Η τέταρτη εξουσία
Η έννοια της σύγκλισης, ακόμα και στα πιο προφανή, είναι σχεδόν εξωπραγματική
Η μεταβολή έχει συντελεσθεί σχεδόν ανεπαίσθητα, αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου την κρισιμότητά της. Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, η διάκριση των εξουσιών δεν παραπέμπει στην κλασική του Διαφωτισμού, αλλά έχει παρεκκλίνει.
Δηλαδή, δεν έχουμε (μόνο) τρεις και συγκεκριμένα, τη νομοθετική, τη δικαστική και την εκτελεστική, καθώς, στην πράξη έχει προστεθεί και μια τέταρτη, η κυβερνητική. Η οποία τείνει να καταστεί η ισχυρότερη όλων, αφού διαχέεται – με τον έναν ή τον άλλον τρόπο – στις τρεις κλασικές, επηρεάζοντας τον τρόπο που λειτουργούν και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζουν – και ενεργούν.
Ξεκινώντας από την τελευταία, είναι κοινή παραδοχή ότι η δημόσια διοίκηση στη χώρα μας, εδώ και καιρό, άγεται και φέρεται με βάση τις κυβερνητικές βουλές. Δεν είναι κοινό μυστικό, αντιθέτως, είναι κοινή πρακτική.
Το ίδιο ισχύει και με την πρώτη. Στη βάση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που διαθέτει η εκάστοτε κυβέρνηση, νομοθετήματα ψηφίζονται σχεδόν αβλεπεί από τη Βουλή, τροπολογίες περνούν νύχτα με ό,τι αυτό σημαίνει για την ομαλή λειτουργία του συστήματος, ενώ επιτροπές αποφασίζουν στη βάση της πολιτικής σκοπιμότητας. Το χειρότερο; Κι αυτή η πρακτική θεωρείται πλέον συνήθης και απολύτως φυσιολογική.
Ωστόσο, το χειρότερο όλων είναι ότι ο παραπάνω «κανόνας» αρχίζει πλέον να βρίσκει εφαρμογή και στη δικαστική εξουσία. Τελευταία η εντύπωση αυτή γίνεται ολοένα και ισχυρότερη, προφανώς επειδή τα δείγματα πυκνώνουν.
- Οι Δημοκρατικοί, ο Τζο Μπάιντεν και το δίλημμα της Σόνια Σοτομαγιόρ
- Ο Έντουαρντς πήρε το… όπλο του για το μπρέικ στο Ντένβερ (106-99, vid)
- Ηλεία: Τροχαίο με τρεις 22χρονες τραυματίες
- Σε ρυθμούς Eurovision – Η Ελένη Φουρέιρα συνάντησε τη Μαρίνα Σάττι
- Κάτας: «Δεν πιστεύω ότι θα έχουμε τον Μπόλντγουιν αυτή την εβδομάδα»
- Φουντώνει το φιλοπαλαιστινιακό φοιτητικό κίνημα – Καταυλισμοί σε ΗΠΑ, Μεξικό Ευρώπη, Αυστραλία