Πέπη Ραγκούση

Τα κρατάμε τα εγκλήματα στη μνήμη μας, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους που έχουν να κάνουν με τον ψυχισμό μας, τα βιώματά μας, την εντύπωση της στιγμής

Πέπη Ραγκούση

Ο Οργουελ περιέγραφε τον κομμουνιστή ως έναν λάτρη της εξουσίας χωρίς εξουσία. Νομίζω ότι ταιριάζει σε πάρα πολλούς  ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων.

Πέπη Ραγκούση

Ο Μένιος Φουρθιώτης νόμιζε πως θα γινόταν ή μάλλον πως ήταν ήδη βασιλιάς

Πέπη Ραγκούση

Αυτό που δεν άλλαξε ούτε εφέτος - και δεν νομίζω να αλλάξει και ποτέ - είναι αυτή η υποβόσκουσα (στην προκειμένη περίπτωση, το παράγωγο του «βοσκώ» ταιριάζει απόλυτα) απαξίωση για τα ελληνικά πασχαλινά ήθη και έθιμα. Σαν να περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια μεταξύ Βερσαλλιών και Σενμπρούν, άντε μεταξύ Βοστώνης και Χάμπτονς.

Πέπη Ραγκούση

Πέρυσι, ευχόμασταν το επόμενο Πάσχα, δηλαδή το φετινό, να είναι κανονικό, back to the roots. Τι ευχόμασταν; Σίγουροι ήμασταν. Και κάναμε σχέδια για ταξίδια, εκδρομές και γλεντοκόπια, ανυπομονούσαμε να ανταμωθούμε «σε παραλίες σκουπιδοτόπων»

Πέπη Ραγκούση

Οσοι γνωρίσαμε την Ελλη, ξέρουμε καλά πόσο «δικά της» ήταν αυτά τα κοστούμια.

Πέπη Ραγκούση

Το #metoo, η ουσία του δηλαδή, χάθηκε στη σκόνη των εντυπώσεων.

Πέπη Ραγκούση

Tρία από τα κυρίαρχα υπαρξιακά φετίχ στη σύγχρονη Ελλάδα είναι το καρναβάλι για τους Πατρινούς, η συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς για τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και το Πάσχα στο χωριό για τους υπόλοιπους

Πέπη Ραγκούση

Η τραγική υπόθεση της Μαρφίν

Πέπη Ραγκούση

Το 1867, αναδείχθηκε η ομηρική λέξη «εύζωνας». Σημαίνει τον ελαφρά οπλισμένο στρατιώτη. Αλλά και τη γυναίκα με λεπτή μέση. Διακόσια χρόνια Ελληνική Επανάσταση, τρεις χιλιάδες χρόνια ελληνική γλώσσα.

Πέπη Ραγκούση

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης ήταν αυτό που λέμε «πολύ Ελληνας»

Πέπη Ραγκούση

Γιατί λοιπόν έγινα Ολυμπιακός; Δεν ξέρω. Ισως επειδή ήταν η ομάδα του Πειραιά και ο Πειραιάς ήταν για μένα το μαγικό σημείο απ' όπου ξεκινούσε το ταξίδι για τη Σύρο

Πέπη Ραγκούση

Βλέπω τα πλάνα από τα αποκριάτικα κορωνοπάρτι και τα τσικνοτσιμπούσια εν μέσω πανδημίας. Βλέπω τους νεαρούς στην Πάτρα να πηδάνε από τις βεράντες και να τρέχουν να κρυφτούν στους ελαιώνες

Πέπη Ραγκούση

27 χρόνια μετά την αναχώρησή της, είναι, συνειρμικά, μια από τις φιγούρες που προσωποποιούν αυτήν τη μέρα.

Πέπη Ραγκούση

Ο «Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου» δεν είναι σήμερα επίκαιρος μόνο λόγω των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση αλλά και διότι, μέσα στους αλαλαγμούς της ακραίας εποχής μας, μοιάζει να επιβεβαιώνεται ο ορισμός του Ελληνα που υπάρχει στο βιβλίο

Πέπη Ραγκούση

Οταν βλέπουμε στο σποτ του υπουργείου Υγείας να συναντιούνται υπό βροχή η Μάρω Κοντού και ο Γιώργος Κωνσταντίνου στη Διονυσίου Αεροπαγίτου, κάπου μέσα μας αναρωτιόμαστε αν μπάζει νερά το σπιτάκι του ζεύγους «Κοκοβίκου» κι αν έχει χαλάσει ο «θερμοσίφουνας»

Πέπη Ραγκούση

Τα «κάποιος μου είπε κάτι που του είπε κάποιος που κάτι άκουσε» δεν λέγεται δημοσιογραφία, λέγεται Μπερλίνα

Πέπη Ραγκούση

Το εμβόλιο και η «Ελευθερία»

Πέπη Ραγκούση

Υπάρχει σεξουαλική βία και βία κατά των γυναικών και πρέπει να εξαλειφθεί. Με νόμους

Πέπη Ραγκούση

Κινήματα σαν το metoo ξεκινούν πάντα με τις καλύτερες προθέσεις, ουδεμία αμφιβολία περί αυτού

Πέπη Ραγκούση

Στον κόσμο της Αμερικής

Πέπη Ραγκούση

Μετά τον ξυλοδαρμό στο μετρό, εγώ προτιμώ την αφροαμερικανίδα μάνα. Οπως η Τόγια από τη Βαλτιμόρη που έκανε τον γιο της «τ΄αλατιού» όταν τον είδε να συμμετέχει σε επεισόδια (η φωτογραφία είναι του 2015)

Πέπη Ραγκούση

Μια τυχαία συνάντηση με την Αγκαθα Κρίστι

Πέπη Ραγκούση

Οταν αναλογίζομαι σήμερα εκείνη την εποχή, διαπιστώνω - τι παράξενο! - ότι παρά τα ελάχιστα, σε σχέση με τώρα, μέσα πληροφόρησης, γνωρίζαμε, τελικά, καλύτερα τι συνέβαινε στον κόσμο

Πέπη Ραγκούση

Δεν μου ήρθε στα καλά καθούμενα στον νου ο Ταχτσής και η Εκάβη του. Μου τους θύμισε η συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου στο περιοδικό «Πατρινόραμα»

Πέπη Ραγκούση