Γιώργος Μπλάνας: Παράθυρα στο χάος

Ο γκρεμός

Του λέει το κύμα: Θα σε πάρω στον βυθό μου·
κι αυτός ανοίγει το πανί
και λέει: Δεν έχω φοβηθεί
άλλον ποτέ από τον ίδιο τον εαυτό μου!

Του λέει η γη: Δεν θα σου δώσω τον καρπό μου·
κι αυτός αρπάζει το υνί
και λέει: Δεν έχω φοβηθεί
άλλον ποτέ από το ίδιο το μυαλό μου!

Του λέει η φωτιά: Δεν θα σου δώσω την καρδιά μου·
κι αυτός φουρνίζει το ψωμί
και λέει: Δεν έχω φοβηθεί
άλλον ποτέ από τα ίδια τα όνειρά μου!

Του λέει ο κόσμος: Θα χαθείς στην άβυσσό μου·
κι αυτός αρπάζει ένα κλαδί
και λέει: Δεν έχω φοβηθεί
άλλον ποτέ από τον ίδιο τον γκρεμό μου!

Ποίημα του Γιώργου Μπλάνα, ο οποίος έφυγε προχθές από τη ζωή, σε ηλικία 65 ετών.

Ο Γιώργος Μπλάνας, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας, μεταφραστής και επιμελητής εκδόσεων, πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο των γραμμάτων το 1987 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής Η ζωή κολυμπά σαν φάλαινα ανύποπτη πριν την σφαγή.

Εξέδωσε ικανό αριθμό ποιητικών συλλογών και μετέφρασε πλήθος αρχαίων ελλήνων και ξένων συγγραφέων.

Στο πλαίσιο συνέντευξης που είχε παραχωρήσει στο «Βήμα» και στη συνάδελφο Έρη Βαρδάκη, το περασμένο καλοκαίρι, ο Μπλάνας έλεγε μεταξύ άλλων τα εξής:

Από τη μετάφραση των ελληνικών και σαιξπηρικών δραματικών ποιημάτων βγαίνεις μυημένος στο μυστήριο της ποίησης. Δεν υπάρχει υψηλότερη πνευματική εμπειρία. Κουβαλάς αυτούς τους γίγαντες μαζί σου. Σου λένε: «Πρόσεχε! Πού τη βρήκες αυτή τη λέξη; Άρχισες πάλι τις κοινοτοπίες;» Τέτοια πράγματα. Ύστερα, έχουν σπουδαίες ιδέες: παράθυρα στο χάος.