Babygirl: Η Νικόλ Κίντμαν στον πιο τολμηρό της ρόλο

Απ’ τις ταινίες της σεζόν, που δημιούργησε θόρυβο και ιδιαίτερα κατά την προβολή της στο Φεστιβάλ της Βενετίας, όπου κέρδισε η Νικόλ Κίντμαν το βραβείο γυναικείας ερμηνείας, λόγω της τολμηρής προσέγγισης τού ρόλου της, καθοδηγούμενη από την Ολλανδέζα σκηνοθέτιδα Χαλίνα Ρέιν, η οποία μπαίνει στον πειρασμό να εξετάσει την πολυπλοκότητα της σεξουαλικότητας και το θάρρος να απενοχοποιήσει τη γυναικεία επιθυμία.

Στο «Babygirl», οι αναφορές της Ρέιν από το αμερικάνικο σινεμά της δεκαετίας του ’90 αρκετές. Λίγο από «Ολέθρια Σχέση», κάτι από «Αποκαλύψεις», μια υπόνοια από «Γραμματέας» και το φιλμ φαίνεται να πασχίζει να βρει και τη δική του φωνή, την οπτική μιας σκηνοθέτιδας, που φαίνεται να γνωρίζει το θέμα της και αποφεύγει τις χολιγουντιανές, προ 30ετίας, ηθικολογίες, αλλά χάνει την τόλμη της και διαψεύδει τις προσδοκίες, που αφήνει προς το κοινό – πιθανώς και προς τους παραγωγούς της ανεξάρτητης Α24, που ανέλαβε τη χρηματοδότηση της ταινίας.

Λίγα λόγια για το «Babygirl»

Η Ρόμι, είναι είκοσι χρόνια παντρεμένη με τον ιδανικό σύζυγο, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να έχει έναν κανονικό οργασμό μαζί του. Έχει, όμως, μάθει να τους προσποιείται και κάθε φορά που ολοκληρώνουν τη συνεύρεσή τους, εκείνη τρέχει σε κάποιο άλλο δωμάτιο με το λάπτοπ ανά χείρας, για να αυτοϊκανοποιηθεί παρακολουθώντας τα αγαπημένα της σαδομαζοχιστικά πορνό βίντεο. Μαζί έχουν δύο παιδιά, μένουν σε ένα πολυτελές σπίτι και ένα ακόμη καλύτερο στην εξοχή, ο άντρας της είναι θεατρικός σκηνοθέτης και εκείνη έχει μία υψηλή θέση σε μια πολυεθνική εταιρεία ρομποτικής. Στη δουλειά της είναι αυστηρή και σχολαστική και πετυχημένη και το μόνο που της λείπει από τη ζωή της είναι η πολυπόθητη σεξουαλική εκτόνωση, που, όμως, απαιτεί την έκθεση στο ρίσκο, στην απώλεια του ελέγχου και να επιδοθεί χωρίς ενοχές στις φαντασιώσεις υποταγής.

Αυτά όλα θα τα βρει σε έναν πολύ νεότερο της άντρα, νέο εκπαιδευόμενο της εταιρείας, ο οποίος θα αντιληφθεί άμεσα ποιες είναι οι ανάγκες της Ρόμι και θα την κάνει με τη θέλησή της ερωτικό υποχείριό του, μέχρι η κατάσταση να αρχίσει να ξεφεύγει από τον έλεγχο, απειλώντας ακόμη και την οικογενειακή ηρεμία της.

Η Νικόλ Κίντμαν, το ερωτικό σινεμά και οι… αμερικανιές

Η Ρέιν δεν κρίνει την ηρωίδα της, αποφεύγει να την τοποθετήσει ηθικά σε κάποιο κουτάκι και την αφήνει να φτάσει στο όνειρό της, μέσα από προκλήσεις και φαντασιώσεις που πραγματώνονται κόντρα στα ταμπού και τα στερεότυπα που ακολουθούν την ερωτική ζωή των γυναικών.

Ωστόσο, παρότι η σωματική δειλία της ηρωίδας και η αμηχανία των ερωτικών σκηνών λειτουργούν θετικά και πολλές φορές διασκεδαστικά, οι επιλογές της Ρέιν ελαττώνουν μηχανικά την ένταση του κλίματος και εναντιώνονται στην απαιτούμενη κορύφωση της ιστορίας, ενώ δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο και το άστοχο χιούμορ, που έπρεπε να είναι πιο σκοτεινό και σίγουρα υπαινικτικό.

Έτσι κι αλλιώς, το φιλμ, έπειτα από το αρκετά δελεαστικό πρώτο μέρος, που δομείται πικάντικα και γαργαλιστικά, με τη σεξουαλική επιθυμία του παράνομου ζευγαριού, θα αρχίσει να ξεπέφτει σε «αμερικανιές» που δύσκολα χωνεύονται και μάλλον η Ρέιν δεν αντιλαμβάνεται ότι μεταξύ της εξυπνάδας και του ευρήματος η απόσταση είναι πολύ μικρή με την ανοησία και το κλισέ.

Πάντως, η ταινία, που είναι ένα δείγμα ερωτικού σινεμά, ένα είδος που τα τελευταία χρόνια αποφεύγουν στην Αμερική, βλέπεται, αφήνοντας τις απαιτήσεις για κάτι ξεχωριστό έξω από το σινεμά, χαλαρά και αυτό κυρίως λόγω των ερμηνειών. Της ριψοκίνδυνης και θαρραλέας Νικόλ Κίντμαν, που αποφεύγει τις παγίδες του σεναρίου και διατηρεί την αυτοσυγκέντρωσή της και την ερμηνευτική της εκφραστικότητα σε υψηλά επίπεδα – δεν πήγε χαμένη η εκπαίδευσή της από τον Κιούμπρικ στο «Μάτια Ερμητικά Κλειστά» – και του πολύ καλού Χάρις Ντίκινσον, που αποτελεί ένα άψογο δείγμα νεανικής αρρενωπότητας και της διφορούμενης ερμηνείας του, που ορισμένες φορές δίνει και τον τόνο στον ερωτισμό της ταινίας.

Υπάρχει, όμως και ο Αντόνιο Μπαντέρας, στον κόντρα ρόλο του άντρα που δεν μπορεί να ικανοποιήσει τη γυναίκα του, αλλά τα καταφέρνει μια χαρά, κρατώντας τις ισορροπίες ανάμεσα στην καλοσυνάτη τρυφερότητά του, την προδοσία και την οργή, δίνοντας τη δική του αξιοπρόσεκτη παράσταση.

Ερωτικό θρίλερ, αμερικανικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Χαλίνα Ρέιν, με τους Νικόλ Κίντμαν, Χάρις Ντίκινσον, Σόφι Γουάιλντ, Αντόνιο Μπαντέρας, Χάιτε Γιάνσεν, Έσθερ ΜακΓκρέγκορ κα.

Προπώληση εισιτηρίων στο inTickets.