Πέρασαν κιόλας επτά χρόνια από το πρωινό που σημάδεψε τις ζωές των ανθρώπων της ΑΕΛ αλλά και την πόλη της Λάρισας. Όσο συνηθισμένος κι αν είναι κανείς στην ανθρώπινη τραγωδία -τέτοιες δυστυχώς έχει πολλές η «βυσσινί» ιστορία- ο χαμός ενός νέου ανθρώπου, πλάι στη σύζυγό του την ώρα του ύπνου του, δεν χωνεύεται με τίποτα.

Ίσως γι΄αυτό η μνήμη του Αντόνιο Ντε Νίγκρις να φορά τη φανέλα με το άλογο στο στήθος και το «9» στην πλάτη, παραμένει ζωντανή παρά τη βραχύβια θητεία του στην ομάδα του Κάμπου. Το πρωινό της 16ης Νοεμβρίου 2009 βρήκε το ελληνικό ποδόσφαιρο να θρηνεί, τη γυναίκα και το παιδί του Αντόνιο να συνοδεύουν τη σορό του στο Μεξικό ζώντας και ξαναζώντας την τραγωδία και το «κλαμπ του παραδείσου» να αποκτά ακόμα ένα μέλος.

Φυσικά η ΠΑΕ ΑΕΛ δεν ξέχασε τον αγαπημένο «Τρανό» και σε ανακοίνωσή της (η οποία σημειολογικά εκδόθηκε με την αλλαγή της ημέρας) τονίζει:

«Βρέθηκε για λίγο κοντά μας κι έφυγε σαν σήμερα, επτά χρόνια πριν, με τρόπο αναπάντεχο, προκαλώντας την πονεμένη ΑΕΛική ψυχή να κρατήσει τη μνήμη του ολοζώντανη στην αγκαλιά της.

Ήταν πιο παγωμένο από κάθε άλλο το πρωϊνό που ο Αντόνιο Ντε Νίγκρις πήρε την αιώνια μεταγραφή στην ομάδα του παραδείσου, αφήνοντας πίσω του κυρίαρχη την ανάμνηση ενός χαμογελαστού παιδιού, γεμάτου απ’ όσα είχε προλάβει να ζήσει μέσα κι έξω απ’ τα γήπεδα όλου του κόσμου, αλλά κι από τα όνειρα που έκανε για το μέλλον της οικογένειας και των πολλών αγαπημένων φίλων του.

Είθε να σκοράρει εκεί τα γκολ που δεν πρόλαβε να βάλει εδώ και να ‘ναι σίγουρος πως όσο υπάρχει ΑΕΛ, θα υπάρχει κι εκείνος!»

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ

Headlines