ΛΟΑΤΚΙ+: 11χρονο τρανς κορίτσι σηκώνει το ανάστημα της μπροστά στην ρητορική μίσους των ΗΠΑ

Μια 11χρονη τρανς άφησε το σχολικό συμβούλιο με το στόμα ανοιχτό, όταν αποφάσισε να μοιραστεί την ιστορία της πηγαίνοντας κόντρα στην ρητορική μίσους κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ στις ΗΠΑ.

Η 11χρονη Άλισον παρουσιάστηκε μπροστά στο συμβούλιο του σχολείου που φοιτά στη Γιούτα των ΗΠΑ για να πει την ιστορία της.

Η Γιούτα είναι μία από τις πολλές πολιτείες στις ΗΠΑ που έχει εισαγάγει νομοθεσία κατά των τρανς και κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων φέτος.

«Αν την ήξερες όλη της τη ζωή, ξέρεις ότι αυτή ήταν πάντα»

Τον Ιανουάριο, ο Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης Spencer Cox εισήγαγε μια πολιτική που απαγορεύει την υγειονομική περίθαλψη που επιβεβαιώνει το φύλο για τρανς άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών. Η κίνηση χαρακτηρίστηκε ως «καταστροφική και επικίνδυνη παραβίαση των δικαιωμάτων» των κατοίκων της Γιούτα από την American Civil Liberties Union LGBTQ & HIV Project, όπως αναφέρει το PinkNews.

«Αν την ήξερες όλη της τη ζωή, ξέρεις ότι αυτή ήταν πάντα», είπε ο πατέρας της 11χρονης, που βρισκόταν μαζί της.

«Πάντα επέλεγα φορέματα και μακιγιάζ»

Η ομιλία της ήταν άκρως συγκινητική. «Είμαι η Άλισον και την έγραψα στον ελεύθερο χρόνο μου. Γεια σας πατέρες, κόρες, μητέρες και σε όλους τους άλλους που ήρθαν εδώ σήμερα με φόβο, θυμό και σύγχυση», ξεκίνησε.

Stop what you are doing and watch Allison, an 11 year old trans girl, testify to her school board.

“I came here not to fight, but to make peace. How? I’m going to tell a story.”

I don’t know how you can have dry eyes after watching this. pic.twitter.com/Gw9cN4VHXC

— Erin Reed (@ErinInTheMorn) October 4, 2023

«Ήρθα εδώ όχι για πόλεμο, αλλά για να κάνω ειρήνη. Πώς θα το κάνω αυτό; Θα σας πω μια ιστορία, μια αυτοβιογραφία, αν θέλετε», ανέφερε χαρακτηριστικά η 11χρονη Άλισον.«Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα επέλεγα φορέματα, μακιγιάζ, περούκες και κούκλες. Η πρώτη μου αποκριάτικη στολή ήταν μια νύφη βαμπίρ ζόμπι. Τόσο περίεργο, σωστά; Ποιος θα το σκεφτόταν αυτό; Λοιπόν, το έκανα. Θυμάμαι το πρώτο φόρεμα που φόρεσα ήταν ένα όμορφο λευκό φόρεμα. Όταν το φόρεσα, ένιωθα ιδιαίτερη. Ήταν το καλύτερο συναίσθημα. Ένιωθα μαγικά».

«Όταν η τρυφερή μαμά μου μού μάζεψε για πρώτη φορά τα μαλλιά μου και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, ήθελα να κλάψω γιατί δεν έβλεπα το άτομο που έπρεπε να είμαι, αλλά το άτομο που είμαι. Γιατί όταν φαντάζομαι τον εαυτό μου ως ενήλικο άνθρωπο, βλέπω μια γυναίκα να χορεύει με λευκό φόρεμα μέσα από ένα λιβάδι με λουλούδια. Και όταν το σκέφτομαι αυτό, ξέρω ότι αυτή είμαι».