Κυριακή Ναντοπούλου Φωτό.: ΙΜΑΧTree

Θα ‘θελα να ‘ξερα τι «πνευματικές» (λέμε τώρα), συναισθηματικές και άλλες διεργασίες συμβαίνουν στο μυαλό μιας γυναίκας που πρόκειται να παντρευτεί. Εντάξει, το παραδέχομαι, κάποια πράγματα όντως αλλάζουν στη ζωή της, αλλά υπάρχει και ένα όριο. Και το όριο, να με συχωρνάτε, το βάζει κανείς μόνος του.
Τι θέλω να πω; Μα, φυσικά, το αυτονόητο! Εντάξει, κυρία μου (δεσποινίς ακόμα), παντρεύεσαι. Δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο το κατόρθωμα. Το κάνουν πολλές γυναίκες καθημερινά σχεδόν. Εντάξει, γλυκειά μου, είναι η πιο ξεχωριστή μέρα της ζωής σου. Αν και διαφωνώ με αυτή τη φράση από την αρχή ως το τέλος. Παρ’ όλα αυτά, να δεχτώ όλο τον ενθουσιασμό και να συμμετέχω όσο θέλεις στους πανηγυρισμούς. Τα πράγματα, όμως, φιλενάδα παίρνουν άλλη τροπή όταν από καλύτερή σου φίλη ξαφνικά γίνομαι η ανύπαντρή σου φίλη και δια τούτου αποδιοπομπαίος τράγος. Απλά παντρεύεσαι. Δεν ανεβαίνεις κοινωνική τάξη. Και το χειρότερο: όλες οι άλλες παντρεμένες ξαφνικά σε θυμήθηκαν και να σου τα απογευματινά τσάγια στα σπίτια και οι δεξιώσεις με τα τάπερ και τα κατσαρολικά.
Και αρχίζουν τα ωραιότερα: μειώνονται σταδιακά τα τηλεφωνήματα και έχουμε και τα λεγόμενα «μωρέ θα βγούμε ζευγάρια, πώς να σου πω να έρθεις» και το κορυφαίο, αν κάνω το λάθος και φέρω το φίλο μου, ξεκινούν οι ανακριτικές διαδικασίες τύπου «και τώρα, δηλαδή, εσείς δεν συζείτε ακόμα;» Όχι, καλή μου, μένει ο καθένας σπίτι του και απολαμβάνουμε τη φάτσα ο ένας του άλλου όταν βρισκόμαστε!
Από τη μία χάνεις μια καλή σου φίλη, η οποία ξαφνικά περνά στο κλαμπ των παντρεμένων με σθένος, με κέφι, με μπρίο, σε ξεχνά και έχει και τουπέ, ενώ από την άλλη η κατάσταση ζορίζει, αφού στην παρέα είσαι η δακτυλοδεικτούμενη που δεν παντρεύτηκες ή που ούτε καν συζείς. Για μισό λεπτό; Το αφύσικο πού το βλέπεις;
Πού ζούμε παιδιά, στη δεκαετία του πενήντα; Αρχίζουν και μου σκάνε εικόνες από την ταινία Το Χαμόγελο της Μόνα Λίζα με την Τζούλια Ρόμπερτς και τα κοριτσάκια του κολεγίου που μοναδικό τους όνειρο ήταν να παντρευτούν και στιγμές μιας Ελλάδας που ήλπιζα ότι είχαν χαθεί ανεπιστρεπτί. Άσε που η χαρά των παντρεμένων γυναικών δεν περιγράφεται όταν προστίθεται άλλη μία στο μακρύ κατάλογο των παντρεμένων γυναικών. Χαρά κρυφή, ότι, τάχα μου, παύει ο ανταγωνισμός και ότι οι άντρες τους είναι περισσότερο εξασφαλισμένοι, καθώς αφαιρούνται από τη λίστα οι υποψήφιες ερωμένες… να γελάσω τώρα ή μετά;
Το να ονειρεύεσαι ότι παντρεύεσαι και ότι θα έχεις έναν ευτυχισμένο γάμο είναι άλλη ιστορία από το να γίνεσαι κάτι άλλο από αυτό που ήσουν επειδή απλά και μόνο πέρασες το κατώφλι της εκκλησίας. Η κοινωνική κατάσταση επηρεάζει όντως τους ανθρώπους και τις σχέσεις, αλλά ο γάμος δεν είναι πια και το πέρασμα στην άλλη άκρη. Δηλαδή τι; Ήσουν λεπρή και τώρα έγινες καλά; Οι νοοτροπίες και τα απαρχαιωμένα μυαλά δεν αλλάζουν με το γάμο. Υπάρχουν από πριν και απλά περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να εκδηλωθούν.
Η αγάπη, η φιλία και η συντροφική σχέση δεν οφείλεται και δεν εξαρτάται από κανένα γάμο. Θυμηθείτε το την επόμενη φορά που θα πάτε για καφέ με την καλύτερή σας φίλη που δεν παντρεύτηκε ακόμα ή που δεν θα παντρευτεί ποτέ.

gamos.gr

Ειδήσεις Σήμερα: