Όταν εισήλθε ο Ιησούς στην πόλη των Ιεροσολύμων με τη συνοδεία των μαθητών του για τελευταία φορά, καθισμένος πάνω σε ένα πουλάρι όνου, το συγκεντρωμένο πλήθος τον υποδέχτηκε ως βασιλιά και θριαμβευτή, στρώνοντας στους δρόμους βάγια φοινίκων.

Τη θριαμβευτική αυτήν είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα εορτάζει η Εκκλησία μας την Κυριακή των Βαΐων.

Μετά το πέρας της πρωινής λειτουργίας μοιράζονται στους πιστούς φύλλα δάφνης (βάγιες).

Σε πολλά μέρη του χριστιανικού κόσμου, αντί για φύλλα δάφνης, μοιράζονται φύλλα ελιάς ή άλλων δέντρων και κλαριά φοινίκων, που είναι σύμφωνο με τα Ευαγγέλια.

Η έκφραση «μετά βαΐων και κλάδων», που υποδηλώνει τη θριαμβευτική υποδοχή κάποιου ή κάποιων, έχει αναφορά σε αυτήν τη θρησκευτική εορτή.

Το βράδυ στις εκκλησίες ψάλλεται κατ’ οικονομίαν ο όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας, όπου τιμάται ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος και γίνεται αναφορά στο γεγονός της ξηρανθείσης συκής.

Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος ήταν δισέγγονος του Αβραάμ και υιός του Ιακώβ.

Ιδιαίτερα αγαπητός στον πατέρα του, φθονήθηκε από τον αδελφό του, έπεσε σε δυσμένεια και πουλήθηκε ως σκλάβος στην Αίγυπτο.

Ύστερα από πολλές περιπέτειες, βρέθηκε κάποτε γενικός άρχοντας στην Αυλή του Φαραώ.

Θεωρήθηκε από την εκκλησία ως προεικόνιση του Χριστού, αφού πέρασε περιπέτειες που θυμίζουν το Θείο Μαρτύριο.

Η υμνογραφία της ημέρας είναι αφιερωμένη στον Ιωσήφ και την παραβολή της ξηρανθείσης συκής.

Οι δύο πιο γνωστοί ύμνοι, που αποδίδονται στον Ρωμανό τον Μελωδό, είναι το τροπάριο Ιδού ο Νυμφίος και το εξαποστειλάριο Τον νυμφώνα σου βλέπω.

(Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr)

Headlines