Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Ε’)

Ο Αισχύλος εκφράζει τα ιδανικά της εποχής των θριάμβων του ελληνισμού, έχει βαθιά πίστη στη θεία δικαιοσύνη, προσήλωση στην ελευθερία, τη δημοκρατία και τη νομιμότητα.

Η θεϊκή εξουσία συντρίβει αμείλικτα τους θνητούς, ενώ η θεία βούληση του Δία κυριαρχεί παντού.

Ο άνθρωπος φέρει την ευθύνη για τις πράξεις του, για τις οποίες καλείται να πληρώσει, αλλά μέσω του πάθους αυτού έρχεται η γνώση, αποκτάται η φρόνηση. Οι ήρωες του Αισχύλου είναι μεγάλοι και στην ακμή και στην πτώση τους.

Στην αισχύλεια τραγωδία αναμετρώνται διαρκώς η ανεξέλεγκτη δύναμη του θεού και η καταστροφική αδυναμία του ανθρώπου, η πίεση της αναπότρεπτης μοίρας και η προσωπική βούληση, η μεταφυσική ανάγκη και η ατομική ελευθερία.

Η συμφιλίωση, η αποκατάσταση της πολιτικής και κοσμικής τάξης επέρχεται στο τέλος της τριλογίας.

Διακριτικά γνωρίσματα στο έργο του Αισχύλου είναι η χρήση εικόνων και η λαμπρότητα του θεάματος, η λυρική έξαρση, η ευρύτητα των εκφραστικών μέσων, η γλωσσική μεγαλοπρέπεια (ετυμολογικές ερμηνείες, αφθονία νεολογισμών, πλούτος χαρακτηριστικών επιθέτων και μετοχών, αλλεπάλληλες μεταφορές), που βρίσκεται σε αντιστοιχία με το μεγαλείο, αλλά και τη μελαγχολική διάθεση των ηρώων.

Ο ποιητής χρησιμοποιεί υψηλές λέξεις, για να εκφράσει υψηλά διανοήματα.

Έξοχος δραματουργός, ο Αισχύλος προβάλλει ένα θέαμα επιβλητικό χάρη στις σκηνοθετικές καινοτομίες και τα δραματικά ευρήματά του, όπως είναι η προσθήκη δεύτερου υποκριτή, η αύξηση των διαλογικών μερών, η μείωση της έκτασης των χορικών και των μελών του χορού, η θεματικά συνεχόμενη τριλογία, η βελτίωση της χορογραφίας, ο τολμηρός σκηνογραφικός και ενδυματολογικός πειραματισμός.

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Α’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Β’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Γ’)

Αισχύλος, το πνεύμα του δικαίου (Μέρος Δ’)