Καρκίνος: Οι συχνότερες μορφές που μπορεί να εμφανίσει ο σκύλος – Οι φυλές που είναι πιο επιρρεπείς

Τα περιστατικά σκύλων που πάσχουν από καρκίνο τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς, αυξάνονται.

«Πολλές έρευνες εκτιμούν πως περίπου το 50% των σκύλων άνω των 10 ετών θα εκδηλώσουν καρκίνο κάποιας μορφής.
Η αύξηση στα περιστατικά καρκίνων στους σκύλους παρουσιάζεται επειδή η πρόοδος της σύγχρονης κτηνιατρικής έχει ανεβάσει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής των σκύλων», εξηγεί ο κτηνίατρος, Ελευθέριος Γινάργυρος.

Ευτυχώς, όπως επισημαίνει, τα μισά είδη καρκίνου που συναντάμε στους σκύλους είναι θεραπεύσιμα, αν διαγνωσθούν νωρίς. Και η έρευνα πάνω σε αυτόν τον τομέα κάνει άλματα. Τα περισσότερα είδη καρκίνου που αφορούν τον σκύλο, μοιάζουν αρκετά με εκείνα που απασχολούν και την ανθρώπινη ιατρική.

Το οστεοσάρκωμα είναι η πιο κοινή μορφή καρκίνου που επηρεάζει τα κόκαλα

Κάποια συμπτώματα του καρκίνου στους σκύλους είναι πολύ εύκολο να εντοπιστούν, ενώ κάποια άλλα, καθόλου

Να αναφερθεί ότι ο σκύλος είναι ο μόνος οργανισμός, εκτός του ανθρώπινου, που μπορεί να παρουσιάσει καρκίνο του προστάτη.

Πότε παρουσιάζεται ο καρκίνος

Σύμφωνα με τον κύριο Γινάργυρο, ο καρκίνος εμφανίζεται όταν κάποια κύτταρα του σώματος αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Τα κύτταρα αυτά μπορεί να προέρχονται από οποιονδήποτε ιστό του σώματος. Οι όγκοι, ανάλογα και με τον τύπο τους, αν δεν διαγνωστούν και αφαιρεθούν εγκαίρως, είναι πολύ πιθανό να επεκταθούν. Να περάσουν στο κυκλοφορικό ή στο λεμφικό σύστημα, και να «μολύνουν» και άλλους ιστούς του σώματος.

Τα είδη καρκίνου στον σκύλο που παρουσιάζονται πιο συχνά

Ο καρκίνος έχει διάφορες μορφές, και τις πιο συχνές που εμφανίζει ο σκύλος μας τις αναφέρει ο κύριος Γινάργυρος.

Οστεοσάρκωμα

Είναι η πιο κοινή μορφή καρκίνου που επηρεάζει τα κόκαλα – αντιστοιχεί περίπου στο 85% των όγκων οι οποίοι ξεκινούν από το σκελετικό σύστημα.
Συνήθως, «χτυπά» ηλικιωμένα ή μεγαλόσωμα σκυλιά. Μπορεί να παρουσιαστεί και σε σκύλους οποιασδήποτε φυλής, ή ηλικίας.

Το οστεοσάρκωμα μπορεί να εμφανιστεί σε αρκετές περιοχές, αλλά κυρίως επηρεάζει τα κόκαλα της περιοχής του ώμου, του καρπού, ή του γόνατος.

Τα κυριότερα συμπτώματα είναι, χωλότητα στο άκρο που εμφανίζει τον όγκο ή/και επώδυνο πρήξιμο στην περιοχή εμφάνισης του.

Οι φυλές που είναι πιο ευπαθείς, είναι: Mastiffs, Great Danes και Irish Wolfhounds.

Αιμαγγειοσάρκωμα

Αυτό το είδος του καρκίνου προκαλείται από τον υπέρμετρο πολλαπλασιασμό των κυττάρων, τα οποία σχηματίζουν τα αιμοφόρα αγγεία (ενδοθηλιακά κύτταρα).

Αν και μπορεί να εμφανιστεί σε σκυλιά κάθε ηλικίας και φυλής, φαίνεται να επηρεάζονται συχνότερα οι μεσήλικες ή ηλικιωμένοι σκύλοι.

Δυστυχώς, αυτή η μορφή καρκίνου αναπτύσσεται αργά και ανώδυνα, γι’ αυτό και σπανίως παρουσιάζονται κλινικά συμπτώματα, μέχρι τα πιο προχωρημένα στάδια της.

Το πιο κοινό κλινικό σύμπτωμα είναι η υπέρμετρη διόγκωση του σπλήνα, που εντοπίζεται με ψηλάφηση, ακτινογραφίες, ή υπέρηχο.

Αν διαγνωσθεί εγκαίρως, ο σπλήνας μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά και να σταλεί για βιοψίες, έτσι ώστε να καθοριστεί αν μιλάμε για καλοήθη ή κακοήθη μορφή.

Οι φυλές που φαίνεται να επηρεάζονται συχνότερα,είναι: Skye Terriers, Golden Retrievers, German Shepherds, Portuguese και Water Dogs.

Λέμφωμα

Το λέμφωμα μπορεί να εμφανιστεί σε σκύλους οποιασδήποτε φυλής ή ηλικίας.

Τις περισσότερες φορές εκδηλώνεται με πρήξιμο των λεμφαδένων. Μπορούμε να το εντοπίσουμε ψηλαφίζοντας τον σκύλο κάτω από το σαγόνι, μπροστά από τους ώμους, ή λίγο πίσω από το γόνατο.

Κάποιες φορές μπορεί να επηρεάσει ακόμη και λεμφαδένες στο εσωτερικό του θώρακα ή της κοιλιάς. Σε αυτήν την περίπτωση, προκαλεί δυσκολία στην αναπνοή ή/και γαστρεντερικά προβλήματα.

Γενικότερα, το λέμφωμα θεωρείται θεραπεύσιμο, αν διαγνωσθεί νωρίς.

Η φυλή που φαίνεται να είναι πιο ευπαθής, είναι τα Golden Retriever.

Καρκίνος του μαστού

Αυτή η μορφή του καρκίνου, όπως υπογραμμίζει ο κύριος Γινάργυρος, είναι η πιο συχνή σε μη στειρωμένα θηλυκά. Πολύ συχνά αργεί να εντοπισθεί, καθώς αρχίζει απλά σαν ένα μικρό πρηξιματάκι γύρω από τη θηλή.

Δυστυχώς, το πρηξιματάκι αυτό μπορεί γρήγορα να εξελιχθεί σε έναν μεγάλο και επώδυνο όγκο. Αυτός ο όγκος, πολλές φορές, εμφανίζει και έλκη, και είναι πιθανό να αιμορραγεί.

Περίπου το 50% αυτών των όγκων είναι κακοήθεις.

Ωστόσο, αν διαγνωσθούν και αφαιρεθούν πριν κάνουν μεταστάσεις, η πρόγνωση είναι καλή.

Η στείρωση ενός θηλυκού σκύλου, όσο πιο σύντομα γίνεται μετά την πρώτη της περίοδο, τόσο μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του μαστού.

Οι σκύλοι που είναι πιο επιρρεπείς, είναι τα θηλυκά, τα ηλικιωμένα και τα μη στειρωμένα, οποιασδήποτε φυλής.

Τα συμπτώματα του καρκίνου που είναι πιο εύκολα να εντοπιστούν

Ο κύριος Γινάργυρος υπογραμμίζει ότι κάποια συμπτώματα του καρκίνου στους σκύλους είναι πολύ εύκολο να εντοπιστούν, ενώ κάποια άλλα, καθόλου.

Ωστόσο, θα πρέπει να επικοινωνήσετε αμέσως με τον κτηνίατρο σας, εάν παρατηρήσετε τα εξής:

● Παράξενες μυρωδιές που προέρχονται από το στόμα, τα αυτιά, ή άλλο μέρος του σώματος

● Γρομπαλάκια ή πρηξίματα κάτω από το δέρμα του σκύλου

● Κοιλιακό πρήξιμο

● Ξαφνική και μη αναστρέψιμη απώλεια βάρους

● Αλλαγές στη ρουτίνα της τουαλέτας

● Αφύσικες εκκρίσεις από μάτια, στόμα, αυτιά, ή από το απευθυσμένο

● Σημάδια πόνου

● Πληγές, ή ερεθισμούς, που δεν φαίνεται να γιατρεύονται

● Αλλαγές στην όρεξη

● Βήξιμο, ή δυσκολία στην αναπνοή

● Λήθαργο, ή κατάθλιψη

Οι επιλογές θεραπείας για να αντιμετωπιστεί ο καρκίνος

«Οι επιλογές για τη θεραπεία είναι ακριβώς οι ίδιες που έχουν και οι άνθρωποι με αντίστοιχα προβλήματα. Δηλαδή, χειρουργική αφαίρεση, ακτινοθεραπεία, ή χημειοθεραπεία», αναφέρει ο κύριος Γινάργυρος. Η επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής μεθόδου γίνεται αφού ληφθούν υπόψη παράγοντες, όπως:

• Η ηλικία του σκύλου

• Η γενικότερη κατάσταση της υγείας του

• Η μορφή του καρκίνου

• Η βιολογική συμπεριφορά του καρκίνου (καλοήθης, ή κακοήθης)

• Το στάδιο του καρκίνου

Καταλήγοντας, ο κύριος Γινάργυρος, λέει: «Σίγουρα, η διάγνωση του αγαπημένου σας σκύλου με καρκίνο είναι απευκταία, αλλά και μια αρκετά τρομακτική είδηση. Όμως, υπάρχουν, πλέον, αρκετές θεραπευτικές επιλογές, ενώ αναμένονται στο προσεχές μέλλον ακόμη περισσότερες. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η έγκαιρη διάγνωση παίζει, ίσως, τον σημαντικότερο ρόλο στην έκβαση του περιστατικού. Γι’ αυτό, δεν θα πρέπει να διστάσετε να επικοινωνήσετε άμεσα με τον κτηνίατρο σας, αν παρατηρήσετε κάποιο από τα συμπτώματα που προαναφέρθηκαν».

Ο κτηνίατρος, Ελευθέριος Γινάργυρος

● Ο κ. Ελευθέριος Γινάργυρος είναι πτυχιούχος της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Έχει κάνει πρακτική άσκηση σε κλινικές μικρών ζώων στην Αμερική και μετεκπαίδευση στην ακτινολογία, ενώ έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην παθολογία των μικρών ζώων, αλλά και στη χειρουργική.

Έχει συμμετάσχει σε πρακτικά σεμινάρια, πάνω στην τραυματιολογία, την ορθοπεδική, αλλά και τη χειρουργική μαλακών μορίων.

Είναι ενεργό μέλος, του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου (Π.Κ.Σ.), της Ελληνικής Εταιρίας Κτηνιατρικής Ζώων Συντροφιάς (ΕΛ.Ε.Κ.Ζ.Σ.), καθώς και της Εθελοντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδας (Ε.Δ.Κ.Ε.), η οποία προσφέρει βοήθεια σε ζώα που βρίσκονται σε περιοχές όπου δεν υπάρχει κτηνιατρική φροντίδα.