητα το έργο του, πρόβαλε σε οθόνη φωτογραφίες από τα έργα στα οποία αναφερόταν, σημείωνε και σχεδίαζε σε έναν πίνακα, για να υποστηρίξει τις σκέψεις του: χρόνος, φως, χώρος, κίνηση του σώματος. Στο τέλος αποχαιρέτησε το κοινό χαμογελώντας. «Η δουλειά ενός καλλιτέχνη δεν είναι να εξηγεί αλλά να θέτει ερωτήματα» είπε.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ειδήσεις Σήμερα: