Γερμανία και Γαλλία φέρονται να συζητούν σχέδια για μία μικρότερη ευρωζώνη

Αξιωματούχοι της γερμανικής και της γαλλικής κυβέρνησης φέρονται να συζητούν σχέδια για μία ριζική αναμόρφωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μία περισσότερο ενοποιημένη αν και μικρότερη ευρωζώνη, όπως προκύπτει από τις διαρροές ευρωπαϊκών διπλωματικών κύκλων, την ίδια ώρα που η κρίση χρέους απειλεί ακόμα και με διάλυση το ευρώ, εφόσον οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ειδικότερα ο γαλλογερμανικός άξονας συνεχίσει να ακολουθεί την ίδια στρατηγική των δύο τελευταίων ετών και δεν προωθήσει την πολιτική και δημοσιονομική ένωση.

«Η Γαλλία και η Γερμανία είχαν εντατικές διαβουλεύσεις σε αυτό το θέμα του τελευταίους μήνες, σε όλα τα επίπεδα», δήλωσε υψηλόβαθμος αξιωματούχος της ΕΕ στο Reuters, μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας, λόγω του πολιτικά «ευαίσθητου» χαρακτήρα των συζητήσεων.

«Πρέπει να κινηθούμε πολύ προσεκτικά, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρέπει να καθιερώσουμε τη λίστα αυτών που δεν θέλουν να είναι μέλη του κλαμπ και αυτών που απλώς δεν μπορούν να είναι», προσέθεσε.

Οι συζητήσεις σε Παρίσι, Βερολίνο και Βρυξέλλες αυξάνουν την πιθανότητα εξόδου μίας ή περισσοτέρων χωρών από το ευρώ, ενώ ταυτόχρονα ο «σκληρός πυρήνας» θα προωθήσει την εμβάθυνση της οικονομικής ολοκλήρωσης, συμπεριλαμβανόμενης της φορολογικής και δημοσιονομικής πολιτικής.

Η αλλαγή έχει συζητηθεί σε «θεωρητικό» επίπεδο, είπε ο Ευρωπαίος αξιωματούχος, τονίζοντας ότι οι συζητήσεις δεν έχουν περάσει στο λειτουργικό ή το τεχνικό κομμάτι.

Επισήμως, αυτά τα σενάρια διαψεύδονται κατηγορηματικά από το Βερολίνο και το Παρίσι.

Σε δηλώσεις του, την Τετάρτη, ο επικφαλής του Eurogroup έκανε λόγο για «ανόητες» ιδέες. «Εϊμαι αλλεργικός σε τέτοιες ανοησίες που κυκλοφορούν κάποιοι που θέλουν να σπείρουν τη διχόνοια μέσα στο ευρώ. Το ευρώ είναι μία ισχυρή ομάδα» τόνισε.

Στη Σύνοδο των Καννών, η Άνγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί «έσπασαν» ένα πολύ ισχυρό ταμπού: Για πρώτη φορά άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο εξόδου μίας χώρας και ειδικότερα της Ελλάδας από το ευρώ.

Υψηλόβαθμος Γερμανός αξιωματούχος είπε ότι στόχος είναι να γίνει ισχυρότερη η ευρωζώνη. «Θα μπορείς ακόμα να το λες ευρώ, αλλά θα είναι λιγότερες χώρες», είπε, χωρίς να προσδιορίζει σε ποιες χώρες αναφέρεται.

Σε αυτή την κατεύθυνση στοχεύουν και όσοι μιλούν για αλλαγές στη Συνθήκη της ΕΕ, όπως και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. Επισήμως, οι αλλαγές θα συζητηθούν σε Σύνοδο στις Βρυξέλλες στις 9 Δεκεμβρίου, ωστόσο υπάρχουν αρκετά εμπόδια ώστε αυτή η διαδικασία να ολοκληρωθεί σχετικά γρήγορα.

«Υπάρχει κάτι στον αέρα για κάποιο καιρό, τουλάχιστον στις συζητήσεις σε υψηλό επίπεδο. Η διαφορά είναι ότι τώρα ορισμένες χώρες κινούνται μπροστά πολύ γρήγορα […] Ο κίνδυνος της διάσπασης, μίας Ευρώπης δύο ταχυτήτων, δεν υπήρξε ποτέ τόσο πραγματική», δήλωσε άλλος Ευρωπαίος διπλωμάτης.

Το γεγονός ότι μπορεί να γίνονται αυτές οι συζητήσεις δεν σημαίνει ότι αυτά τα σενάρια θα υλοποιηθούν. Ουσιαστικά, τα κυβερνητικά επιτελεία σε Βερολίνο και Παρίσι προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα, όπως άλλωστε δηλώνουν κατά καιρούς και δημοσίως.

Το γεωπολιτικό και οικονομικό κόστος μίας πιθανής διάσπασης της ευρωζώνης είναι ανυπολόγιστο και προς το παρόν τουλάχιστον φαίνεται ότι πρόκειται για ένα «σχέδιο Β», σε περίπτωση που η κρίση χρέους επιδεινωθεί περαιτέρω.

Επιπλέον, οι άλλες χώρες της ευρωζώνης και όχι μόνο οι ελλειμματικές φαίνεται πολύ δύσκολο να συναινέσουν σε τέτοιου είδους αλλαγές.

Το «σχέδιο Α» παραμένει η μεγαλύτερη ενοποίηση της ευρωζώνης.

Πιο ρεαλιστική και αποτελεσματική τακτική στη σημερινή πραγματικότητα είναι όχι η ενίσχυση των φυγόκεντρων τάσεων, αλλά η ενδυνάμωση της αλληλεγγύης με την -αναπόφευκτη- ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Η ΕΚΤ μπορεί να εγγυηθεί (ώς ένα ποσοστό) το κρατικό χρέος των χωρών της ευρωζώνης και ταυτόχρονα να κάνει μεγαλύτερες παρεμβάσεις στη δευτερογενή αγορά ομολόγων.

Η νομισματοποίηση του χρέους, δηλαδή ουσιαστικά η εκτύπωση νέου χρήματος (όπως κάνουν οι κεντρικές τράπεζες σε ΗΠΑ και Βρετανία για παράδειγμα), μπορεί να προσφέρει σημαντική ανακούφιση στα υπεχρχρεωμένα κράτη και παράλληλα να δώσει τον απαραίτητο χρόνο στις κυβερνήσεις για να ενισχύσουν τη δημοσιονομική και πολιτική ένωση.

Από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι και το τελευταίο, ύστατο μέτρο, πριν η ευρωζώνη ακολουθήσει ένα καταστροφικό δρόμο όχι μόνο για τις ευρωπαϊκές χώρες αλλά και συνολικά για την παγκόσμια οικονομία.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ