Language

Η παμφυλιακή διάλεκτος μιλήθηκε από ελληνόφωνους πληθυσμούς που αποίκισαν την περιοχή της Παμφυλίας, ενός πεταλοειδούς τμήματος της μικρασιατικής χερσονήσου βορειοδυτικά της Κύπρου

Τα κοινά γλωσσικά στοιχεία στην αρκαδική και στην κυπριακή διάλεκτο ερμηνεύονται ως απόρροια των εξελίξεων που σημειώθηκαν στην Αρκαδία και στην Κύπρο στα τέλη της 2ης χιλιετίας π.Χ.

Η ελληνιστική κοινή, η γλώσσα που διαμορφώθηκε στην Αθήνα με βάση μια συντηρητική μορφή της αττικής διαλέκτου, περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία της ιωνικής διαλέκτου

Η αττικοϊωνική υπήρξε μια από τις τέσσερις μεγάλες διαλεκτικές ομάδες της 1ης χιλιετίας π.Χ.

Το πρώτο θεμελιώδες ζήτημα που απασχολεί τους ερευνητές είναι το εάν ο διαχωρισμός των διαλέκτων που μιλούσαν τα φύλα που εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο έγινε πριν ή μετά την είσοδό τους σε αυτόν

Οι μελετητές προβαίνουν στην ταξινόμηση των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων αποσκοπώντας κατ’ αρχήν στην αναγνώριση των κοινών στοιχείων τους σε συγχρονικό επίπεδο και στον καθορισμό διαλεκτικών ομάδων

Η ελληνική γλώσσα παρουσιάζει έντονη διαλεκτική διαφοροποίηση από τους Προκλασικούς Χρόνους έως την Ελληνιστική Εποχή

Κομβικός υπήρξε ο ρόλος που διαδραμάτισε κατά τους Ρωμαϊκούς Χρόνους η ελληνική γλώσσα και στο ζήτημα της διάδοσης του χριστιανισμού

Κατά τους Ρωμαϊκούς Χρόνους η ελληνική παιδεία, ο ελληνισμός ως όλον, εμπλουτίστηκε από τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των λαών της Ανατολής και αναπόφευκτα μετασχηματίστηκε

Τα μέλη των ανώτερων τάξεων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας διαβιούσαν στις πόλεις, που αποτελούσαν τα διοικητικά και οικονομικά κέντρα, καθώς και τόπους πολιτισμένης διαβίωσης

Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης Ρωμαϊκής Περιόδου (31 π.Χ.-324 μ.Χ.) ο ελληνισμός ήταν κατ’ ουσίαν εξαρτημένος από τη Ρώμη, την κραταιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Η ελληνιστική κοινή αποτέλεσε τη γέφυρα διαμέσου της οποίας η ελληνική γλώσσα ήλθε σε επαφή με το χριστιανισμό και συμπορεύτηκε με τη λατινική γλώσσα

Η ύπαρξη ελληνικής συνοικίας, η προσήλωση στις ελληνικές παραδόσεις, καθώς και η συστηματική δημιουργία χώρων πολιτισμού και εκπαίδευσης των πολιτών, φανερώνουν την ιδιαίτερα έντονη παρουσία Ελλήνων στις πόλεις των Ελληνιστικών Χρόνων

Δύο ήταν τα βασικά κριτήρια στη διαδικασία επιλογής των «φίλων του βασιλέως» στα κράτη των Πτολεμαίων και των Σελευκιδών: αφενός η καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας και αφετέρου η αμοιβαία εμπιστοσύνη

Η ολοκληρωτική επικράτηση της ελληνιστικής κοινής συντελέστηκε σε παραλιακές περιοχές της Ασίας, εκεί όπου υπήρχαν πόλεις οι οποίες δέχτηκαν ένα μεγάλο αριθμό ελλήνων μεταναστών και εξελίχθηκαν σε μείζονα οικονομικά και πολιτισμικά κέντρα των Ελληνιστικών Χρόνων

Κατά την Ελληνιστική Εποχή σημειώθηκε –πρώτη φορά στο διάβα των αιώνων– μακρά και δυναμική διείσδυση του ελληνικού πολιτισμού σε χώρες της Ανατολής που βρίσκονταν σε απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων από τα κέντρα του ελλαδικού χώρου

Κύριο χαρακτηριστικό του ελληνιστικού κόσμου ήταν η στενή επαφή των Ελλήνων με τους λαούς της Ανατολής

Όποιος έκανε μια δημόσια ομιλία, στην Εκκλησία του Δήμου ή στα δικαστήρια, κατέβαλλε εργώδη προσπάθεια να δώσει την εντύπωση στους ακροατές πως μιλούσε αυθόρμητα

Ο αγράμματος Αθηναίος δεν ήταν ούτως ή άλλως αποκλεισμένος από τον πολιτικοκοινωνικό βίο της αθηναϊκής δημοκρατίας, αλλά είχε μέχρις ενός σημείου ενεργό συμμετοχή στα κοινά

Ο ελληνικός πολιτισμός των Κλασικών Χρόνων υπήρξε ένας πολιτισμός όπου βαρύνουσα σημασία είχαν το οπτικό και το προφορικό