Το πρώτο σενάριο έμοιαζε εντυπωσιακό, εξού και κυκλοφόρησε ευρέως μεταξύ των συνωμοσιολόγων: καίνε τα δάση για να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες!

Στην πραγματικότητα βέβαια κάτι τέτοιο δεν έχει λογική, αφού το άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος επιτρέπει κατ’ εξαίρεση τη μεταβολή στη χρήση δασών και δασικών εκτάσεων για λόγους δημοσίου συμφέροντος – όπως για παράδειγμα η εγκατάσταση μιας αιολικής μονάδας.

Το αν οι ανεμογεννήτριες είναι όμορφα ή άσχημα αντικείμενα και το τι μεγέθους ανεμογεννήτρια πρέπει να τοποθετείται πού είναι μια άλλη συζήτηση. Πάντως δεν χρειάζεται να κάψεις ένα δάσος για να την εγκαταστήσεις.

Το άλλο πρόβλημα με αυτό το σενάριο ήταν ότι δεν είχε κάποιον κακό, κάποιον ένοχο, εναντίον του οποίου να διοχετευθεί η λαϊκή οργή. Εμεινε έτσι ο Πολάκης να μιλά για «το σχέδιο ‘εκκενώστε και ας καεί το σύμπαν’ για να έρθουν οι επενδυτές του real estate στο Τατόι και οι ανεμογεννήτριες (και) στη Βόρεια Εύβοια», και οι υπόλοιποι πέρασαν σε μια άλλη εκδοχή.

Εκτός από τον Μητσοτάκη, που ως γνωστόν ηδονίζεται όπως ο Νέρων να βλέπει δάση να καίγονται, στο εδώλιο του κατηγορουμένου πρέπει να οδηγηθεί και η Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Κι αυτό επειδή το 2012 εισηγήθηκε ως δικαστής του ΣτΕ να επιτραπεί η ανάπτυξη αιολικών πάρκων σε αναδασωτέες περιοχές.

Η περιβαλλοντική ευαισθησία της Προέδρου της Δημοκρατίας δεν θα έπρεπε να αμφισβητείται. Ο ρόλος της, για παράδειγμα, στην ακύρωση της εκτροπής του Αχελώου στον Θεσσαλικό Κάμπο ήταν καταλυτικός.

Αλλά και η εισήγησή της εκείνη το περιβάλλον ήθελε να προστατεύσει, καθώς είχε στόχο να άρει την αντίφαση ανάμεσα στο προαναφερθέν άρθρο 24 παρ. 1 και το άρθρο 117 παρ. 3 που ορίζει ότι οι αναδασωτέες εκτάσεις αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό.

Διότι αν στις αναδασωτέες εκτάσεις απαγορευόταν η ανάπτυξη αιολικών πάρκων, οι αντίπαλοι των τελευταίων θα είχαν κάθε λόγο να καίνε τις εκτάσεις όπου θα αποφασιζόταν η εγκατάστασή τους.

Αυτά είναι ψιλά γράμματα όμως για τους έξαλλους, τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά. Αφού λοιπόν οι πρώτοι κατηγόρησαν την Πρόεδρο για μειωμένο πατριωτισμό (επειδή δήθεν αφαίρεσε τη σημαία από το γραφείο της) και οι δεύτεροι για εθνικισμό (επειδή πήγε στον φράχτη του Εβρου), τώρα ενώνονται για να την κατηγορήσουν περίπου ως συνένοχο με τους κατασκευαστικούς ομίλους για τον εμπρησμό των δασών.

H ανοησία είναι ανίκητη και τα άκρα ειδικεύονται στο να την καλλιεργούν. Διευθυντής εφημερίδας όμως αναρωτήθηκε χθες αν, υπό το φως των «αποκαλύψεων για τη δικανική της πεποίθηση», η Πρόεδρος θα μπορέσει στο μέλλον να επισκεφθεί τη Βόρεια Εύβοια ή την Ηλεία.

Αυτό θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως προκαταβολική δικαιολόγηση πράξεων βίας.

Ας επιστρέψουμε λοιπόν ξανά στην αφετηρία. Και ας διακηρύξουμε τη σημασία της προστασίας των θεσμών.