Σε ένα ακόμα μυθιστόρημα που υποτίθεται ότι δανείζεται τη δομή του από τους αυτοσχεδιασμούς και τη σύμπλευση των οργάνων όπως εφαρμόζονται στο μουσικό είδος του τίτλου, η Τόνι Μόρισον εμπνέεται από μια νεκρική φωτογραφία του Τζέιμς Βαν ντερ Ζέε για να πλέξει την ιστορία ενός μεσόκοπου πλανόδιου πωλητή καλλυντικών που σκοτώνει τη νεαρή ερωμένη του, κάνοντας την τυφλωμένη από τη ζήλεια γυναίκα του να εισβάλλει στην εκκλησία την ώρα της κηδείας. Ο ολέθριος έρωτας, ο εκπατρισμός, οι αγωνίες αλλά κι οι ελπίδες που ανθούν στους αστικούς τόπους ενσωμάτωσης των Αφροαμερικανών της δεκαετίας του ’20 είναι μερικά μόνο από τα θέματα ενός έργου, λίγο μετά την έκδοση του οποίου η συγγραφέας του τιμήθηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας.