Εφικτή η μετάδοση μικροοργανισμών από το ένα ηλιακό σύστημα στο άλλο
Υπάρχει μία μικρή πιθανότητα μεταφοράς μικροοργανισμών από το ένα ηλιακό σύστημα στο άλλο, με αποτέλεσμα τη «σπορά» της ζωής σε άπειρα σημεία του Γαλαξία μας. Αυτό ανέφερε ο αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, Τζέι Μελόσι, σε συνέδριο που πραγματοποίησε την περασμένη εβδομάδα το Lunar and Planetary Science Institute στο Χιούστον των ΗΠΑ.
68
Υπάρχει μία μικρή πιθανότητα μεταφοράς μικροοργανισμών από το ένα ηλιακό σύστημα στο άλλο, με αποτέλεσμα τη «σπορά» της ζωής σε άπειρα σημεία του Γαλαξία μας. Αυτό ανέφερε ο αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, Τζέι Μελόσι, σε συνέδριο που πραγματοποίησε την περασμένη εβδομάδα το Lunar and Planetary Science Institute στο Χιούστον των ΗΠΑ.
«Κάθε 100 εκατομμύρια χρόνια ένας μετεωρίτης, ο οποίος εκσφενδονίστηκε από κάποιον πλανήτη ή δορυφόρο του ηλιακού μας συστήματος, έχει παγιδευτεί σε άλλο αστρικό σύστημα του Γαλαξία μας» δήλωσε ο Μελόσι. «Μολονότι οι θανατηφόρες κοσμικές ακτίνες απειλούν τα μικρόβια – επιβάτες, είναι πιθανόν να προστατεύονται πολύ καλά στο εσωτερικό των μετεωριτών στη διάρκεια των διαστρικών τους ταξιδιών» συνέχισε.
Τη δεκαετία του 70, οι αστρονόμοι Φρεντ Χόιλ και Τσάντρα Βικραμάσινγκε ανέπτυξαν τη θεωρία της πανσπερμίας, η οποία βρίσκεται ακόμα και σήμερα υπό αμφισβήτηση. Αναφέρει ότι η Γη δέχτηκε στα πρώτα στάδια δημιουργίας της έντονο βομβαρδισμό από κομήτες που μετέφεραν πάνω τους τα πρώτα βακτήρια και μύκητες από το Διάστημα, με αιτία την έναρξη της ζωής πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια.
Συν τοις άλλοις, η διαστημική αυτή «σπορά» συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, ενώ -όπως υποστηρίζει ο Μελόσι- το ηλιακό μας σύστημα είναι γεμάτο «εξωγήινα» βακτήρια που απλώς περιμένουν να ανακαλυφθούν.
Αλλος ένας οπαδός της πανσπερμίας, ο Ράσελ Βρίλαντ του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, θεωρεί τη μεγάλη αντοχή των μικροοργανισμών το σημαντικότερο παράγοντα της διαστημικής «μετάδοσης» της ζωής, έπειτα από την πρόσφατη ανακάλυψη μικροσκοπικών βακτηριακών «σπόρων» σε πετρώματα ηλικίας 250 εκατομμυρίων ετών στο Νέο Μεξικό.
Οι προσομοιώσεις του Μελόσι με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή έδειξαν ότι ο γιγάντιος πλανήτης Δίας μπορεί να λειτουργήσει ως διαστημική «σφεντόνα», στέλνοντας με τεράστιες ταχύτητες περίπου 500 κιλά «αρειανά» πετρώματα ανά έτος προς όλες τις κατευθύνσεις έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Η ταχύτητα των πέντε χλμ./δευτ. είναι αρκετή για να διανύσουν σε ένα εκατομμύριο χρόνια την απόσταση των 17 ετών φωτός και να φτάσουν σε γειτονικά αστρικά συστήματα.
Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ
- Λεβερκούζεν – Στουτγκάρδη 2-2: Οι «Ασπιρίνες» γλίτωσαν την ήττα στο 90+7′
- Στασιμότητα στην πρόοδο των γυναικών εντός και εκτός του χώρου εργασίας
- «Αφήστε τα λάθη σας στο σπίτι» – Το μήνυμα της Doja Cat σε όσους πηγαίνουν τα παιδιά τους στις συναυλίες της
- ΠΑΟΚ – Μαρούσι 77-62: Στα πλέι οφ με σόου του Κέβιν Πόρτερ
- Διάρρηξη στο ΥΠΕΣ: Η «επιτακτική ανάγκη» και οι κυβερνητικές υπεκφυγές μετά την αποκάλυψη του in
- Χαμάς: Νέο βίντεο με δύο ομήρους – Κάνουν έκκληση στον Νετανιάχου να καταλήξει σε συμφωνία
