Ενα λάθος στρατηγικής

Το δίλημμα είναι στρατηγικό, θα έπρεπε κανονικά να απασχολεί σοβαρά την Κουμουνδούρου, αν και όπως όλα δείχνουν, οι αποφάσεις έχουν ληφθεί, μάλλον προχείρως, προς ικανοποίηση του Μαξίμου. Ο λόγος αφορά στις κινητοποιήσεις που θα οργανωθούν από Σεπτέμβριο, ενάντια στο μέτρο της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Με μια πρώτη ματιά, η εξέλιξη συνιστά βούτυρο στο ψωμί του κ. Τσίπρα, των συν αυτώ και του ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα. Με μια δεύτερη, όμως, αντιλαμβάνεται κανείς ότι αποτελεί μια πρώτης τάξεως παγίδα, στην οποία, αν πέσει, κινδυνεύει να σπαταλήσει το μισό από το «λίπος» της ανήσυχης αντιπολίτευσης που επαγγέλλεται σχεδόν με το καλημέρα.

Ο λόγος; Ας υποθέσουμε ότι οι εν λόγω κινητοποιήσεις, που σχεδόν προαναγγέλλονται, τελικώς πραγματοποιούνται, με τη στήριξη, αν όχι την κάλυψη, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι αποτυγχάνουν, υπό την έννοια ότι δεν χαρακτηρίζονται από το μέγα πλήθος των διαδηλωτών που προσδοκούν στην Κουμουνδούρου ότι θα συμμετέχει και κυρίως το μέγα πάθος στο οποίο ελπίζουν και επενδύουν. Και ολοκληρώνονται χωρίς να θυμίζει η Πλατεία Συντάγματος «δρόμο που του περνούν καλώδια», όπως κάποιοι λένε δεξιά κι αριστερά. Τότε, τι γίνεται;

Στον ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν χάσει από πολύ νωρίς: α) ένα από τα ισχυρότερα μέσα πίεσης που θεωρούν ότι διαθέτουν απέναντι στην κυβέρνηση, όταν «απειλούν» κάθε φορά ότι «θα κατεβάσουν κόσμο στους δρόμους», ενώ παράλληλα θα χάσουν και β) ένα από τα ισχυρότερα συγκολλητικά μέσα που διαθέτουν, για να διατηρούν τον κομματικό τους μηχανισμό σε εγρήγορση, στη βάση της λογικής ότι «θα τους τελειώσουμε στους δρόμους και στις πλατείες» και θα επιστρέψουμε στην εξουσία, ακολουθώντας το μονοπάτι του 2014.

Και κάπου εδώ φτάσαμε στο κρίσιμο ζητούμενο: Υπάρχει ακόμα αυτό το μονοπάτι ή έχει χορταριάσει; Αν πιστέψουμε έναν από τους «βετεράνους της πλατείας», που έκαναν καριέρα αξιοποιώντας το κλίμα εκείνων των ημερών, δηλαδή τον Γιάνη Βαρουφάκη, όχι μόνο δεν υπάρχει μονοπάτι, αλλά έχουν χαθεί προ πολλού και τα τελευταία ίχνη του.

Ηταν αυτός, άλλωστε, που σε ανύποπτο τηλεοπτικό χρόνο, δίνοντας συνέντευξη σε κάποιο κανάλι, είχε προειδοποιήσει τους πρώην συντρόφους του ότι αν ελπίζουν σε νέο πάλης ξεκίνημα, στη βάση εκείνου του μοντέλου, απλώς θα απογοητευθούν.

Για προφανείς, αντικειμενικούς λόγους, με τον σημαντικότερο να έχει να κάνει με το γεγονός ότι από το 2015 έως σήμερα μεσολάβησαν 4,5 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον ένα Μνημόνιο κ.λπ., κ.λπ. Και για πολλά μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Βαρουφάκη, αλλά όχι για άγνοια του προς τα πού πάει το κύμα. Αλλωστε, καβαλώντας το, βρίσκεται σήμερα στη Βουλή, στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ…