Το θεατρικό έργο αρχίζει να παίρνει υπόσταση όταν κάποια βασικά πράγματα για μένα, που έχουν ταράξει τη ζωή μου, γεγονότα, σχέσεις, γενικές καταστάσεις, έχουν αρχίσει να κοπάζουν. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν με βαραίνουν πια, εντούτοις αισθάνομαι ότι μπορώ να τα ελέγξω, έχω το περιθώριο να είμαι ψύχραιμη, ν’ ανακαλύπτω τις βαθύτερες εσωτερικές τους ισορροπίες, τις σταθερότερες σημασίες τους. Τότε πρόσωπα, εικόνες, συμπεριφορές αρχίζουν να μοιάζουν αλλιώτικα, σα να μπαίνουν σε άλλη περιοχή. Σα να σταματά ο νόμος της βαρύτητας και όλα να γίνονται ανάλαφρα και να παύουν να είναι οδυνηρά. Αρχίζει μια άλλη πραγματικότητα.

[…]


Σύλληψη αρχική υπάρχει φυσικά σε κάποια φάση. Δεν προχωράω τυχαία όταν αρχίσω να γράφω. Είμαι σχεδόν έτοιμη και το καθετί παίρνει πολύ γρήγορα τη θέση του πλάι σε κάτι άλλο. Στη διάρκεια βέβαια του γραψίματος γίνονται πολλές αλλαγές, πρόσωπα καινούργια μπαίνουν, σχέσεις καινούργιες διαμορφώνονται κ.λπ. Όλα αυτά όμως έχουν πάντα σχέση με την αρχική σύλληψη. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να βγει «άλλο έργο».


Πιστεύω ότι εκείνο που κυριαρχεί στα έργα μου δεν είναι τόσο μια θεματική ιδέα όσο μια στάση ζωής των ανθρώπων που παίρνει τη μορφή μιας αντίφασης: τα πρόσωπά μου μοιάζουν να επιζητούν αδιάκοπα την επαφή μεταξύ τους, να φτάνουν με κάθε θυσία στην πιο καίρια και ουσιαστική επικοινωνία. Αλλά μαζί είναι σα να πνίγονται μέσα στις συναισθηματικές τους παγιδεύσεις, γεμάτα ενοχή και επιθετικότητα επιχειρούν να τις αποτινάξουν από πάνω τους, να φτάσουν σ’ ένα ιδεώδες συναισθηματικής και ηθικής ανεξαρτησίας απελευθερώνοντας τη βούλησή τους. Αυτή είναι ακριβώς η αντίφασή τους. Αναζητώντας την επικοινωνία, ταυτόχρονα μοιάζουν να την υπονομεύουν, δεν την πιστεύουν, την αποποιούνται. Αυτή η αμφιθυμία τους συνιστά νομίζω και τη δραματικότητά τους.

*Αποσπάσματα από συνέντευξη που είχε παραχωρήσει η Λούλα Αναγνωστάκη στους Αντώνη Φωστιέρη και Θανάση Νιάρχο (περιοδικό «Η λέξη», τεύχος 65, Ιούνιος 1987).


Η θεσσαλονικιά θεατρική συγγραφέας Λούλα (Αγγελική – Θεανώ) Αναγνωστάκη, αδελφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το Μάιο του 1965 με την τριλογία «Η πόλη» («Η διανυκτέρευση», «Η πόλη», «Η παρέλαση»), που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν.

Η Λούλα Αναγνωστάκη απεβίωσε στην Αθήνα στις 8 Οκτωβρίου 2017.

Ειδήσεις Σήμερα: