Αυτό το βιβλίο δεν μοιάζει με κανένα προηγούμενο της Αμάντας Μιχαλοπούλου και την ίδια στιγμή περιέχει όλα τα προηγούμενα. Ενας πειραματισμός της συγγραφέως με τις τεχνικές του μυθιστορήματος, με την έννοια του αφηγηματικού χρόνου, με τους ήρωες ως πολλαπλά είδωλά της και με την ίδια ως μυθιστορηματική ηρωίδα. Το «Μπαρόκ» ξεκινάει in media res, στην τωρινή ηλικία της. Και η αφήγηση ξετυλίγεται προς τα πίσω, στην αφετηρία της ζωής της, με μια απορριπτική διάθεση προς τη νοσταλγία. Αντιθέτως, όσο πιο κοντά φτάνει στο παρελθόν τόσο μεγαλύτερη αισιοδοξία αποπνέει. Μέσα σε πενήντα μικρά κεφάλαια – όσα και τα χρόνια της ζωής της – η Μιχαλοπούλου γράφει αναμνήσεις πάνω σ» ένα παλίμψηστο. Οχι για να επιχειρήσει μια ελεγχόμενη αυτοανάλυση, αλλά για να συμπεριλάβει όσο το δυνατόν περισσότερους άλλους. Περισσότερους αναγνώστες.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines