Στη Νάξο, πάντως, δεν απόλαυσα μόνο μαγευτικά ηλιοβασιλέματα αλλά και καταπληκτικό φαγητό. Και ειδικά στο χωριό Μουτσούνα, το οποίο βρίσκεται απομονωμένο στην ανατολικά πλευρά του νησιού. Αυτές τις γαρίδες σαγανάκι με μια δόση κρέμα γάλακτος και ελαφριά μυρωδιά σκόρδου ακόμα τις θυμάμαι και ας έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε!

Οι ελάχιστες ταβέρνες της βρίσκονται δίπλα στην αποβάθρα, στην οποία κατέληγε το εναέριο σύστημα μεταφοράς σμύριδας. Το σμυρίγλι, όπως το λένε οι ντόπιοι, αποτελεί σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο του νησιού της Νάξου, καθώς μόνο εκεί υπάρχει σε εκμεταλλεύσιμες ποσότητες, σε κανένα άλλο μέρος του Κόσμου. Από τα ορυχεία, το προϊόν μεταφερόταν εναερίως με βαγόνια στο λιμάνι για περίπου έναν αιώνα, όμως τα τελευταία 25 χρόνια η διαδικασία αυτή έχει σταματήσει καθώς προτιμήθηκαν πιο σύγχρονες μέθοδοι.

Οι εγκαταστάσεις, όμως, εξακολουθούν να υπάρχουν, προσδίδοντας ιδιαίτερο χρώμα στο χωριό.

Στην Μουτσούνα είχαμε φτάσει ακολουθώντας έναν αρκετά δύσκολο, γεμάτο στροφές, αφότου είχαμε επισκεφτεί τον Πύργο του Χειμάρρου. Είχαμε αγχωθεί μέχρι να τον βρούμε, καθώς μολονότι ακολουθούσαμε πιστά τον οδικό χάρτη, οδηγούσαμε σε μια απομονωμένη περιοχή και αισθανόμασταν ότι ο δρόμος δεν πρόκειται να μας βγάλει πουθενά. Αύγουστο μήνα δε, ο Ήλιος χτυπούσε αλύπητα, άνθρωπος στον δρόμο για να ρωτήσουμε δεν υπήρχε και η αίσθηση ότι έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας ήταν έντονη.

Τελικά, ο Πύργος ξεπρόβαλε μπροστά μας και δεν πιστεύαμε ότι τον είχαμε βρει. Γίνονταν τότε εργασίες αναστήλωσης και δεν μπορώ να πω ότι το θέαμα είχε εντυπωσιάσει τους διψασμένους και καταϊδρωμένους οδοιπόρους!

Όπως και να έχει πρόκειται για οχυρό των Ελληνιστικών Χρόνων, που χρησιμοποιήθηκε στα Μεσαιωνικά Χρόνια για την ειδοποίηση των κάτοικων του νησιού για τις επιδρομές των πειρατών.

Στη βάση του – υπό τη σκιά του ουσιαστικά – βρίσκονται δύο μικρά εκκλησάκια, χτισμένα από πέτρα, χωρίς περιττά φτιασίδια. Από ό,τι θυμάμαι, εκτός από εμάς άλλα δύο άτομα επισκέπτονταν εκείνη την ώρα αυτό το πολιτιστικό μνημείο. Ε, δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ ότι σε κάποια άλλη χώρα, η συγκεκριμένη τοποθεσία θα είχε εκμεταλλευτεί τουριστικά, χρησιμοποιώντας ενδεχομένως και κάποιο τοπικό θρύλο ως «κράχτη» για την προσέλκυση τουριστών.

Αλλωστε, ο Πύργος του Μπλάρνι στη Νότιο Ιρλανδία, όπου βρέθηκα πέρυσι, δεν είχε περισσότερα να προσφέρει, τουλάχιστον από… οικοδομικής πλευράς. «Πουλούσε» όμως ένα τοπικό ρητό και μια φημολογούμενη επίσκεψη της βασίλισσας Ελισσάβετ της Α!

Ειδήσεις Σήμερα: