Στην Ευρώπη τα κόμματα με 400 άτομα κάνουν συνέδριο. Στο Κίνημα Αλλαγής 400 άτομα θα έχει η Κεντρική Επιτροπή. Που δεν εξελέγη, από το συνέδριο για να αποτραπούν τα παζάρια. Αλλά ανακοινώνεται  15 μέρες μετά το συνέδριο γιατί  δεν έβγαιναν τα ….παζάρια.

Αναμφίβολα, το εγχείρημα είναι πρωτόγνωρο. Είναι και δύσκολο. Αλλά ακόμα και η υπερεθνική ΕΕ έχει ένα, άμεσα από τους πολίτες, εκλεγμένο όργανο, το Ευρωκοινοβούλιο. Το Κίνημα Αλλαγής δεν έχει ούτε ένα. Και αυτό για ένα και μοναδικό λογο.  Οι 212 χιλιάδες «συνιδρυτές» μετά την ετυμηγορία της κάλπης, που σε κάποιους δεν άρεσε, έγιναν «μηχανισμός του ΠαΣοΚ», εξοβελίστηκαν από τις διαδικασίες και τη θέση τους την πήραν τα μαγειρεία.

Αλλά το ουσιαστικό πρόβλημα με τα όργανα δεν είναι ότι είναι διορισμένα αλλά ότι η ανάγκη τήρησης των ισορροπιών, τα κάνει πολυπληθή, άρα βραδυκίνητα και αμφιλεγόμενης πολιτικής αποτελεσματικότητας.

Πόσες φορές μπορεί να συνεδριάσει ένα όργανο 400 ατόμων, η Κεντρική Επιτροπή,  το οποίο υποτίθεται είναι «το ανώτερο καθοδηγητικό» για να …καθοδηγήσει; Και πόσο ευέλικτο μπορεί να είναι ένα όργανο με καμία σαρανταριά άτομα, η συντονιστική γραμματεία, η οποία υποτίθεται ότι θα διαχειρίζεται τα τρέχοντα πολιτικά θέματα; Μέχρι να κανονίσουν να μαζευτούν θα έχει αλλάξει η ατζέντα.

Τι μένει; Το εξαμελές Πολιτικό Συμβούλιο στο οποίο επιχειρείται η σύνθεση των απόψεων της Φώφης, του Γιώργου, του Σταύρου, του Νίκου, του Θανάση. Γιατί, πριν τη συζήτηση ενός θέματος (π.χ. Σκοπιανό) έχουν ήδη υπάρξει οι δημόσιες  τοποθετήσεις των αρχηγών των κομμάτων και οι ανακοινώσεις των γραφείων Τύπου.  Στο τραπέζι, λοιπόν, μπαίνουν πέντε-έξι θέσεις και αναζητείται η «θέση συμβιβασμού». Έτσι οδηγούμαστε σε καταστάσεις τύπου novartis.  Το Κίνημα Αλλαγής δεν κάνει λόγο για σκευωρία που όμως κυριαρχεί ως θέση στις ανακοινώσεις του ΠαΣοΚ και στις δηλώσεις των στελεχών του.

Παραπέμπουν όλα αυτά σε ένα σύγχρονο κόμμα;  Όχι. Γιατί, πολύ απλά,  αυτό το κόμμα δεν υπάρχει. Πιθανόν να υπάρξει μετά τις εκλογές, ανάλογα με το αποτέλεσμα. Αλλά αυτή τη στιγμή το Κίνημα Αλλαγής, δίνει περισσότερο την εικόνα ενός εκλογικού συνασπισμού με τη διακήρυξη, το πρόγραμμα και το καταστατικό που ψηφίστηκαν στο συνέδριο να αποτελούν την «προγραμματική συμφωνία» των κομμάτων που το αποτελούν.

Πολλά από αυτά τα κόμματα από μόνα τους, δεν θα κατάφερναν να μπουν στη Βουλή. Μπόρεσαν όμως να πατήσουν το φρένο στο εγχείρημα. Αποτέλεσμα; Δημιουργείται ένα «οργανωτικό τέρας» που απωθεί, που αντί να δείχνει το μέλλον παραπέμπει στις κακές νοοτροπίες του παρελθόντος. Αυτές που υποτίθεται θα ξεπερνούσε.

Ειδήσεις Σήμερα: