Γιατί στο ΠΑΣΟΚ ας κρατήσουν οι χοροί και να μην ανοίξουν οι σαμπάνιες

Το ΠΑΣΟΚ, κατά πολλούς, πήρε το… αργυρό μετάλλιο στην κούρσα των εκλογών. Αδιαμφισβήτητα ένα κόμμα που το 2019 είχε 8,10% και πλέον έχει 11,46%, μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένο.

Δεν είναι δα και λίγες 3 μονάδες. Ούτε το γεγονός ότι από 457 χιλιάδες σταυρούς έφτασε τους 675 χιλιάδες και η Κ.Ο. του ομάδα μέχρι τις 25 Ιουνίου θα αποτελείται από 41 βουλευτές έναντι 21.

Δικαίως να είναι χαρούμενοι στη Χαριλάου Τρικούπη και δικαίως να ελπίζουν ότι μπορούν να αντικαταστήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο ρόλο του ηγεμόνα της Κεντροαριστεράς.

Να ελπίζουν ότι έχουν ρεύμα και ότι στις επόμενες εκλογές το ποσοστό θα αυξηθεί περισσότερο και θα μειωθεί η ψαλίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλωστε, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το ΠΑΣΟΚ ήταν ο ιδιοκτήτης του κεντροαριστερού χώρου, ο ΣΥΡΙΖΑ μουσαφίρης είναι που πήρε την καρέκλα και δεν την αφήνει.

Υπέροχα όλα αυτά για το ΠΑΣΟΚ, αλλά μήπως υπάρχουν λόγοι που δεν πρέπει να πανηγυρίζει; Μήπως οι σαμπάνιες να μείνουν για αργότερα αφού τώρα προέχει η δουλειά;

Ακουγα χθες στέλεχος του ΠΑΣΟΚ να λέει μεταξύ άλλων: «Η Νέα Δημοκρατία πήρε λιγότερους σταυρούς από εμάς σε σχέση με το 2019». Ωραία πολιτική ανάλυση. Συγκρίνεις ένα κόμμα που κυβέρνησε επί 4 χρόνια, με άπειρα λάθη και μεγάλη φθορά με ένα μικρό κόμμα που τώρα προσπαθεί να ξαναβρεί τα πατήματά του.

Αστο σύντροφε… Δεν το ΄χεις.

Η Νέα Δημοκρατία σε σύγκριση με το 2019 πήρε 150 χιλιάδες ψήφους περισσότερες, και το ΠΑΣΟΚ πήρε 220 χιλιάδες σταυρούς περισσότερους. Δεν καθιστά το δεύτερο πιο επιτυχημένο από το πρώτο. Ετσι για να εξηγούμαστε.

Από την άλλη, ας διαβάσουμε τους αριθμούς διαφορετικά κι όχι όπως θέλουν ορισμένοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο πιο συγγενής χώρος για το ΠΑΣΟΚ και μεγάλος συναγωνιστής στη μάχη για την Κεντροαριστερά, έχασε 600 χιλιάδες σταυρούς σε σύγκριση με το 2019.

Το ΠΑΣΟΚ γιατί πήρε μόνο 220 χιλιάδες περισσότερους και μάλιστα όχι μόνο από τη δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά από όλους τους χώρους; Δεν θα έπρεπε να κατακτήσει μεγαλύτερο μερίδιο ένα κόμμα που διεκδικεί τον δικό του, παραδοσιακό πολιτικό χώρο;

Για να μη μιλήσουμε για κάστρα του ΠΑΣΟΚ στα οποία το κόμμα δεν πήγε πολύ καλά.

Αυτά, λοιπόν, δεν είναι για να τα πανηγυρίζουν στη Χαριλάου Τρικούπη. Ειδικά από τη στιγμή που σε ένα μήνα έχουμε νέες εκλογές και κανείς δεν γνωρίζει τι μπορεί να γίνει.

Να το πούμε ξεκάθαρα. Στο πρώτο γύρο το ΠΑΣΟΚ έχει κάθε λόγο να χαμογελά, στον δεύτερο θα αποδείξει ότι δεν είναι συγκυριακή η άνοδός του.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει μια μεγάλη ευκαιρία, αλλά κι ένα μεγάλο βάρος στους ώμους του: Να πείσει τους πολίτες στο χώρο του κέντρου, και αυτούς που έμειναν εδώ αλλά και όσους έχουν μετακινηθεί προς τα δεξιά, ότι είναι δύναμη αλλαγής, δύναμη ανατροπής και ένα κόμμα το οποίο μπορούν να εμπιστευτούν καθώς έχει απαλλαγεί από τα βαρίδια του παρελθόντος.

Αν το καταφέρει αυτό θα κρατήσει τις δυνάμεις του στις εκλογές, θα βάλει παρακαταθήκη για την τελική «επίθεση» στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα και την ηγεμόνευση στην Κεντροαριστερά.

Στο χώρο του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν πολλά νέα παιδιά, καθαρά, καλοί επαγγελματίες με δουλειές κι όχι χαραμοφάηδες και παρατρεχάμενοι.

Και καταγράφεται ένα ρεύμα στο χώρο της νεολαίας που αν το εκμεταλλευτεί η ηγεσία του κόμματος μπορεί να φτιάξει μια πολύτιμη πολιτική «μαγιά» για το μέλλον.

Υπάρχει, όμως, πολύς δρόμος ακόμη και στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να αποτιμήσουν το εκλογικό αποτέλεσμα χωρίς αλαζονείες και σνομπ διάθεση.

Αλλά να το θεωρήσουν ως μια δεύτερη ευκαιρία που τους δίνει ο ελληνικός λαός για να γίνουν καλύτεροι, πιο αποτελεσματικοί, με θέσεις και πρόγραμμα επί τη βάση αρχών, χωρίς «θολούρες» και αδιάφορες στρατηγικές.

Ως τότε… ας κρατήσουν οι χοροί.