Μιχάλης Πιερής: Το πάθος της εκδίκησης

Μήδεια

Σ’ αγάπησα γιατ’ ήσουν ξένος, σε μίσησα
σαν έγινες δικός. Σ’ αγάπησα γιατ’ ήσουν
ξένος, ο πιο ωραίος ξένος που έφτασε ποτέ
στον τόπο μου κι ήμουν η πιο ωραία
ξένη που είδες σαν έφτασες σε ξένη χώρα.

Tώρα κινούμαι μες στο ρυθμό του φονικού.

Tο μόνο πάθος μου το πάθος της εκδίκησης.
Ξέρω πόσο γλυκιά η ηδονή της προδοσίας.
Γιατί με πρόδοσες εμέ!, που πρόδοσα
δικούς και φίλους, πρόδοσα την πατρίδα μου
για να συρθώ στα πόδια σου σαν σκλάβα.

Μα τώρα δεν είμαι πια η όμορφη. Δεν είμαι
η ξένη σκλάβα. Είμαι μια μάγισσα κακών
νερών, έργων φαρμακερών και σκοτεινών
ερώτων. Είμαι η φόνισσα της φύτρας μου.

Η φαρμακούσα* παρά το φαρμάκι

Από την ποιητική συλλογή του Μιχάλη Πιερή Νέκυιες, αποδημίες, επιφάνειες (εκδόσεις «Ύλαντρον», Λευκωσία, 2018).

Ο κύπριος λογοτέχνης, κριτικός και πανεπιστημιακός δάσκαλος Μιχάλης Πιερής, ο οποίος συνέβαλε ουσιωδώς στην εδραίωση των νεοελληνικών σπουδών στη μεγαλόνησο, έφυγε από τη ζωή πριν από δύο ακριβώς χρόνια, στις 3 Νοεμβρίου 2021.

Γεννημένος το 1952 στην Εφταγώνια (Επταγώνια) Λεμεσού, ο Πιερής, μετά την ολοκλήρωση της εγκύκλιας παιδείας του στη Λεμεσό, σπούδασε φιλολογία και θέατρο στη Θεσσαλονίκη (ΑΠΘ, Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης), ενώ συνέχισε τις σπουδές του στο Σίδνεϋ.

Δίδαξε και εργάστηκε σε διάφορα πανεπιστημιακά ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα της Ελλάδας, της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας.

Ο Πιερής υπηρέτησε στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου επί 27 συναπτά έτη (1992-2019), ενώ πρωτοστάτησε στην ίδρυση και τη λειτουργία της Φιλοσοφικής Σχολής, του Σχολείου Ελληνικής Γλώσσας, του Θεατρικού Εργαστηρίου και του Πολιτιστικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Ποιητικές συλλογές, πεζά κείμενα, πληθώρα μελετών στο χώρο της μεσαιωνικής, αναγεννησιακής και νεοελληνικής γραμματείας, καθώς και θεατρικές διασκευές, υπήρξαν οι καρποί της πολυσχιδούς δράσης του Πιερή, του ανήσυχου αυτού πνεύματος των γραμμάτων και των τεχνών.

Εξάλλου, ο Πιερής μετέφρασε ξένη ποίηση και αρχαίο ελληνικό δράμα, ενώ η δική του ποίηση μεταφράστηκε και τιμήθηκε με διακρίσεις σε χώρες του εξωτερικού.

*Φαρμακούσα: αυτή που προκαλεί ψυχική πίκρα και οδύνη, που ποτίζει τους ανθρώπους με φαρμάκι.