«Το Αμόρε είναι όλα τα ονόματα, όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, οι συνεργάτες. Ολοι, όλοι»: Αυτή είναι η πρώτη του κουβέντα, η πρώτη του αντίδραση στην ιδέα αυτού του αφιερώματος. «Μόνο εγώ θα μιλήσω;». Ναι. Για να πιάσουμε το νήμα από την αρχή (1991) και να το πάμε ως το τέλος (2008). Μια φορά κι έναν καιρό…

Κύριε Χουβαρδά, πώς γεννήθηκε η ιδέα του Αμόρε;
«Στη φάση που ήμουν πριν, είχα κλείσει έναν κύκλο προσωπικών σκηνοθετικών εργασιών. Ενιωθα ένα αδιέξοδο. Δεν ήλεγχα τις συνθήκες παραγωγής στα κρατικά θέατρα της εποχής. Υπήρχε μια μόδα με ομάδες, αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολο να στήσεις μια σοβαρή επαγγελματική ομάδα με έναν δικό της χώρο. Είχα λίγα χρήματα στην άκρη. Τότε οι οικονομικές συνθήκες δεν ήταν σκοτεινές και σκληρές όπως τώρα, ενώ δειλά-δειλά υπήρχαν και οι επιχορηγήσεις. Ξεκίνησα μαζί με την αισιοδοξία που υπάρχει πάντα στους νέους σκηνοθέτες».

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:

Headlines