Το Μουσείο Μπενάκη εγκαινιάζει τη νηματουργία «Μέντης»

Σε ζωντανό εργαστήρι διατήρησης παραδοσιακών τεχνικών υπό εξαφάνιση μετέτρεψε το Μουσείο Μπενάκη την περίφημη νηματουργία «Μέντης», γνωστή στα νοικοκυριά των Ελλήνων από τις τρέσες στα τραπεζομάντιλα, τα σιρίτια στις παραδοσιακές και στρατιωτικές στολές, τα είδη λαϊκής τέχνης, τα ιερατικά άμφια, την υποδηματοποιία, τη μόδα, τα κοσμήματα, το θέατρο, σε δεκάδες εφαρμογές.

Η επιχείρηση, η οποία ιδρύθηκε το 1867, αναγκάστηκε να κλείσει οριστικά το 2011 και η οικογένεια Μέντη δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη το ακίνητο, που στέγαζε τα τελευταία έξι χρόνια τη βιοτεχνία, στην οδό Πολυφήμου 6 στα Πετράλωνα, απέναντι από το Μπενάκη της Πειραιώς και δίπλα από την παλιά σοκολατοποιία «Παυλίδης».

Τα μεταξωτά νήματα του Μέντη, έφτασαν κατά χιλιάδες μέτρα σε κορδόνια και φούντες μέχρι και τις εορταστικές εκδηλώσεις της δυναστείας του Σάχη, το 1971, στα ερείπια της αρχαίας «Περσέπολις», λίγα χρόνια πριν εκθρονιστεί ο Ιρανός μονάρχης.

Ο χώρος ανακαινίστηκε και μαζί με τα μηχανήματα και το αποθηκευμένο εμπόρευμα της επιχείρησης, τα οποία συμπεριλαμβάνονται στη δωρεά, μετατράπηκε από το Μπενάκη σε ένα ζωντανό εργαστήριο διατήρησης παραδοσιακών τεχνικών υπό εξαφάνιση, που έχουν να κάνουν με την επεξεργασία νημάτων, την υφαντική και την κεντητική.

Εκεί θα παράγονται, σε περιορισμένο αριθμό, όλα τα κλώστινα τεχνουργήματα για τα οποία φημίζεται ο Μέντης και θα πωλούνται στα Λύκεια Ελληνίδων, τη Λυρική Σκηνή, το Εθνικό Θέατρο και άλλους συνεργαζόμενους φορείς της επιχείρησης.

Τα έσοδα αυτής της μικρής παραγωγής θα συνεισφέρουν στους σκοπούς του εγχειρήματος, ευελπιστούν οι άνθρωποι του Μουσείου Μπενάκη.

«Έτσι οραματίστηκα εξ αρχής το Μουσείο Μπενάκη. Ένα δορυφορικό σύστημα με ένα κέντρο, μια καρδιά, ένα μυαλό και τις δράσεις του εξαπλωμένες, αν είναι δυνατόν, σε όλο το λεκανοπέδιο» δήλωσε την Τρίτη ο διευθυντής του, Άγγελος Δεληβοριάς, ενόψει των εγκαινίων, την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου.

Ο κ. Δεληβοριάς τόνισε ότι «το Μουσείο Μπενάκη περνά πολύ δύσκολα και έχει ανάγκη από ενέσεις αισιοδοξίας». Και σαν τέτοια αντιμετωπίζει τη δωρεά Μέντη, η οποία, όπως είπε, έχει να κάνει «με την παράδοση μιας σκυτάλης και την ευθύνη να αναμεταδώσει τα μηνύματα».

Η λειτουργία αυτού του ζωντανού εργαστηρίου θα στηρίζεται στην τεχνογνωσία του Σπύρου Μέντη, δισέγγονου του ιδρυτή, και δύο πρώην εργαζομένων της επιχείρησης, που θα μπορούν να λειτουργήσουν τα μηχανήματα, προκειμένου ο επισκέπτης να βλέπει τη διαδικασία παραγωγής των νημάτων.

Τη μακρά πορεία της επιχείρησης αφηγήθηκε γλαφυρά ο Σπύρος Μέντης, ενθυμούμενος τη βιοτεχνία από τα παιδικά του χρόνια, στη οδό Πανδρόσου.

«Εκεί, πάνω στις μαρμάρινες αρχαιότητες απλώναμε τα κορδόνια να στεγνώσουν από τις βαφές», είπε χαρακτηριστικά.

Κι ύστερα στην Καπνικαρέα, στην Ευαγγελιστρίας, έως και το τελευταίο κατάστημα της οδού Ρόμβης 18.

«Η αρχική έδρα της επιχείρησης ήταν το Ναύπλιο και οι καλύτεροι πελάτες του προπάππου μου ήταν η φρουρά των Ανακτόρων. Όταν έφυγε ο Όθων, η επιχείρηση μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Στους πολέμους, επειδή η επιχείρηση διέθετε σωστές πρώτες ύλες φτιάχναμε ειδικά φιτίλια για τους όλμους. Για πολλά χρόνια προμηθεύαμε την Ελληνική Βιομηχανία Όπλων, το πυριτιδοποιείο και το καλυκοποιείο (ΕΒΟ και ΠΥΡΚΑΛ). Από το 1990 άλλαξαν οι προδιαγραφές του ΝΑΤΟ και επιβλήθηκε η διακοπή της παραγωγή μας σε αυτόν τον τομέα» τόνισε ο κ. Μέντης.

Σημαντικοί πελάτες της επιχείρησης Μέντη, σε άλλους τομείς, όπως στη μόδα και τη θεατρική ενδυματολογία, υπήρξαν ο οίκος Τσούχλου, η Θεώνη Βαχλιώτη, ο Τσεκλένης ακόμα και ο Μαρκ Μποάν του γαλλικού οίκου Ντιόρ.

Ταυτόχρονα, με τα εγκαίνια του χώρου, στις 2 Δεκεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί έκθεση στο πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη της Πειραιώς, με έργα λειτουργικά έως και εικαστικά, για τα οποία οι καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν υλικά από το αποθηκευμένο εμπόρευμα που χάρισε η οικογένεια Μέντη στο Μουσείο Μπενάκη.

Επίσης, την ίδια ημέρα διοργανώνεται και μπαζάρ, με εμπόρευμα της δωρεάς Μέντη που θα πωλείται σε προνομιακές τιμές.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ