Hταν στραβό το κλήμα στους άγονους αμπελώνες του Μονάχου, το «φαγε και ο γάιδαρος από την Πολωνία και μείναμε ξανά αμανάτι!
Αλλά τι λέω; Εδώ κόντεψε να φάει το ξερό κλήμα μαζί με το… κοτσιδάκι του Χουλτ ο Τσόσιτς, δεν θα το «κανε μια χαψιά οι Λεβαντόφσκι, γιορτάζοντας κιόλας την 100ή συμμετοχή του στο Champions League;
Εlementary dear Watson, όπως έλεγε και ο Σέρλοκ Χολμς!
Αυτή την κουβέντα ο σερ Αρθουρ Κόναν Ντόιλ την έβαζε στο στόμα του ήρωά του, αλλά υπάρχει και μια ad hoc που την έβαλε ο Ακης Πάνου στο στόμα του Στράτου Διονυσίου…
Στο σταθμό του Μονάχου, λέει, με πέταξε άχου, η μαύρη μοίρα μου, μάνα κακομοίρα μου: θλιβεροί στίχοι που κολλάνε γάντι στις ελληνικές ομάδες όποτε σουλατσάρουν στη Βαυαρία: έξι αγώνες (Ολυμπιακός 2, ΠΑΟΚ 1, Αρης 1, Παναθηναϊκός 1, ΑΕΚ 1), πέντε κανονικές ήττες και μία στα πέναλτι (με την απόκρουση του Πφαφ στην εκτέλεση του Μαλιούφα) και το χειρότερο; Εχουμε φάει είκοσι γκολ και δεν κάναμε ακόμη σεφτέ, εδώ και 51 χρόνια!
Μιας και το «φερε η κουβέντα, στα πέναλτι προχθές ο πολωνός στράικερ εκτέλεσε το δικό του σε δύο χρόνους, ίσως για να κάνει μεγαλύτερο το… μαρτύριο του έξοχου Βασίλη Μπάρκα, αλλά δεν ήταν «πέναλτι Πανένκα» που ύστερα από 42 χρόνια πονάει ακόμη τον Μάγερ και όλο το γερμανικό έθνος! Το πέναλτι Λεβαντόφσκι πάλι πονάει την ΑΕΚ και δη τον Τσόσιτς, που ενώ είχε δεχθεί προειδοποίηση συνέχισε να τραβάει τη φανέλα του Πολωνού…
Ακολούθησε το… μελέ με τον Χουλτ και τον Σιμόες και στην περίπτωση του σέρβου στόπερ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!
Η ΑΕΚ αδίκησε τον μόχθο, την αναβάθμιση της τακτικής της (με το 3-5-2), το θάρρος και τον εαυτό της. Εάν δεν δρέψει κιόλας ούτε έναν βαθμό στα δύο εναπομένοντα ματς, τότε θα έχει αδικήσει και την ιστορία της…

Headlines