«Ινδία. Η αρμονία των αντιθέσεων», το νέο λεύκωμα της Δ. Στασινοπούλου

Με την Ινδία νιώθω να με συνδέουν δεσμοί ήδη από τα παιδιά μου χρόνια. Από τα πρώτα βιβλία που με συγκίνησαν ήταν το Βιβλίο της Ζούγκλας του Rudyard Kipling. Ακολούθησε ο Γκάντι. Η διδασκαλία του της μη βίαιης αντίστασης («όπου και να αντιμετωπίσεις τον εχθρό, κατάκτησέ τον με αγάπη»), ήταν μια στάση ζωής που φώτιζε με το μεγαλείο της ταπεινοσύνης κάθε πράξη ανιδιοτελή που έβλεπα γύρω μου. Γοητευμένη από τούτο τον άγνωστο κόσμο, δεν γνώριζα τότε πως υπέγραφα μια ιδιότυπη επιταγή -με ανοιχτή ημερομηνία-, για μία οφειλή τόσο προσωπική, που το αντίκρισμά της θα έπρεπε κάποτε να βρεθεί σε κάτι πολύ δικό μου.

Είχα το προνόμιο να επισκεφθώ την Ινδία πολλές φορές ξεκινώντας από τις ψηλές κορφές των Ιμαλαΐων μέχρι και το νοτιότερο τμήμα της. Είναι μια χώρα που το θαυμαστό και το αναπάντεχο γίνεται καθημερινό, συνηθισμένο. Στην Ινδία συναντά κανείς τον πλούτο και τη φτώχεια, αλλά περισσότερο απ’ όλα βλέπει ένα ολόκληρο έθνος να αγκαλιάζει τη ζωή. Κάθε μέρα υπάρχει και μια γιορτή, και αυτό ακριβώς είναι η Ινδία – μια αδιάκοπη γιορτή της ζωής και των μυστηρίων της.

Παντού, συνάντησα μια ιδιαίτερη πολιτιστική κληρονομιά και έναν υπέροχο κόσμο, κάποτε θλιβερό στην ανέχειά του, μα πάντα αισιόδοξο, γαλήνιο μέσα στον εσωτερικό του πλούτο. Περιπλανώμενη στις διάφορες περιοχές της Ινδίας, βρέθηκα πολύ συχνά στον πειρασμό να φωτογραφίσω όλη αυτήν την ανέχεια, τα αποστεωμένα πρόσωπα των ανθρώπων, τις χερσαίες εκτάσεις, τους ετοιμόρροπους καταυλισμούς. Αυτή ήταν η πρώτη παρόρμηση. Ωστόσο, κατέληξα πως το μόνο εύκολο είναι να αποδώσει κανείς τη φτώχεια σε μία χώρα φτωχών. Προτίμησα να φωτογραφίσω ό,τι ανασαίνει ταπεινά κάτω από όλη αυτή την εξαθλίωση: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των Ινδών, τη γλυκύτητα και την αισιοδοξία τους. Είναι τέτοια η ποιότητα των ανθρώπων, που οι συνθήκες ζωής τους έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Οι Ινδουιστές είναι οι πιο καλοσυνάτοι, γλυκείς και πράοι άνθρωποι που είναι δυνατόν να συναντήσει κανείς. Καμία βία δεν κρύβεται μέσα τους. Και είναι αυτοί οι άνθρωποι με την αφοπλιστική αθωότητά τους, που αποτελούν τον μεγαλύτερο θησαυρό της χώρας, ως φορείς αρχέγονων μα ακμαίων ακόμη και σήμερα παραδόσεων και θρησκευτικών πρακτικών. Κάθε επίσκεψη στην Ινδία και κάθε επαφή με τους κατοίκους της προκαλεί μία μικρή αλλαγή οπτικής στις προσωπικές φιλοδοξίες και τις υλιστικές προτεραιότητες του Δυτικού ανθρώπου.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα φόρο τιμής στο πνεύμα της Ινδίας και στους ανθρώπους της, τη δημοκρατική τους νοοτροπία, τη γενναιόδωρη φιλοξενία τους, την αφοπλιστική ευθύτητα και ανεκτικότητά τους, τον εντυπωσιακό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν και τιμούν τη διαφορετικότητα».

Η Δήμητρα Στασινοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Μετά τις σπουδές της εργάστηκε για είκοσι χρόνια στον τραπεζικό τομέα και αργότερα στην οικογενειακή επιχείρησή της στη Ρουμανία. Με τη φωτογραφία ασχολείται τα τελευταία χρόνια.
Το Δεκέμβριο του 2005 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Η Ρουμανία της καρδιάς μου», για το οποίο και τιμήθηκε με το βραβείο ΟΥΝΕΣΚΟ Ρουμανίας. Το δεύτερο βιβλίο της, «Bhutan, Χαμόγελα από τη στέγη του κόσμου» εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2008. Φωτογραφίες της έχουν διακριθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς και έχουν εκτεθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η επιμέλεια των κειμένων είναι του Δημήτρη Ανανιάδη (κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο Αθ. Χριστάκης).