Mια προγαμιαία ερωτική εμπλοκή του πατέρα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 στο Χαλάνδρι έρχεται να ζωντανέψει στα μάτια του γιου του πολλά χρόνια αργότερα, όταν παγιδεύεται κι ο ίδιος στις επιλογές του (χωρισμένος από τη γυναίκα του και απομακρυσμένος από το παιδί του), παραμένοντας έγκλειστος σε ένα μοναχικό δωμάτιο. Η σχέση μίσους και λατρείας του γιου με τον πατέρα είναι το θέμα που διατρέχει το αφήγημα του Νίκου Παναγιωτόπουλου.

Ο ήρωάς του είναι ήδη αντιμέτωπος με τον εντεκάχρονο δικό του γιο, που ετοιμάζεται εκών-άκων να μπει στον πύρινο κύκλο που για να φτάσει στην αποδοχή και στην κατανόηση πρέπει πρώτα να περάσει από την αμφισβήτηση και την απόρριψη. Το αδήριτο αυτό κληρονόμημα από γενιά σε γενιά αποκτά στην αφήγηση του βιβλίου την εικόνα της όψιμης αποκάλυψης ενός οικογενειακού μυστικού που καταδίκασε εφ’ όρου ζωής τον πατέρα σε καθεστώς πανικού, κάνοντας τον γιο του να τον αρνηθεί διαρρήδην, χωρίς να αποκατασταθεί ποτέ καθ’ ολοκληρίαν η επαφή μεταξύ τους.

Διαβάστε περισσότερα εδώ