Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα του ευρωπαϊκού νότου, μία αριστερή κυβέρνηση. Αυτή η αριστερή κυβέρνηση δημιούργησε έναν Οργανισμό που μάλλον δεν χρειαζόταν και πολύ η χώρα, διόρισε κατ’ επιλογήν της τον Πρόεδρό του – έναν άνθρωπο διακεκριμένο στον χώρο του – και διαφόρους υπαλλήλους.

Έβαλε «προϊστάμενο» αυτού του Οργανισμού έναν Γενικό Γραμματέα Υπουργείου αδαή επί του αντικειμένου και «προϊστάμενο του προϊσταμένου» έναν Υπουργό ακόμη πιο αδαή.

Ο μόνος εκ των ανωτέρω που είχε «δικαίωμα» να… «μιλήσει» ήταν ο διορισμένος Πρόεδρος. Και μίλησε. Μετά από μόλις 4 εβδομάδες διορισμού και 3 συνεδριάσεις διοικητικού συμβουλίου.

Και είπε ότι ο Γενικός Γραμματέας είναι άσχετος, ο Υπουργός προωθεί προσωπική ατζέντα και οι δράσεις που παλεύουν να προχωρήσουν δεν αξιολογούνται και δεν έχουν κανένα ίχνος αξιοκρατίας. Και παραιτήθηκε.

Η αριστερή κυβέρνηση αυτής της χώρας δεν ντράπηκε. Αντίθετα απάντησε. Και αμφισβήτησε το αν μπορούσε ο καθηγητής να προλάβει να τα καταλάβει όλα αυτά μέσα σε 4 εβδομάδες.

Θέλω πολύ να πιστέψω την κυβέρνηση αυτής της έρμης χώρας. Και ότι πράγματι ο Πρόεδρος δεν μπορούσε να δει τόσο γρήγορα ό,τι βλέπουμε όλοι παντού τριγύρω μας. Αλλά η σύμπτωση που επαναλαμβάνεται ξέρετε τι παύει να είναι.

Κι εδώ, όχι μόνο έπαυσε η σύμπτωση, αλλά συνεχίστηκε και η φαρσοκωμωδία: Ο νέος Πρόεδρος αποκαλεί «κουφάλες» τους Ευρωπαίους και ο Διευθύνων Σύμβουλος ακολουθεί τα χνάρια του Προέδρου.

Κι αυτά σύμπτωση;

Η Σοφία Νικολάου είναι δικηγόρος (www.sofianikolaou.com)

Headlines