Ιταλία: Η νέα ζωή του Μουνζίρ και του Μουσταφά, συμβόλων της φρίκης του συριακού πολέμου

Τον Ιανουάριο του περασμένου έτους, ενώ βρισκόταν στα τουρκοσυριακά σύνορα, ο φωτορεπόρτερ (κτηνίατρος στην κανονική ζωή) Μεχμέτ Ασλάν απαθανάτισε με τον φακό μια εικόνα, που έμελλε να γίνει σύμβολο της φρίκης του πολέμου, αλλά και της αστείρευτης θέλησης για ζωή.

Στηρίζοντας το ακρωτηριασμένο δεξί πόδι του σε μία πατερίτσα, ένας νεαρός Σύρος πρόσφυγας κρατά ψηλά στον ουρανό τον μικρό γιό του, που του λείπουν τα άρκα. Κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες, χαμογελούν πλατιά, καθώς κοιτούν ο ένας τον άλλο στα μάτια.

Σήμερα 33 ετών, ο Μουνζίρ έχασε προ ετών το πόδι του σε βομβιστική επίθεση στο υπαίθριο παζάρι της Ιντλίμπ.

Ο μικρός Μουσταφά γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια, συνέπεια της θεραπείας που έλαβε η μητέρα του όταν ήταν ακόμη έγκυος σε αυτόν και δηλητηριάστηκε από επίθεση με χημικά στη βορειοδυτική Συρία.

«Κακουχίες της ζωής» ήταν ο τίτλος που ο Ασλάν επέλεξε να δώσει στη φωτογραφία, η οποία αργότερα αναδείχθηκε η καλύτερη της περσινής χρονιάς, στα Διεθνή Βραβεία Φωτογραφίας της Σιένα, στην Ιταλία.

View this post on Instagram

A post shared by Mehmet Aslan (@mehmetaslan.photoarts)

Νέα ζωή, σε νέα πατρίδα

Ένα χρόνο μετά πατέρας και γιός, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της πενταμελούς οικογένειας των Σύρων προσφύγων, έχουν ανοίξει πια ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους, στην όμορφη ιταλική πόλη στην περιφέρεια της Τοσκάνης.

Κοντεύουν να κλείσουν τρεις εβδομάδες από τότε που το αεροπλάνο, με το οποίο αναχώρησαν από την Κωνσταντινούπολη, προσγειώθηκε στο διεθνές αεροδρόμιο της Ρώμης, φέρνοντάς τους σε μία νέα πατρίδα και μια ανοιχτή αγκαλιά αλληλεγγύης.

«Γειά σου Ιταλία!», αναφώνησε κατά την άφιξη ο μικρός Μουσταφά, μην κρύβοντας τη χαρά του, την οποία μοιράζονταν όλη, εντός κι εκτός της οικογένειας.

La storia del piccolo #Mustafà e della sua famiglia mi ha profondamente commossa.
Grazie a una gara di solidarietà scattata in Italia, la famiglia sarà ospitata dall’Arcidiocesi di #Siena e il Centro Protesico di #Budrio darà a Mustafà e a suo padre una nuova vita. pic.twitter.com/6NsSP2sGK8

— Carla Ruocco (@carlaruocco1) January 21, 2022

Το ταξίδι τους κατέστη δυνατό χάρη στην πρωτοβουλία των διοργανωτών των Διεθνών Βραβείων Φωτογραφίας της Σιένα και της Καθολικής Εκκλησίας.

Κίνησαν γη και ουρανό για να εξασφαλίσουν ανθρωπιστική βίζα στον μικρό Σύρο, στις δύο μικρότερες αδελφές του και στους γονείς του, που τα τελευταία τέσσερα χρόνια ζούσαν σε προσφυγικό καταυλισμό στην Τουρκία.

Παράλληλα, μέσω crowdfunding, κατάφεραν να συγκεντρώσουν αρκετά χρήματα για να αποκτήσουν ο Μουσταφά και ο Μουνζίρ τεχνητά μέλη.

«Ευχαριστώ όλο τον ιταλικό λαό που συμφώνησε να δώσει θεραπεία στον Μουσταφά» επαναλαμβάνει ο Μουζνίρ κάθε φορά που μιλά στα ΜΜΕ από το νέο σπίτι της οικογένειας, στα περίχωρα της Σιένα, το οποίο παραχώρησε η φιλανθρωπική οργάνωση Caritas της Καθολικής Εκκλησίας.

De Mossi: “Mustafa e Munzir, Siena ha aperto il suo grande cuore” https://t.co/as17VuJ6ri

— informazione interno (@infoitinterno) February 5, 2022

Το επόμενο βήμα

Μέσα στις προσεχείς ημέρες, πατέρας και γιος θα συναντηθούν με ομάδα ειδικών του Centro Protesi Inail, κορυφαίου κέντρου αποκατάστασης και προσθετικής στη βόρεια Ιταλία.

Θα είναι το πρώτο σκέλος μιας μακράς διαδικασίας, με το πέρας της οποίας ο Μουνζίρ και ο Μουσταφά θα αποκτήσουν τεχνητά μέλη.

Κατά τον διευθυντή του κέντρου, Γκρεγκόριο Τέτι, ο 33χρονος πατέρας θα μπορούσε να ανακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της κινητικότητάς του μέσα σε μόλις λίγες εβδομάδες.

Για τον 6χρονο Μουσταφά ωστόσο, εκτιμά, θα χρειαστεί παραπάνω χρόνος.

Ο σχεδιασμός είναι η προσπάθεια να αρχίσει με τα άνω άκρα, καθώς οι ειδικοί κρίνουν ότι έτσι θα είναι πιο εύκολο για το παιδί να εξοικειωθεί με τα τεχνητά μέλη, αλλά και με τη ριζική αλλαγή που θα έρθει στη ζωή του.

Siena, i sogni di Mustafa: «Vorrei andare a scuola e poi anche guidare una macchina» https://t.co/Xz0slhr5aj

— informazione interno (@infoitinterno) February 5, 2022

Ο μικρός αντενίζει ήδη με αισιοδοξία το μέλλον. Άμεσο και μη…

«Θέλω να πάω σχολείο με τα άλλα παιδιά και να οδηγήσω αυτοκίνητο», λέει με ένα χαμόγελο τόσο πλατύ, που σχηματίζει στα μαγουλάκια του λακκάκια.

«Δεν θέλω τίποτα για μένα, μόνο ένα μέλλον για τον Μουσταφά», επαναλαμβάνει συνέχεια ο πατέρας του στους δημοσιογράφους, στον δήμαρχο, στους ιερείς και τους νέους γείτονες της οικογένειας των Σύρων προσφύγων στη Σιένα, που τους επισκέπτονται τακτικά.

«Ζητούσαμε βοήθεια για πολύ καιρό», εξιστορεί ο Μουνζίρ, μην κρύβοντας τη θλίψη του για όσα αναγκάστηκε να αφήσει πίσω στην Ιντλίμπ.

«Είχα λίγη γη να καλλιεργώ. Είχα γραφτεί στο πανεπιστήμιο. Ήθελα να σπουδάσω νομικά για να αμφισβητήσω τον πόλεμο στη Συρία», αναφέρει.

View this post on Instagram

A post shared by Mehmet Aslan (@mehmetaslan.photoarts)

Τώρα, μιλά για τη νέα πατρίδα του με απέραντη ευγνωμοσύνη.

«Ευχαριστώ το ιταλικό κράτος, το πρώτο που ανταποκρίθηκε στην έκκλησή μας, πριν ακόμη και από τους Άραβες», λέει ο 33χρονος Σύρος.

«Ήταν μια χριστιανική χώρα που μας βοήθησε και αυτό δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ».

«Εισπράττουμε την καλοσύνη αυτού του λαού. Σας ευχαριστούμε για τη φροντίδα που προσφέρετε στον γιο μας».

«Μας νοιάζει μόνο να είναι ευτυχισμένος. Τίποτα άλλο»…