Η ιστοριογραφία πέραν του Ηροδότου (Μέρος Γ’)

Την παλαιότερη ιωνική παράδοση προώθησε με το πλούσιο συγγραφικό έργο του και ένας άνθρωπος που καταγόταν από αιολική περιοχή, ο Ελλάνικος από τη Μυτιλήνη.

Στο σωζόμενο έργο του, που μας οδηγεί από χρονολογικής απόψεως στο τελευταίο τέταρτο του 5ου αιώνα π.Χ., διαφαίνονται επιδράσεις μάλλον από τον Εκαταίο.

Ο Ελλάνικος είναι ο πρώτος πολυγράφος που συναντούμε στη γραμματολογία των Ελλήνων.

Στα συγγράμματά του —έχουμε πληροφορίες για είκοσι τρία έργα του— είναι εμφανής η επιρροή των προδρόμων του από την Ιωνία, αλλά, αντί για την προσωπική εμπειρία των κοσμογυρισμένων, παρατηρούμε τη συγκέντρωση υλικού από βιβλία, δηλαδή τη δημιουργία γραμματείας.

Το κυριότερο μέσο που χρησιμοποιεί ο Ελλάνικος για να περιγράψει τα γεγονότα είναι η γενεαλογία, με τρεις γενιές στα εκατό χρόνια.

Οι τίτλοι των έργων του μοιάζουν με τους τίτλους της επικής ποίησης ή και προέρχονται από αυτήν, όπως στην περίπτωση της Φορωνίδας, στην οποία περιγράφονται διάφορα πελοποννησιακά γενεαλογικά δέντρα.

Στα έργα του Ελλάνικου, που ήταν αφιερωμένα τόσο σε ελληνικές χώρες όσο και σε ξένους λαούς, μεγάλη έκταση καταλαμβάνουν, πέραν των ηθών και των εθίμων, τα ιστορικά στοιχεία αλλά και ο μύθος.

Η ιστοριογραφία πέραν του Ηροδότου (Μέρος Α’)

Η ιστοριογραφία πέραν του Ηροδότου (Μέρος Β’)