Θέλω να είμαι ειλικρινής. Εχω την αίσθηση ότι ο Τσίπρας θα προσπαθήσει να μείνει Πρωθυπουργός έως το έσχατο συνταγματικό όριο κι ακόμη παραπέρα.
Πού θα ξαναβρεί ΜΑΤ να τον φυλάνε, λιμουζίνες κι ελικόπτερα;
Αλλά θέλω να είμαι κι επιφυλακτικός. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο χρόνος των εκλογών είναι στην αποκλειστική ευχέρεια του Πρωθυπουργού.

Το διάβημα της Φώφης για εκλογές «εδώ και τώρα» διαθέτει ισχυρή λογική βάση.
Αν δεχτούμε ότι τον Αύγουστο η Ελλάδα βγαίνει από το μνημονιακό καθεστώς (όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση…) με ποια λαϊκή εντολή διαχειρίζεται ο Πρωθυπουργός τη μεταμνημονιακή κατάσταση;

Με ποια λαϊκή εντολή ή ευρύτερη νομιμοποίηση δεσμεύει το μέλλον του τόπου και τους διαδόχους του (τουλάχιστον) για την επόμενη πενταετία;
Η στοιχειώδης λογική λέει ότι οι εκλογές πρέπει να προηγηθούν της διαπραγμάτευσης, ώστε την (όποια) διαπραγμάτευση να αναλάβει μια νέα ισχυρή κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, η οποία θα σχηματιστεί γι’ αυτόν τον σκοπό.
Γίνεται αυτό χωρίς εκλογές; Οχι. Σωστή η Φώφη.

Τα υπόλοιπα είναι μπαρούφες τύπου Μίχαλου που αποφάσισε (μόνος του) ότι «δεν είναι εποχή για κόμματα και χρώματα». Δεν ξέρω μήπως κατεβάσει και τα τανκς!

Σε ελαφρά απόκλιση από τον Μίχαλο κινείται ο Τσακαλώτος που δήλωσε χθες δύο ακατάληπτα πράγματα.
Πρώτον, πως για τις εκλογές «είμαι υπέρ του όσο πιο αργά, τόσο καλύτερα». Λογικό. Δεν είναι κορόιδο.
Δεύτερον, πως «μόνος φόβος μου είναι να αλλάξει η ΝΔ αρχηγό. Αυτός θα ήταν ένας λόγος να πας νωρίτερα σε εκλογές».

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο