Κατά το κοινώς λεγόμενο, ο Αλέξης Τσίπρας την πάτησε.

Με τον τρόπο που εξελίχθηκε το δημοψήφισμα στα Σκόπια, φάνηκε ότι αδίκως είχε εμφανιστεί επισπεύδων σε μία μία συμφωνία προβληματική, ότι χαμένες πήγαν οι αγκαλιές και τα πανηγύρια στις Πρέσπες και ότι μέχρι στιγμής, ο μόνος που έχει κάθε δικαίωμα να πανηγυρίζει είναι ο Πάνος Καμμένος.

Οι δικές του προβλέψεις και επιθυμίες έχουν μέχρις στιγμής επιβεβαιωθεί και η έξοδός του από την κυβέρνηση λόγω του Σκοπιανού μάλλον αναβάλλεται επ’ αόριστον.

Για άλλη μία φορά και για οποιονδήποτε λόγο, αποδείχθηκε ότι ερήμην των πολιτών σχεδιάζονται διάφορα και ότι όταν έρχεται η ώρα όλοι εκπλήσσονται. Επειτα αρχίζουν οι αξιολογήσεις για τους εθνικιστές, τους λαϊκιστές, τους ακροδεξιούς κλπ. Πάντοτε διαπιστώσεις κατόπιν εορτής. Ακυρες από πολιτικής απόψεως, δηλαδή.

Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση πλέον, στα Σκόπια ο Ζάεφ είναι δέσμιος, αν όχι όμηρος της αντιπολίτευσης. Θα πρέπει να αγνοήσει το μήνυμα της ογκώδους αποχής και να φέρει στην Βουλή μία συμφωνία, με την οποία μεγάλο τμήμα των πολιτών της χώρας του προφανώς διαφωνεί. Παρεμπιπτόντως, η διαφωνία έγκειται στο ότι δεν θα λέγονται «Μακεδονία» νέτα σκέτα, «Μακεδόνες» νέτα σκέτα και επειδή δεν θα μπορούν να λένε ότι ο Μεγαλέξανδρος ο Αριστοτέλης, η Πέλλα, η Θεσσαλονίκη και ο ΠΑΟΚ είναι δικά τους. Όλα αυτά δείχνουν ότι το μπέρδεμα είναι μπροστά μας και όχι στο παρελθόν.

Η άλλη επιλογή του Ζάεφ είναι να πάει σε εκλογές. Καταλαβαίνουμε τι περιπολοκή θα υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση και υπό τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν. Μπορεί κανείς από όσους άρχισαν να κάνουν όλες αυτές τις διαιρέσεις και τους πολλαπλασιασμούς το βράδυ της Κυριακής για να πείσουν ότι το δημοψήφισμα είναι έγκυρο, να στοιχηματίσει για το αποτέλεσμα; Δύσκολο…

Τι σημαίνουν όλα αυτά για εμάς;

Αν ο Ζάεφ είναι όμηρος της αντιπολίτευσης και του προέδρου Ιβανόφ, ο οποίος είχε καλέσει τους πολίτες σε αποχή και εισακούστηκε, ο Τσίπρας είναι δέσμιος του Ζάεφ, των Σκοπιανών, του Ιβανόφ και όλων των παιχτών και παραμέτρων σε αυτήν την σκακιέρα. Και επιπλέον, περισσότερο από ποτέ όμηρος του Πάνου Καμμένου. Εκεί που την προηγούμενη εβδομάδα τον είχε ξεγράψει και ετοιμαζόταν να τον εκβιάσει με το Σκοπιανό, τώρα οι ρόλοι αντιστρέφοναι. Ο Καμμένος κρατά και πάλι στα χέρια του το κλειδί της κυβέρνησης και μπορεί να διαπραγματευτεί ό,τι θέλει.

Και επίσης, το μεγάλο κρίμα: Πώς να διαπραγματευτείς τώρα τις συντάξεις και τα χατίρια στην Μέρκελ για το προσφυγικό, με αντάλλαγμα την έγκριση της συμφωνίας των Πρεσπών;

Όσο για το παραμύθι που ήθελε τον Τσίπρα να φορτώνει στον Μητσοτάκη την καυτή πατάτα του Σκοπιανού, και αυτό πάει περίπατο. Ο Μητσοτάκης έχει πλέον κάθε επιχείρημα ώστε να πει ότι η συμφωνία δεν υπάρχει και να διεκδικήσει μία άλλη.

Είναι πράγματι για να αναρωτιέται κανείς…. Πώς την πάτησε έτσι ο κ. Τσίπρας, αυτός ο μαέστρος της διαπραγμάτευσης;