Η ταινία της εβδομάδας: Ο Φατίχ Ακίν σκηνοθετεί την αυτοβιογραφία ενός Γερμανού σταρ της ραπ

Η ζωηρή διασκευή του Φατίχ Ακίν της αυτοβιογραφίας «Όλα ή τίποτα» του Γερμανού σταρ της ραπ, Xatar, το 2015, έχει όλο τον στόμφο και τη «βομβαρδιστικότητα» ενός δράματος μεγαλύτερου από τη ζωή. Όταν η χωρίς ανάσα αφήγηση επιβραδύνει και καταλαγιάζει, γίνεται μια πιο εμπεριστατωμένη ταινία, με άξονα μια χαρισματική ερμηνεία από τον Εμίλιο Σακράγια.

Η δημοτικότητα του Xatar, η χρήση της μουσικής του σε όλη τη διάρκεια και η μυώδης κινηματογράφηση αναμένεται να αποτελέσουν μια σπουδαία κινηματογραφική πρόταση.

Η ενέργεια και η ένταση των πρώτων 20 λεπτών της ταινίας μοιάζει με επίθεση. Στη Συρία του 2010, ο Giwar Hajabi, γνωστός και ως Xatar, ρίχνεται σε ένα βίαιο, γεμάτο κόσμο κελί φυλακής και βασανίζεται για να τον αναγκάσουν να αποκαλύψει πού βρίσκεται μια κρυψώνα με κλεμμένο χρυσό.

Photo: YouTube

Το στόρι

Η εμπειρία αυτή πυροδοτεί παιδικές αναμνήσεις από τον συνθέτη πατέρα του Eghbal (Kardo Razzazi) και τη φυλάκισή του κατά την έναρξη της ιρανικής επανάστασης του 1979.

Στη συνέχεια, βιαζόμαστε να ζήσουμε την άνοδο του Χομεϊνί, τη φυγή, τις συγκρούσεις και μια αδάμαστη αγωνίστρια της ελευθερίας μητέρα, τη Ρασάλ (Μόνα Πριζάντ), η οποία βρίσκει καταφύγιο από τις βόμβες που πέφτουν για να τον γεννήσει σε μια σπηλιά γεμάτη νυχτερίδες.

Δείτε το τρέιλερ

«Το όνομά σου θα είναι Giwar», δηλώνει. «Γεννημένος από τον πόνο».

Σύντομα έχουμε κάνει το άλμα στο Παρίσι του 1986 και στη συνέχεια στη Βόννη, καθώς η οικογένεια των προσφύγων προσπαθεί να φτιάξει μια νέα ζωή. Όλα αυτά αποδίδονται με τις πιο πλατιές πινελιές και η λεπτότητα είναι στο απυρόβλητο.

Η εγκληματική ζωή

Παρακολουθούμε την εγκληματική ζωή του Χατζάμπι, από πορτιέρη του Άμστερνταμ σε έμπορο κοκαΐνης, σε έναν κόσμο όπου οι πραγματικά κακοί τύποι φαίνεται να έχουν αντιγράψει τους διαλόγους τους από τον Ρέιμοντ Τσάντλερ. Στην πορεία υπάρχουν υπενθυμίσεις της διαφορετικής ζωής που θα μπορούσε να έχει ζήσει ο Χατζάμπι.

Η σκληρά εργαζόμενη, πολύπαθη μητέρα του παραμένει πιστή σε αυτόν και ο ίδιος τρέφει μια φλόγα για την παλιά γειτόνισσα Σιρίν (Σογκόλ Φαγκανί) που τώρα σπουδάζει ιατρική. Η μόνη σταθερά μέσα από τις πολλές νέες του εκκινήσεις είναι το ενδιαφέρον για τη μουσική, που κληρονόμησε από τον πατέρα του, και η αγάπη για τη ραπ. Είναι η αποφασιστικότητά του να ξεκινήσει τη δική του δισκογραφική εταιρεία (υποσχόμενος μουσική «από gangstas για gangstas») και ο τρόπος που επιλέγει να τη χρηματοδοτήσει είναι να στήσει μια περίτεχνη ληστεία που τελικά τον οδηγεί σε εκείνο το κελί στη Συρία.

Photo: YouTube

Photo: YouTube

Ένα δράμα ενηλικίωσης 

Το Χρυσάφι του Ρήνου είναι ένα ελλειμματικό μείγμα δράματος ενηλικίωσης, θρίλερ ληστείας, αγνού ρομάντζου και ιστορίας της καταγωγής ενός σταρ ράπερ. Ο Ακίν επινοεί μερικές εντυπωσιακές στιγμές, όχι μόνο όταν οι κακοποιοί συγκεντρώνονται σιωπηλά γύρω από το αφεντικό του εγκλήματος, όπως οι φτερωτοί εχθροί στα Πουλιά του Χίτσκοκ. Υπάρχουν επίσης κωμικά στοιχεία, καθώς μια ληστεία ματαιώνεται από ένα μποτιλιάρισμα ή όταν ο Χατζάμπι πρέπει να καταφύγει στο να ραπάρει κάτω από μια κουβέρτα της φυλακής, καθώς ηχογραφεί κρυφά το πρώτο του άλμπουμ.

Πρόκειται για έναν πολύ μάτσο, γεμάτο τεστοστερόνη κόσμο με τους περισσότερους γυναικείους χαρακτήρες να παραγκωνίζονται, αν και ο Χατζάμπι αλλάζει έναν στίχο για να αναγνωρίσει ότι «η μητέρα ήταν ο άντρας του σπιτιού», όταν η μητέρα του επισημαίνει τον μισογυνισμό των στίχων του. Ο Emilio Sakraya κάνει τον Hajabi ένα συμπαθητικό, αδιόρθωτο κακό παιδί, αποκαλύπτοντας την εξυπνάδα, τη γοητεία και τη φιλοδοξία που λειτουργούν κάτω από τον χαρακτήρα του σκληρού άντρα που έχει επιλέξει να υποδυθεί.