Η ΑΕΚ που στο 15’ έχανε 2-0 από την Μπενφίκα έφτασε μια ανάσα από μια επική ανατροπή. Μια ανατροπή που όμοιά της δεν θα είχαμε δει ξανά σε τέτοιο επίπεδο. Το πλασέ του Κλώνα σταμάτησε όμως στον  Βλαχοδήμο, ο Γιακουμάκης έμεινε δίπλα με το παράπονο και στην αμέσως επόμενη φάση, η Ένωση κατάλαβε από πρώτο χέρι πόσο μικρή είναι η απόσταση του παράδεισου από την κόλαση.

Η Ένωση από το 20’ και μετά ήταν η κυρίαρχος του αγώνα. Πολύ πριν την αποβολή, το άγχος που είχε κυριεύσει αδικαιολόγητα τους Κιτρινόμαυρους είχε πάει περίπατο και η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη έκανε στο γήπεδο αυτό που έχει μάθει να κάνει από το καλοκαίρι: ωραίο και στρωτό ποδόσφαιρο, κίνηση, ταχύτητα, φαντασία, ευκαιρίες.

Το γκολ ήταν θέμα χρόνου να έρθει και το δεύτερο μέρος, με την Μπενφίκα να παίζει και με δέκα παίκτες, αναμενόταν όπως ακριβώς κύλησε. Το παιχνίδι ήταν μονίμως μπροστά από την εστία του Βλαχοδήμου, με τον απίθανο Χουλτ αλλά και τους εξαιρετικούς Μπακασέτα, Πόνσε, όπως βεβαίως και τον MVP Κλωναρίδη να κάνουν την άμυνα των Πορτογάλων να βλέπει εφιάλτες. Τέτοια ήταν η εικόνα του ματς, με μια ΑΕΚ σκυλιασμένη να δώσει απαντήσεις και με μια απίστευτη αυταπάρνηση να φύγει από το παιχνίδι με άδεια χέρια.

Η αντίδραση που έδειξε η Ένωση αποτελεί δείγμα της γερής κράσης αυτής της ομάδας. Που δεν καταλαβαίνει από αντιπάλους και συνθήκες και παλεύει μέχρι τέλους. Το ίδιο έκανε και χθες. Ακόμα και όταν από το πουθενά δέχθηκε το τρίτο γκολ, η ΑΕΚ δημιούργησε άλλες δύο πολύ καλές ευκαιρίες να σκοράρει και να ισοφαρίσει ξανά.

Δεν τα κατάφερε, το όνειρο για περαιτέρω πορεία στην Ευρώπη μετά και τον όμιλο πάει μάλλον περίπατο, όμως τα όσα είδαμε χθες, έχουν τη δική τους σημασία. Που για την ΑΕΚ μετράνε πιο πολύ από το αποτέλεσμα κόντρα στην Μπενφίκα. Ένα αποτέλεσμα που στην τελική δεν θα αποτελούσε εγγύηση και για τίποτα.

Headlines